Multitrip Malediven Sri Lanka Dubai

Malediven Sri Lanka & Dubai

20/02/2015 - 15/03/2015

http://www.roadtrip2adventure.com/fotos/2015-malediven-sri-lanka-dubai-fotos/

24/02/2015

Multitrip naar de Malediven, Sri Lanka en Dubai

Sri Lanka stond al een tijdje op ons verlanglijstje. Dit jaar konden we weer langer op reis, dus toen hebben we bedacht om Sri Lanka te combineren. Iedereen wil weleens naar de Malediven en Sri Lanka ligt daar er dichtbij, dus dit was voor ons het moment om een uitstapje naar de Malediven te maken. En omdat we via Dubai vlogen hadden we bedacht om daar een paar dagen te blijven, zodat we ook dit Arabische Emiraat eens konden bezoeken. Dit werd dus een multitrip naar de Malediven, Sri Lanka en Dubai.

De Malediven

Op vrijdag 20 februari vlogen we met een Airbus van Emirates naar Dubai. In Dubai moesten we vier uur wachten tot onze connectie vlucht naar Malé vertrok. Malé is de hoofdstad van de Republiek der Maldiven. De luchthaven ligt op het naastgelegen eiland Hulhulé. Als je aankomt op de luchthaven waan je je direct in het paradijs. Je vliegt over het prachtig blauwe water en ziet beneden je allerlei kleine eilandjes. De Malediven bestaan ut 1190 koraaleilanden. Zodra je de terminal uitloopt sta je meteen aan het turquoise water.

De eilanden liggen verspreid over 90.000km2 oppervlakte. Slechts 300km2 daarvan is land. Het grootste eiland is maar 5km2 groot en er zijn maar negen eilanden die groter zijn dan 2km2. Tweehonderd eilanden worden bewoond en op achtentachtig eilanden verblijven alleen toeristen, hier staan de mooiste luxe resorts op. Sinds 2009 mag de lokale bevolking op de bewoonde eilanden ook kleine guesthouses runnen en verhuren aan toeristen. Dit betekend dat sinds 2009 ook op de bewoonde eilanden het toerisme in opkomst is. Dit is en belangrijke verandering aangezien het grootste deel van de inkomsten van de mensen uit het toerisme komt.

Boot naar Maafushi

Vanaf de luchthaven moesten we met een taxiboot naar het hoofd eiland Malé waar we de ferry konden pakken naar het eiland Maafushi. Door de wetswijziging in 2009 zijn de Malediven ook toegankelijk geworden voor de normale toerist. Maafushi is het eiland waar het meeste te beleven viel, vandaar onze keus voor Maafushi. Vrijwel meteen vertrok de taxiboot en na een kort vaartje kwamen we aan op Malé. De taxiboot kwam niet aan in de ferryhaven, dus toen we uit de boot stapten zijn we met een taxi naar de andere kant van het eiland gereden naar de ferryhaven.

's Middags om 15:00 uur zou de ferryboot vertrekken en om 11:30 uur kwamen we al in de ferryhaven aan. In de haven kwamen we een man tegen die ons vroeg of we met de speedboot meewilden naar Maafushi. Omdat dit maar 20€ kostte en we moe van het reizen waren hebben we direct ja gezegd. Het scheelde drie uur wachten en het varen was twee uur sneller. Onderweg naar Maafushi kwamen we meerdere resorteilanden tegen, allemaal paradijsje op zich. Maar alleen al het varen op dit prachtig blauwe water voelde al goed.

Maafushi

Op het eiland hadden we guesthouse Isle Inn geboekt. Aangekomen op Maafushi moesten we met onze backpacks naar de andere kant van het eiland lopen. Isle Beach Inn bleek een leuk klein guesthouse met vijf kamers te zijn. Twee kamers lagen in de tuin en drie kamers bevonden zich in het huis. Gelukkig kregen we de tuinkamer. We hebben snel onze spullen neergezet en zijn naar het strand gelopen.

De Malediven is 100% islamitisch. Dit betekend dat alle vrouwen in lange jurken en met een hoofddoekje lopen of in een burka. Vanwege het geloof zijn er twee soorten stranden. De open lokale stranden waar je alleen volledig gekleed mag komen en het afgesloten bikini strand voor de toeristen. Dit bikini strand is afgeschermd met palmhekken en dus vanaf de straat niet te zien. Het is wel het mooiste strand van het hele eiland.

De Maldiviërs waren allemaal ontzettend vriendelijk. Ze zeiden overal altijd goedendag, spraken goed Engels en beseffen heel goed dat hun inkomsten van de toeristen komt. We voelden ons enorm welkom op het eiland, je merkte dat ze nog niet overspoeld zijn door vervelende toeristen en dus nog niet toeristenmoe waren. De Maldiviërs waren enorm gastvrij. De reviews over het eiland waren toen we boekten vaak niet al te best, dus we waren een beetje huiverig toen we hierheen gingen. Maar Maafushi heeft ons ontzettend positief verrast. Achteraf hadden we er nog wel langer willen blijven.

Snorkeltrip

Na de eerste dag op het strand gelegen te hebben hadden we voor de tweede dag een snorkeltrip geboekt. Een trip naar een prachtig koraalrif met tropische vissen en schildpadden. Helaas hadden we geen GoPro, dus konden we geen onderwater foto's maken. Na het snorkelen vaarden we weer richting ons eiland en kwamen we groepen dolfijnen tegen. Ze zwommen in grote groepen voor onze boot.

Tijd vliegt

Onze tijd op Maafushi vloog helaas voorbij. We hebben enorm van het eiland en de prachtige omgeving genoten. Het eiland is niet groot, dus alles is makkelijk loopbaar. Er zijn een paar leuke restaurantjes, één mooi bikinistrand en meerdere geklede stranden. De accommodatie was goed en de mensen waren vriendelijk. Meer konden we niet wensen. De rest van onze dagen op Maafushi hebben we dus heerlijk op en van het eiland genoten.

Na een paar dagen moesten we alweer gaan. We wilden weer graag met een speedboot terug naar Malé. De speedboot had een vaste prijs $178, dit bedrag moest betaald worden voor de boot. Dus met hoe meer mensen je op de boot zit hoe goedkoper het wordt. 178 Dollar was een beetje duur voor ons tweeën, dus we hebben ons op een lijst laten zetten. Het hotel zoekt dan andere mensen die de boot willen delen. Uiteindelijk konden we voor $25 mee.

Vlucht naar Colombo

Op de luchthaven zoude we nog vier uur moeten wachten tot onze vlucht zou vertrekken, echter toen we aankwamen op de luchthaven bleek onze vlucht 8 uur vertraging te hebben. Emirates had alle locals ingelicht, maar ze waren de toeristen vergeten. We stonden dus maar met acht personen op de luchthaven. Elf uur langer op de Maldiven verblijven is natuurlijk geen straf, maar er was niet veel te doen op de luchthaven. Gelukkig was er één restaurant waar we heerlijke noedels hebben gegeten. Uiteindelijk landden we om 00:15 uur in Colombo.

26/02/2015

Aayu-bowan (hallo)

Na een lange tijd wachten op Malé kwamen we eindelijk aan in Colombo, Sri Lanka. Na de douane, bagage ophalen en een taxi zoeken reden we van de luchthaven weg. We hadden verwacht in een enorme chaos terecht te komen, zoals dat meestal is in Azië. Maar dit viel reuze mee. Vanaf de luchthaven ben je in een half uur in de stad Colombo en vervolgens duurde het nog een half uur voordat onze taxichauffeur ons hotel gevonden had.

Onze kamer was erg klein, maar ook modern. We hadden voor Colombo maar één dag gepland, dus we zijn snel gaan slapen, zodat we de volgende dag nog iets aan onze dag zouden hebben.

Tuktuk ritje door Colombo

Na een korte nacht heerlijk te hebben geslapen gingen we de volgende dag Colombo in. Toen we het hotel uitlopen werden we belaagd door tuktuk chauffeurs, die allemaal naar ons riepen dat we met hen mee konden rijden. De eerste paar chauffeurs die we spraken, wilden de meter niet aanzetten. Ook al zijn de prijzen laag, de prijs die ze vroegen waren een fortuin voor het korte ritje naar het treinstation waar we naar toe moesten. Daar zouden we de treinkaartjes voor de volgende dag moeten regelen naar Kandy.

Na een aantal chauffeurs te hebben aangesproken kwamen we er eentje tegen die wel met meter aan wilde rijden. Zittend in de tuktuk genoten we van het chaotische drukke Azië en het rijden in de tuktuk. Aan alle kanten werd er getoeterd en ingehaald. In Sri Lanka rijden ze aan de linkerkant maar ze halen van links en rechts in. Op een tweebaans weg wordt er gewoon in drie of vier rijen naast elkaar ingehaald door auto's, scooters, tuktuks en zelfs bussen. Daarnaast wordt er de hele tijd getoeterd, niet omdat iemand iets fout doet, maar ze toeteren om te waarschuwen dat ze eraan komen om in te halen.

Treinstation Colombo

Ondanks de hectiek kwamen we veilig aan op het treinstation. Daar stormden weer allerlei mensen op ons af om ons de toeristenbureaus in te trekken. Wij wilden alleen en treinkaartje naar Kandy voor de volgende dag kopen. Hiervoor zeiden ze dat we het toeristenbureau moesten zijn. Uiteraard wilden ze ons binnen in het bureau hele excursies en privé chauffeurs aansmeren. We hebben toch maar vriendelijk bedankt en zijn op zoek gegaan naar het normale loket waar enkel treinkaartjes verkocht werden. Voor een paar eurocenten hebben we twee treinkaartjes gekocht in de 1e klas naar Kandy. De treinkaartjes waren nog goedkoper dan een pak melk en daarvoor zit dan je uren en 1e klas in de trein.

Old Colombo Dutch Hospital

De stad Colombo staat niet echt bekend om zijn bezienswaardigheden. Het is de hoofdstad van Sri Lanka en een belangrijke handelshaven. Er waren dan ook niet veel bezienswaardigheden waar we naar toe konden. Wel was er een oud Nederlands ziekenhuis, ooit gebouwd door de Nederlandse kolonisten en waar tegenwoordig allerlei winkels en restaurants in zitten. Wij zijn naast het oude ziekenhuis wat gaan eten bij een straatkraampje.

Bij dit kraampje lagen allemaal kleine hapjes, dus we hebben een aantal hapjes aangewezen zonder dat we wisten wat het was en alles bij elkaar kostte het 2€. Dat we niet wisten wat het was, dat hebben we geweten. De stoom kwam uit onze ogen, oren en neusgaten. Het leek alsof we letterlijk in brand stonden. Dat was een les voor de rest van Sri Lanka, als je vraagt om niet spicey, dan is het nog steeds erg spicey.

Colombo Dutch Museum

Nog brandend van het eten gingen we op zoek naar een tuktuk met meter om ons naar het Nederlandse museum te brengen. Helaas zijn er bijna geen tuktuks te vinden voor toeristen met een meter, dus we hebben uiteindelijk een prijs afgesproken, om zo niet voor onaangename verrassingen te staan bij het uitstappen. Het ritje in de tuktuk was heerlijk, dat geeft meteen een fijn gevoel dat je weer in Azië bent.

Het Nederlandse museum ligt midden in een grote markt, dezelfde markt als waar het programma Wie is de Mol ook is geweest. Toen we aankwamen bij de markt stopte onze chauffeur en zei dat ie niet verder wilden rijden. Dit hadden we wel afgesproken, maar hij zag de drukte en weigerde. We zijn maar uitgestapt en een paar blokken over de drukke markt gelopen naar het museum. Bij het museum aangekomen moesten we even lachen, want we stonden voor een oud vervallen huis. Dit moest het museum zijn. Vanaf buiten kon je naar binnen kijken en zag je bijna het hele museum al en dit stelde niet veel voor. Omdat we 10€ entree moesten betalen, wat voor hier echt een fortuin is, hebben we het gelaten voor wat het was.

Stadspark Colombo

Een paar Sri Lankanen hadden ons gezegd dat we het stadspark niet over mochten slaan, dus we zijn vanaf de markt aan het park gelopen. Helemaal bezweet kwamen we daar aan. We moesten duidelijk nog wennen aan de hitte en vochtigheid. Het park was een rustige plek waar we op een bankje zijn gaan zitten om even bij te komen. Daar kwamen we ook tot de conclusie, dat Colombo niet een stad is waar je persé geweest moet zijn.

28/02/2015

Laatste nacht in Colombo

Na een zeer warme nacht in Colombo, vanwege de kapotte airco, stonden we de volgende morgen vol goede moed op. We hadden zin om naar het binnenland van Sri Lanka te gaan. Tegenover ons hotel zat een klein fruitwinkeltje. In dat winkeltje kon je fruit aanwijzen en daar maakten ze dan een meeneem smoothie of een fruitsalade van. Een lekker gezond ontbijt voor onderweg.

Omdat de winkel net open was duurde het iets langer dan verwacht en was ik drie kwartier bezig met twee ontbijtjes halen. Hoite zat ondertussen op hete kolen in het hotel op mij te wachten met de bagage en vroeg zich af waarom ik zo lang duurde. Maar ze hebben hier nou eenmaal bij alles alle tijd. We moesten de trein van 10:30 uur halen, vandaar de hete kolen. Gelukkig kregen we een tuktuk chauffeur die als een malle en dus snel door het drukke ochtendverkeer reed, waardoor we op tijd op het station aankwamen.

Trein naar Kandy

Alleen met een geldig treinkaartje konden we het perron op en gelukkig hadden we die de vorige dag gehaald. Dit scheelde een hoop tijd. De trein was mooi op tijd. De trein zag er heel netjes uit. Tijdens de vier uur durende treinreis kwamen er verschillende verkopers voorbij met snacks, zoals warme maiskolven, vreemd uitziende gefrituurde stukjes vlees en gebakken bananen.

Bij aankomst in Kandy staat er een leger van taxi's en tuktuks klaar om alle toeristen naar hun Homestays te brengen. Ook hopen de chauffeurs wat ritjes voor de komende dagen te scoren als privé chauffeur. Wij hadden maar één dag in Kandy gepland, dus we hadden geen chauffeur nodig. en om ze wat tochtjes voor de komende dagen te verkopen.

Homestay

In Kandy hadden wij ook een Homestay geboekt. Op het station pakten we een tuktuk en via een bergweg kwamen we bij een huis aan die zijn beste jaren 50 jaar geleden al had gehad. Dit was onze Homestay. Op de begane grond woonde de familie en boven was het gasten gedeelte. Er waren drie enorm grote kamers en behalve een bed en de badkamer stond er verder niks in. Er was een gezamenlijk terras vanwaar we uitzicht hadden op de bergen van Kandy.

Toen we onze spullen hadden neergezet zijn we meteen weer terug naar de stad gegaan. Via een binnenweg is het nog steeds een flink eindje lopen. En als we in het centrum aankomen staan we direct op een ontzettend druk busstation. Zo'n druk busstation hebben we nog nooit gezien. Er stonden wel honderden bussen. Na Kandy zouden we naar Ella gaan en we moesten een treinkaartje kopen voor Ella. Achter het busstation ligt het treinstation, dus daar gingen we als eerste heen.

Treinstation Kandy

Er waren twee manieren om van het busstation op het treinstation te komen, via het spoor, zoals de meeste locals doen of helemaal om het busstation heen lopen. Wij kozen voor de veiligste en langste weg en gelukkig maar want de volgende dag horen we dat een vader met zijn twee zoontje bij ht spoor overstelen door een trein werden geschept. Bij het loket aangekomen bleek de trein naar Ella vol te zitten. We moesten dus op zoek naar ander vervoer om toch over twee dagen door te kunnen reizen naar Ella.

Kandy stad

In de stad kochten we een paar Sri Lankaanse broodjes om bij het meer van Kandy op te eten. Helaas begon het keihard te regenen op het moment dat we richting het meer liepen. De broodjes hebben we op de trap van een bank maar opgegeten, omdat we daar konden schuilen. De Sri Lankanen die voorbij liepen keken ons aan en begonnen te lachen. Zijn ze nu gewoon heel erg vriendelijk of vinden ze ons raar? Als het alleen nog maar miezert lopen we verder. De picknick bij het meer hebben we verzet naar de volgende dag. Van Kandy hadden we verwacht dat het een rustigere stad zou zijn dan Colombo, maar niets was minder waar. Ook hier was het erg druk met mensen, bussen, tuktuks en auto's.

De volgende dag boekten we een privé taxi die ons naar Nanu Oya zou brengen. In Nanu Oya staat een treinstation waarvandaan de trein ook naar Ella rijdt. Daar was nog wel plek op dus daar konden we alsnog op de trein stappen. De reden dat we zo graag deze treinreis wilden maken was omdat dit één van de mooiste en bekendste treinritten ter wereld is.

Markt in Kandy

Nadat we alles hadden geregeld gingen we alsnog picknicken bij het meer en daarna liepen we over de markt van Kandy. We stonden versteld van wat er allemaal te koop was. Allerlei vis en vlees wat niet gekoeld op de tafels ligt en met zwermen vliegen die eromheen vliegen.

In Kandy sliepen we kort, omdat de tempel van de stad van 05:00 uur tot 06:00 uur een enorm kabaal maakte om de dag aan te kondigen. Het is ongeveer hetzelfde kabaal als wat de moskeeën maken zes keer op een dag, alleen doen ze het hier 's ochtends om 05:00 uur een uur lang. Als je dan met mazzel wel in slaap valt wordt je even later wel weer gewekt door een paar vechtende straathonden.

02/03/2015

Van Kandy naar Nuwara Eliya

De reis van Kandy naar Nuwara Eliya beloofde een mooi rit met de taxi te worden. Om 09:00 uur werden we opgehaald door onze taxichauffeur. Zijn naam weet ik niet eer, de namen hier zijn vrij lastig om te verstaan laat staan te onthouden. Voor het gemak noemen we hem Pedro. Pedro had een oude maar prima auto, dus via de kronkelige weg reden we Kandy uit. Wederom was het een gekkenhuis in het verkeer, iedereen haalt iedereen in op hetzelfde moment. Soms reden er zelfs 3 bussen naast elkaar en ondanks de hectiek bleef iedereen lachen naar elkaar.

Zodra we Kandy uit reden werd de omgeving steeds mooier. We reden langs watervallen en kilometers lange theeplantages. Zo groen hebben we de natuur nog nooit gezien. Onderweg stopten we een paar keer voor wat fotomomentjes. Bij één theeplantage kon ik zelfs even de planten in om te kijken wat de vrouwen van hier elke dag moeten doen. Het zijn namelijk alleen vrouwen die de theeblaadjes plukken. De vrouwen staan dag in dag uit theeblaadjes te plukken in de hete zon met temperaturen boven de 30 graden. Het zijn enorme thee velden en als ze klaar zijn kunnen ze weer helemaal van voren af aan beginnen, want de blaadjes hebben maar een paar weken nodig om weer aan te groeien. Het einde is dus nooit in zicht.

Terwijl we bij de theevelden stonden kwam er een man met een aapje aan en die vroeg ons of we zijn aapje wilden zien. We negeerde hem, omdat onze chauffeur van alles over de plantages aan het vertellen was. We hadden dan ook niet in de gaten, dat de man ondertussen een Cobra slang uit zijn tasje haalde. Toen we even omkeken schrokken we omdat we oog in oog stonden met de Cobra.

Theefabriek Lipton

Even later stopten we bij een thee fabriek. Een fabriek waar de thee van Lipton vandaan komt. Deze fabriek is opgericht in 1817 en er was nog maar weinig veranderd in de fabriek ten opzichte van die tijd. We kregen een rondleiding door de fabriek en er werd ons verteld en getoond hoe de thee van blaadjes naar thee in zakjes gemaakt wordt. Het was erg interessant om te zien, helemaal dat we zelf theedrinkers zijn.

Nanu Oya

Na 3 uur rijden kwamen we in Nuwara Eliya aan. Omdat onze trein pas om 16:00 uur zou vertrekken, hadden we nog genoeg tijd om iets te eten. Dus zijn we met onze geïmproviseerde bij een meer gaan zitten. De picknick was op zijn Sri Lankaans, we hadden van die zachte kaasjes gekocht en zoete broodjes. Omdat we geen bestek bij ons hadden, namen we een hapje kaas in combinatie met een hapje brood. De Sri Lankanen zijn erg aardig maar ook heel erg nieuwsgierig. Dus iedereen die voorbij liep zei eerst vriendelijk hallo om vervolgens terug te lopen en een praatje te beginnen over waar we vandaan kwamen.

Op het moment dat het begon te regenen liepen we terug naar de taxi en hebben we Pedro gevraagd of hij ons alvast naar het station van Nanu Oya wilde brengen. Op het station hoopten we dat we voor de regen zouden kunnen schuilen. Zo gevraagd zo gedaan, een half uur later kwamen we al in Nanu Oya aan. Het station was een stuk kleiner als dat we verwacht hadden. Hier zouden alle treinen in Sri Lanka voorbij moeten komen, maar het station had maar twee perrons.

Nanu Oya Railway station

Het station is in 1885 gebouwd en sinds die tijd niet veel veranderd. We moesten nodig naar de wc, dus we waren blij dat er een toilet op het perron was. Er was een toilet voor toeristen en voor de Sri Lankanen. Wat het verschil was konden we niet zien, maar na ons bezoek aan het toeristische toilet was de de conclusie, dat dit de meest ranzigste was die we ooit gezien hadden. De stank was werkelijk waar niet te doen.

Op het perron kwamen we een leuk Duits stel tegen, Nils en Anna uit Hamburg. We hadden hen ook al in de trein van Colombo naar Kandy gezien. Zij waren ook onderweg naar Ella, echter hadden zij treinkaartjes voor een trein één uur eerder dan ons.

Trein naar Ella

Wij hadden iets duurdere tickets gekocht, zodat we in de open view coupé konden zitten. Zodra we de trein instapten wilden we er ook meteen weer uit lopen. De open view coupé was waarschijnlijk net zo oud als het station ergens uit de 19e eeuw. Ik kreeg het idee dat we alleen al vies zouden worden van het kijken naar de coupé. Daarnaast was de bekleding van de stoelen overal gescheurd en zwart van hoofdvet van al die jaren.

Met onze sarongs hebben we de stoelen afgedekt, gewoon voor het idee. In de coupé zat vol met Sri Lankanen en zoals ik al eerder schreef zijn ze erg aardig maar ook heel nieuwsgierig. Dus iedereen begroette ons vriendelijk en ging ons vervolgens aanstaren en bestuderen. Sommige kwamen ook gewoon bij ons staan en begonnen praatjes te maken.

De mooiste treinreis van de wereld

Het eerste stuk van de reis is inderdaad prachtig. De trein rijdt door het schitterende berglandschap van Sri Lanka. Het is ontzettend groen, je rijdt door de bergen en je ziet ontelbaar veel theeplantages. Ook reden we door verschillende tunnels en zodra we een tunnel in reden begonnen alle mensen naar de andere coupés te roepen voor de echo's.

Aankomst Ella

Na een 2,5 uur durende prachtige treinreis kwamen we aan in Ella en inmiddels was het begonnen met hard te regenen. In Ella stapten we uit in een heel donker station. Er stonden geen taxi's of tuktuks, dus we moesten lopend in de regen op zoek naar onze accommodatie. Op het station ontmoette we een Nederlands stel, Annicka en Jos, en samen met hen liepen we het centrum in. Er was geen weg alleen maar zand en veel kuilen. Daarnaast was het zand inmiddels heel erg nat en zaten de kuilen vol met regenwater.

Tegen de tijd dat we doorweekt waren moesten wij rechtdoor en zij links af. We liepen vervolgens een bruggetje over en zagen ineens een bord met de naam van onze accommodatie erop. Het bord wees naar beneden, maar toen we naar beneden keken zagen we niks anders dan een heel smal weggetje naar beneden. Met onze backpacks en in de stromende regen liepen we de jungle in. We zagen nauwelijks iets, want het was ondertussen ook al donker en door de regen werd het zicht nog slechter.

Accommodatie Raveena in de jungle

Het pad liep steeds verder naar beneden en door de regen was het pad gladde modder geworden en bijna onbegaanbaar. Maar het bord zei dat we die kant op moesten, dus we moesten wel verder. Lopend, klimmend en glijdend stapten we over rotsblokken, bruggetjes en een lastig begaanbaar pad. Het was doodstil en het enige wat we hoorde waren de druppels die op de bladeren vielen. Uiteindelijk zagen we een bord met 'Welcome', dat moest het zijn.

Drijfnat en moe kwamen we bij een huis aan een paar Duitsers op het terras zaten. Aan de Duitsers vroegen we of dit Raveena was, de naam van de accommodatie. De Duitsers reageerden nauwelijks maar ontkenden nog net dat dit Raveena was. Gelukkig kwam er op dat moment een klein vrouwtje naar buiten en die vroeg of wij Sandra waren. Dus we zaten gelukkig wel goed. Als we naar de Duitsers hadden geluisterd waren we weg gegaan.

De kamer die we kregen was een flinke teleurstelling, we waren moe van de hele dag en de weg naar de accommodatie toe. Dan hoop je op een fijne kamer. In de kleine kamer stond een bed met een minimale matras, het stonk naar vocht en het lawaai van de Duitsers drong in onze kamer door. Maar we moesten het ermee doen. Bij de accommodatie was alleen curry te eten, dus we besloten terug naar het centrum te gaan om daar iets te eten. We hadden onder voorbehoud afgesproken om met Nils en Anna (het Duitse stelletje van het treinstation) wat te eten. Maar zij konden niet weg bij de accommodatie vanwege de slechte weg condities.

Gezellige avond in café Chill

Via onze accommodatie belden we een tuktuk en via een lange omweg waren we weer terug in het centrum. Uiteindelijk aten we heerlijk in café Chill en na het eten schoven Annicka en Jos nog aan voor een drankje. Onverwachts hadden we toch nog een erg gezellige avond en toen we weer terug naar onze accommodatie wilden was het gestopt met regenen, dus kozen we ervoor om terug te lopen via het enge pad. Dat was uiteindelijk toch nog veiliger en sneller dan de tuktuk.

Little Adams Peak

De dag na onze aankomstdag schijnt het zonnetje en wilden we naar Little Adams Peak lopen. De wandelroute vanuit Ella waarvoor alle backpackers hierheen komen. Vanuit Ella is het een wandeling van ca. 4,5 kilometer. Wij zijn normaal geen hikers, maar ook voor ons was het geen lastige wandeling. Overal staan bordjes, zodat je weet welke kant je op moet.

Het eerste deel van de wandeling bracht ons langs huisjes net buiten het dorp aan de theeplantages. Het wandelpad kronkelt langs de theebladeren en bos richting een heuvelachtig landschap. Vervolgens maken de heuvels plaats voor bergen en prachtige uitzichten over de vallei en de bergen aan de overkant, waaronder Ella's Rock. Hier kun je gerust een paar uur zitten en alleen maar genieten van de omgeving, het uitzicht en de rust.

Laatste avond Ella

Doordat het overdag wat bewolkt was, hadden we niet in de gaten dat we aan het verbranden waren, dus aan het einde van de wandeling waren mijn schouders vuurrood en pijnlijk. Maar het was het allemaal waard. 's Avonds eten we opnieuw in café Chill en dit keer konden Nils en Anna wel komen. De volgende dag zouden we alle vier doorreizen naar Tangalle, dus besloten we om met zijn vieren een taxi te delen. Annicka en Jos zouden ook de volgende dag doorreizen, maar zij reisden alles met het openbaar vervoer. Dat was een stuk goedkoper, maar ook veel gevaarlijker.

Na het eten liepen we weer via het jungle paadje terug naar de accommodatie. Overdag hadden we gezien dat deze route best gevaarlijk was. De paadjes waren erg smal en wat we in het donker niet hadden gezien waren de afgronden diep. Gelukkig maar dat er niks was gebeurd. Ella is een schattig klein dorpje erg geliefd bij Backpackers. Er zijn een paar gezellige cafeetjes, wat kleien winkeltjes en vanuit Ella heb je verschillende wandelroutes waaronder die naar de Little Adams Peak en Ella Rock.

10/03/2015

Tangalle

Hoite heeft via ons guesthouse een mooie prijs kunnen regelen voor een taxi busje, die we met Nils en Anna deelden. We stapten om 10:00 uur met zijn vieren in het busje voor een rit van ca. zes uur. Onderweg stopten we nog even bij een waterval, mar omdat het daar zo druk was met toeristen zijn we snel weer doorgereden. Van Ella naar Tangalle was maar 180 kilometer, maar vanwege de kronkelweg reed de chauffeur gemiddeld maar 60 km per uur. Ook op de lange rechte stukken kon de chauffeur het gaspedaal niet vinden. Maar we vonden het niet erg, het was een verandering om een keer het idee te hebben dat we veilig reden.

Nils en Anna hadden een accommodatie in de middle of nowhere geboekt. Omdat de chauffeurs in Sri Lanka zich nooit voorbereiden op een rit en ook niet met een TomTom rijden, had de chauffeur geen idee waar die heen moest. Gelukkig bestaat er tegenwoordig ook GPS op de mobiele telefoons, dus via Google Maps zijn we er als nog gekomen. De accommodatie bereikten we na 20 minuten rijden over een heel slecht paadje, dus via datzelfde paadje moesten wij daarna weer terug.

Paradijsje in Tangalle

Ondanks het langzame tempo van de chauffeur en de omweg naar de accommodatie van Nils en Anna kwamen wij toch al na 3,5 uur zelf aan bij onze accommodatie. En wat voor een accommodatie, dit was zover de mooiste accommodatie van onze hele vakantie. Een grote kamer met mooie badkamer en een enorm balkon met uitzicht op het strand, de zee en de palmbomen. Het was adembenemend mooi. Gelukkig hadden we hier meerdere nachten geboekt, dus de komende 3 dagen konden we genieten van deze fantastische plek en het niks doen.

Bij de buren konden we lekker en goedkoop eten, dus daar werden we vaste klant. We hebben veel gelezen, rummicub gespeeld en verder helemaal niks. Zwemmen kon helaas niet, want de zee was ruw met hoge golven. Daarnaast lagen er langs het hele strand grote rotsblokken in het water, dis je moest uitkijken dat je daar niet door de golven op werd geslagen. Ongezellig was het alles behalve, want we hadden veel dierlijk bezoek in onze kamer van onder andere mieren, muggen, kikkers, kraaien en eekhoorns.

Hoite 40ste verjaardag

Op Hoites 40ste verjaardag verlieten we onze paradijselijke kamer en vertrokken we richting Mirissa. We hadden weer een taxi besteld, die ons naar ons guesthouse in Mirissa zou brengen. Ook deze chauffeur had zich niet voorbereid. Zijn airco was kapot en dat terwijl het echt zo ontzettend warm was en de man sprak ook geen woord Engels, dus communiceren werd lastig.

De verjaardag van Hoite was ook gelijk een feestdag, omdat deze dag samenviel met volle maan. Vanwege de feestdag waren alle winkels dicht en er waren allerlei optochten, waarvan we in eentje middenin kwamen te staan. Allemaal Sri Lankanen hadden hun lichaam volledig of deels beschilderd en liepen samen met een grote fles alcohol drinkend mee in de optocht. Door de optocht stond er een grote file en onze chauffeur had geen idee waar hij heen moest en was daarnaast stronteigenwijs.

We reden vier keer heen en weer langs dezelfde optocht en elke keer als we zeiden dat hij ergens af moest reed ie gewoon rechtdoor. Door de hitte werd het steeds onhoudbaarder in de auto. Gelukkig na vele rondjes luisterde de chauffeur eindelijk naar ons en Google en zo kwamen we eindelijk bij ons guesthouse aan. Net als in Ella kregen we een erg kleine kamer. Dit keer wel met een heel groot bed erin met een groot muggennet om het bed. Hierdoor leek de kamer alleen nog kleiner. Later zou blijken, dat het muggennet er niet voor de sier hing, maar dat het hier stikte van de muggen, dus het was echte noodzaak.

Verjaardag vieren in Mirissa

We hadden met Annicka en Jos afgesproken, ook zij waren inmiddels in Mirissa aangekomen. We ontmoetten ze in een klein reggae barretje aan zee, drinken wat en vervolgens gingen we naar het strand en doken we nog even het water in. Voor 's avonds spraken we met zijn zessen af om Hoites verjaardag te vieren. Het werd een erg gezellig avond in Mirissa.

Mirissa

In Mirissa hebben we genoten van het strand en de zee samen met de andere vier. Op de laatste avond in pakten we twee tuktuks met zijn zessen, omdat we wilden gaan eten in Welligama, een dorpje naast Mirissa. Volgens Tropadvisor zat daar een heerlijk restaurant met ook andere gerechten als rijst en curry en daar waren we allemaal wel aan toe. We hebben dan ook tegoed gedaan aan overheerlijke nacho's gegeten. Wij zouden de volgende dag weer verder reizen, de andere vier bleven nog 1 nachtje. Mirissa was leuk en erg gezellig met zijn zessen.

Wij vonden het wel weer prima om door te reizen. We worden altijd een beetje onrustig als we te lang op dezelfde plek blijven hangen, omdat er nog zoveel meer te zien is. Ook was onze kamer prima, maar stikte het van de muggen en ondanks het grote muggennet om het bed werd je lek gestoken, zodra je onder dat net vandaan kwam. Ook viel de elektriciteit continue uit en daarmee ook de fan en het water was niet altijd aanwezig. Wel genoten we elke ochtend van het heerlijke ontbijt wat we bij onze kamer geserveerd kregen, lekker spicey zoals al het eten hier.

12/03/2015

Unawatuna

Na het laatste ontbijtt in Mirissa staat onze taxi weer klaar. Wederom heeft de chauffeur geen idee waar we heen moeten. Dus zijn we opnieuw blij met onze telefoon en Google Maps. Hoe zouden de chauffeurs dit normaal gesproken doen? Onderweg ging onze tuktuk kapot, hij wilde net meer verder rijden. Logisch want de olie was op. Maar zoals meestal in deze landen, zijn de problemen nooit van lange duur, want ze weten het altijd wel weer te fixen. Dus al vrij snel konden we verder rijden.

In Unawatuna aangekomen krijgen we een heerlijke kamer en voor een klein bedrag konden we er ook nog airco bij boeken. Dat hebben we maar meteen gedaan, want het leek met de dag warmer te worden. Omdat het al later in de middag was gingen we eerst iets eten. En we dachten dat we overal al goedkoop hadden gegeten, maar hier was het nog goedkoper. Voor 1€ bestelde ik een heerlijke milkshake en voor 2€ een heerlijke nasi goreng en Hoite een curry.

Sinds het jaar ervoor in 2014 was het strand van Unawatuna door de zee meegenomen, dit betekende helaas dat we aan de verkeerde kant van de rotsen zaten. Wilden we naar het strand, dan moesten we de berg rotsen over lopen naar de andere kant van het strand. Wat erg leuk aan Unawatuna was, dat er allemaal kleine restaurantjes langs het strand waren, waar je ook gratis gebruik mocht maken van de parasols en de ligbedden. Uiteraard moest je daarvoor wel een drankje nuttigen.

Ontmoeting met de cobra

Op zondag gingen Hoite en ik naar een ander strandje verderop. Op dit strand komen normaal eigenlijk alleen de Sri Lankanen zelf, maar nu lag er niemand. Even verderop staat wel een groepje mannen met elkaar te praten. Omdat de zon verstikkend heet was gingen we onder een palmboom liggen. En terwijl we met elkaar zaten te praten keek ik even naar achteren en schrok ik me rot. Op nog geen meter afstand ligt een cobra slang met zijn kop omhoog naar ons te kijken. Ik vlieg van onze sarong af en fluister tegen Hoite dat er een cobra achter hem zit.

Op dat moment zagen we ook de man die bij de slang hoorde, die wilde vast en zeker wat geld verdienen. Maar wij waren woedend, omdat ie ons zo aan het schrikken had gebracht en zelfs in gevaar had gebracht. We probeerden hem zeer duidelijk te maken dat we er niet van gediend waren, maar de man bleef maar lachen. Omdat er steeds meer vage gasten bij kwamen op het strand pakten we onze spullen en besloten weg te gaan.

Galle

Dichtbij Unawatuna ligt het stadje Galle. In dit stadje vind je nog veel terug uit de Nederlandse overheersing tijd in de 17e en 18e eeuw. In die tijd was Galle de belangrijkste havenstad van Sri Lanka. Daarom werd in 1663 door de Nederlanders een groot fort gebouwd, dat tegenwoordig op de werelderfgoedlijst staat. Tijdens de tsunami van 26 december 2004 heeft dit fort zijn dienst bewezen , want een groot deel van de stad werd beschermd tegen de tsunami. Ook staat er nog steeds een Nederduits Gereformeerde 'Groote Kerk'. Deze kerk werd gebouwd in 1640 en herbouwd in 1755. In de vloer liggen nog oude Nederlandse begraafplaatsen.

Dit stadje wilden we dus wel even zien. We hadden met Nils en Anna afgesproken. Zij zaten inmiddels ook dichtbij Galle in een ander dorp. Er waren inderdaad veel Nederlandse invloeden te zien. In het fort waren allemaal winkeltjes en restaurantjes. Voor het avondeten gaan we naar een restaurantje waar ze niet alleen rijst of curry hebben, maar echte burgers! De mannen gaan aan de burger en Anna en ik kiezen voor een burrito. Dat was weer vlammen, wat eten ze hier pittig. Maar we genieten van de maaltijd die een keer geen rijst heeft. In een paar uurtjes hebben we heel Galle doorgewandeld en gingen we alle vier weer terug.

Strand & Zee Unawatuna

De volgende dag kwamen ook Annicka en Jos aan in Unawatuna, dus de vrouwen gingen het strand op en de mannen gingen de zee in. Dat vonden we de perfecte verdeling. Het was ons laatste dagje in Unawatuna en die hebben we dus heerlijk relaxend door gebracht.

Negombo

Onze tijd in Sri Lanka zat er bijna op. We moesten terug naar Colombo. Omdat Colombo niet fantastisch vonden hadden we een accommodatie geboekt in Negombo. Voor de reis hadden we weer een taxi geregeld die we opnieuw deelden met Nils & Anna. Zij gingen verder naar het noorden via Colombo, dus ze moesten dezelfde kant op. We haalden hen op en zetten ze vervolgens af op het treinstation waar we afscheid van ze namen. De vorige avond hadden we ook al afscheid genomen van Annicka en Jos. Wat hadden we het gezellig gehad met zijn zessen. Hopelijk zien we ze ooit nog een keer.

Negombo

Negombo is een stad 40km ten noorden van Colombo en dus ook dichtbij de luchthaven. De stad draait voornamelijk op het toerisme en op de visserij. De stad ligt in een lagune met uitgestrekte mangrovebossen en is bezaaid met kokospalmen. Toen we aankwamen in onze accommodatie zijn we daarna meteen een kijkje gaan nemen in het centrum en op het strand. We zagen toen al snel dat we blij waren dat we hier niet langer geboekt hadden. Negombo is één van de bekendste badplaatsen van Sri Lanka en inmiddels ook ontdekt door de Russen. Die hadden de stad al bijna overgenomen.

We aten bij een klein restaurantje, maar toen we het eten kregen hadden we daar spijt van, het was een wonder dat we er niet ziek van geworden zijn. Na het eten was het tijd om onze backpack goed in te pakken voor de vlucht van de volgende dag. 's Ochtends moesten we vroeg op om naar de luchthaven te gaan. Warm water hadden we niet in de kamer, dus wakker worden was geen probleem onder de koude douche. Ook kwam er nog een kikker uit het afvoerputje springen waar ik zo van schrok dat ik helemaal wakker was.

We namen afscheid van Sri Lanka, een land met ontzettend vriendelijke mensen en een prachtig groen binnenland. Helaas zie je ook veel armoede en goedkoop in alles, vooral qua eten. Er zijn prachtige stranden, waarvan er nog vele opnieuw opgebouwd worden, omdat tijdens de tsunami in 2004 alles verwoest is. In de restaurants krijg je ellenlange menus's met vele soorten rijst, curry en noodles. We zullen Sri Lanka niet snel vergeten.

15/03/2015

Aankomst Dubai, Verenigde Emiraten

Na een vlucht van 4,5 uur en het slechtste eten ooit in het vliegtuig landden we in Dubai. Toen we aankwamen bij de douane werden we ontvangen door douaniers in lange witte jurken, met een zwarte gordijnkoord op hun hoofd en op bruine sandalen, echte Arabieren dus. Dat was wel even een gek gezicht. Normaal zitten de douaniers in beveiliging outfits. De autoriteit van de Arabieren straalde ervan af en er kon geen goedemiddag of glimlach vanaf. Dat was wel even wat anders dan in Sri Lanka waar iedereen vriendelijk was.

Gedoe met de autohuur

We hadden snel onze bagage, dus we liepen snel naar de aankomsthal waar iemand van de autoverhuur op ons zou staan te wachten. Toen we de aankomsthal inliepen stond er niemand. Ook in de aankomsthal was geen balie van Go Rent te vinden en bij de autoverhuurder in de garage was niemand aanwezig. Bij de informatiebalie van de luchthaven mochten we bellen naar het nummer wat op onze papieren stond. Dat nummer werd opgenomen, maar door iemand die nog nooit van Go Rent had gehoord.

Het begon allemaal een beetje vaag te worden. De medewerkster van de informatiebalie was welwillend en vond in haar computer nog een ander nummer. Daar werd wel opgenomen, maar er volgde een heel raar telefoongesprek. De man beloofde 5 minuten later terug te bellen, maar deed dat uiteraard niet. Dus na 20 minuten hebben we zelf maar weer gebeld. En terwijl Hoite het bedrijf aan de telefoon heeft kwam er een jongen aangelopen met Mr. Schaap op zijn bordje. Dus eindelijk na 1, uur kwam er iemand van Go Rent aan. Er volgde een hele discussie, omdat ze bij een andere terminal stonden, terwijl we de juiste door hadden gegeven.

Omdat we heel vroeg weer zouden vertrekken had het verhuurbedrijf geen oplossing voor het teruggeven van de huurauto. De enige oplossing die ze hadden was dat we de auto dan maar ergens moesten parkeren met de sleutel erin. Maar dat risico wilden we niet lopen, omdat bij diefstal van de auto het risico bij ons bleef liggen. Na 2 uur gezeur en on professionaliteit van het verhuurbedrijf besloten we dat we klaar waren met het hele gezeur en dat we de auto lieten voor wat het was.

Taxi

Dus gingen we zonder auto naar ons hotel en moesten we op zoek naar een taxi. Buiten bij de taxi standplaats stond een enorme rij, maar gelukkig ging het allemaal erg snel. Toen het onze beurt was werd er gezegd dat we niet in een normale taxi konden maar dat we de zwarte taxi moesten pakken. De zwarte taxi's zijn allemaal luxe auto's, dus waarschijnlijk willen ze de toeristen uitbuiten door ze de dure taxi's te laten nemen. Hier waren wij het natuurlijk niet mee eens, dus opnieuw volgde er een hele discussie. Uiteindelijk mochten we met veel tegenzin in een oude auto met meter stappen.

Aankomst hotel

Aangekomen in het hotel kregen we een kamer met uitzicht op een begraafplaats. De ramen waren afgeplakt met folie, zodat je niet naar buiten kon kijken. Daarnaast konden we ons nauwelijks bewegen in de kamer, zo klein was deze. Gelukkig kregen we een andere kamer toen Hoite dat ging vragen bij de receptie. Aangekomen op de tweede kamer, waren we zo bekaf van het vroege opstaan en al het gezeur bij onze aankomst in Dubai. Dit hotel hadden we geboekt omdat het dicht bij de luchthaven lag en omdat we een auto zouden hebben, maakte de lokatie verder niet zoveel uit. Nu zonder auto konden we geen kant op. Omdat we zo moe waren pakten we het shuttlebusje van het hotel die ons naar een winkelcentrum bracht waar we wat konden eten.

Dagje Dubai

Na een nacht goed slapen begon onze dag een stuk beter dan de vorige dag. Het ontbijt in het hotel was verrukkelijk. We genoten van echte kaas, die we na 3 weken vakantie inmiddels wel erg misten en we deden ons tegoed aan heerlijke yoghurt met vers fruit en nog veel meer lekkers. Onze dag kon niet meer stuk. We hadden om 09:00 uur afgesproken met Harmen. Harmen is een vriend van Hoite die al 9 jaar in Dubai woonde. Met Harmen gingen we eerst wat drinken in de Marina (haven) van Dubai. We genoten van het heerlijke zonnetje. Omdat het nog erg fris was en zelfs koud vergeleken bij de hitte die we van Sri Lanka gewend waren, merkte ik niet dat ik inmiddels enorm aan het verbranden was.

Nadat we wat gedronken hadden in de Marina zijn we een kijkje gaan nemen in het appartement aan de haven waar Harmen woonde. En daarna hebben we nog een tour gekregen langs de meest bekende punten van Dubai, zoals Palmeiland en Atlantis. Het was even voor een snelle indruk en om ons gevoel over Dubai te verbeteren en dat was gelukt aan het einde van de dag. Halverwege de dag heeft Harmen ons bij de Dubai Mall afgezet.

Dubai Mall

De Dubai mall het grootste winkelcentrum van de wereld met maar liefst een winkeloppervlakte van meer dan een half miljoen m2 en 1200 winkels. In het winkelcentrum vind je daarnaast ook een schaatsbaan en een indoor skibaan en het grootste aquarium ter wereld. Deze mall werd in 2008 geopend. Het winkelcentrum is één groot doolhof. Buiten de Dubai Mall staat de Burj Khalifa.

Burj Khalifa

De Burj Khalifa is het hoogste gebouw ter wereld en is 828 meter hoog. it is het hoogste gebouw van de wereld. In de toren is naast kantoorruimte en ca.900 appartementen ook een gedeelte bestemd voor het eerste Armani hotel. Dit hotel ligt op de eerste 15 verdiepingen. OP de 78e verdieping ligt een zwembad, een lobby op de 128e verdieping en een observatiedeck op de 124e. De hoogste nachtclub ter wereld bevind zich ook in deze toren net als de hoogste moskee ter wereld, deze ligt op de 158e verdieping. Elke avond is er een mooie fonteinenshow voor de Dubai Mall en Bur Khalifa.

Dagje touren in Dubai

Via de receptie van het hotel hadden we alsnog een auto voor een dag gehuurd. Hiermee konden we eindelijk Dubai verkennen. We reden via het witte strand langs de vele prachtige moskeeën, de één nog mooier dan de ander. Het hotel Bur Al Arab (Arabische toren) is een zeer luxueus hotel wat bij de Jumeirah groep hotel groep hoort. Het is het enige 7* hotel ter wereld. Het gebouw is gebouwd op een kunstmatig eiland 280 en is 321 meter hoog. De vorm van het gebouw is het zeil van een dhow, een typisch Arabisch schip. Het hotel is zo luxe, dat je met een helicopter wordt opgehaald bij de luchthaven en bij elke kamer zit een Bentley met chauffeur erbij. De goedkoopste kamer kost 10.000€ per nacht.

Naar Palmeiland gingen we nog een keer terug, om het nu wat rustiger te bekijken en de dure huizen en appartementen te spotten. Aan het einde van dit eiland staat het bekende hotel Atlantis. Dit hotel staat bekend om het grote gat in het midden. Ook reden we nog een keer terug naar de Dubai Marina, omdat we dat de vorige dag toch wel erg mooi vonden. Ook de stuks konden we niet overslaan, deze zijn erg populair in het midden-oosten. We hadden ons er veel van voorgesteld, maar de Gold Souks vielen een beetje tegen, dat is niet echt ons ding.

Het bizarre Dubai

We vonden zelf de handelshaven interessanter. Je komt dan ook gelijk in het minder rijke Dubai. Alles in Dubai lijkt te schitteren van luxe, maar er is ook nog een ander Dubai wat je als toerist niet snel zal zien. In het handelshaven gedeelte wonen de gastarbeiders. Met grote bussen worden zij 's ochtends opgehaald en vervolgens bij hun werk afgezet. We vonden Dubai een erg interessante stad, een stad van pracht en praal, Arabieren in witte gewaden en de meeste vrouwen in volledig gesluierde burka's. Maar ook een multiculturele stad met vele verschillende nationaliteiten bij elkaar. Het land bestaat uit ca. 2 miljoen inwoners, waarvan maar 10% lokale bevolking is. Alleen de luchtvaartmaatschappij de Emirates heeft al 20.000 steward(essen) in dienst, dit is dus ook al 10% van de gehele bevolking.

Onze multitrip zat er helaas weer op. Een multitrip van maar drie weken, die veel langer leken door alles wat we hadden gedaan. Drie weken die begonnen op de prachtige Malediven, daarna het veelzijdige Sri Lanka en eindigend in het bizarre Dubai vol superlatieven. We hebben weer enorm genoten.

https://www.instagram.com/roadtrip2adventure/

https://www.facebook.com/roadtrip2adventure