Backpacken in Zuid-Oost Azië

Thailand Maleisië Singapore Vietnam & Cambodja

10/12/2007 - 11/02/2008

http://www.roadtrip2adventure.com/fotos/2007-2008-zuid-oost-azie-thailand-maleisie-singapore-vietnam-cambodja-fotos/

06/12/2007

Morgen is het eindelijk zover, dan start ons avontuur: backpacken in Zuid-Oost Azië. Het begint met vliegen naar Nederland waar we eerst nog even gezellig Sinterklaas met de familie van Vugt vieren en maandag is de echte grote dag. We vliegen dan naar Bangkok! Ons grote avontuur gaat dan beginnen, tenminste voor mij, want Hoite is natuurlijk al heel wat gewend qua reizen! Voor mij is het de eerste keer dat ik buiten Europa ga.

Mijn backpack staat netjes ingepakt op me te wachten. Hij weegt 15 kilo en dat alles moet ik 9 weken lang op mijn arme rug meesjouwen. Ik moet gewoon heel erg veel en snel gaan lezen, want ik heb ook 2 kilo aan boeken erin zitten. Hoe meer ik dus lees hoe lichter mijn rugzak wordt. Gelukkig krijg ik daar wel de tijd voor als we eenmaal op ons paradijselijke eilandje onder de palmbomen in een hangmatje liggen te genieten van de zonsondergang.

Nu ga ik nog even kijken of ik echt niks vergeten ben en of alles schoon is in ons huis. Dat zal morgen nog wel lastig zijn om de deur achter ons fijne huisje dicht te trekken voor zo'n lange periode.

Bangkok, Thailand

11/12/2007

Daar zijn we dan vanuit Bangkok!

Het is in ieder geval allemaal goed gegaan. We hebben een hele lange, maar goede vlucht gehad. We hadden mazzel, want Hoite heeft op de luchthaven om extra beenruimte gevraagd, maar daar hadden ze nog maar 1 stoel van. Uiteindelijk na veel heen en weer gevraag hebben we een rij van 4 stoelen alleen voor ons gekregen. Lekker languit liggen dachten we en goed slapen, maar ja in de praktijk werkt dat iets anders. 

Aankomst luchthaven Bangkok

Toen we het vliegtuig uitliepen moest ik wel even lachen. Ik ben natuurlijk alleen maar bleekscheten gezichten gewend en hier zag ik in één keer allemaal spleetogen (met alle respect), echt een beetje een vreemde gewaarwording. Maar het went snel, dus het is al snel helemaal normaal.

We hebben op de luchthaven snel even alle dikke kleding uitgetrokken, want het was al lekker warm vanochtend. Buiten gekomen hebben we een taxi gepakt. Dat was ook weer even wennen, want ze rijden hier links. Het leek net Barcelona, maar dan in het heel erg groot!! Totdat je dan de echte stad Bangkok binnen rijdt. Wat een hectiek, scooters, tuktuks, taxis in alle kleuren, bussen etc etc rijdt allemaal door elkaar, van alle kanten komen voertuigen op je af. Gelukkig heeft de taxichauffeur ons netjes bij het hotel afgezet.

Khoa San Road

In Spanje hadden we op het internet een hotelletje uitgezocht net buiten Khoa Sao Road, de backpackers straat van Bangkok waar je alle hostels, restaurantjes, eetkraampjes etc kunt vinden. Daar aangekomen moesten we even wachten op de sleutel. Hoite is toen eerst de kamer gaan bekijken en die was ok. We hebben iets meer betaald voor een grotere kamer.

Aangekomen in de kamer waren we blij dat we de grotere kamer hadden genomen, want er stond een klein bed in. Daarnaast was een klein stukje waar je je spullen neer kon zetten en daar moest je dan ook nog langs lopen om in de badkamer te komen. Dan kom je in de badkamer en daar loop je meteen tegen de wc aan en dan houdt de badkamer op. Dus wij vroegen ons af waar de douche dan zou zitten. Wat blijkt, de douche hing boven de wc, dus je kunt heerlijk poepen en douchen tegelijk. Geweldige tijdsbesparing dus! Ik vraag me dus af hoe klein de kleine kamer is.

Khoa San Road

We hebben de spullen neergezet en zijn even richting Khoa Soa Road gelopen. En je raadt het nooit, we zijn nog geen 4 uur in Bangkok en wie komen we tegen, Gijs met zijn vriendin (van Hans en Grietje in Calella)! Even hebben we met ze gesproken en toen zijn we weer richting het hotel gelopen. Tegenover het hotel zit een massagesalon waar we een heerlijke massage hebben gehad (de beste die ik ooit heb gehad in mijn leven). Het kostte 250 baht per persoon (ca. 5 euro) voor een uur en ze hebben echt het hele lichaam gedaan, morgen weer dus!!

Daarna zijn we even gaan slapen om vervolgens weer terug het centrum in te om wat te gaan eten. Opnieuw komen we weer Gijs met zijn vriendin tegen. Uiteindelijk hebben we samen met hen wat gegeten. Onderweg terug naar het hotel zijn we langs het internetcafe gelopen waar we nu zitten, omdat, ik nog even wilde laten weten, dat we veilig aangekomen zijn. Wij gaan nu opnieuw een dutje doen en morgen vroeg weer heerlijk de warmte in, want warm is het hier en dat terwijl de zon niet schijnt!!

12/12/2007

Daar zijn we weer. Jullie zullen wel denken dat we niks beters te doen dan internetten. Maar we moesten even op het internet om een vliegticket voor later in de week te boeken en dat doet Hoite. Zodat ik weer even tijd heb om te vertellen wat we allemaal gedaan hebben.

Vandaag zijn we een beetje laat wakker geworden. We zaten denk ik nog niet in het ritme, want het was al 12.00u toen we wakker werden. Heerlijk geslapen met de airco aan. Gelukkig hebben we airco in onze 'luxe' kamer. Na lekker warm gedoucht te hebben, want ook dat hebben we in onze kamer, warm water, zijn we beneden gaan ontbijten lees: lunchen. Nu konden we de dag eindelijk beginnen.

Vietnamese Ambassade

Met de taxi zijn we naar de Vietnamese ambassade gegaan om het visum voor Vietnam te regelen. En opnieuw ben ik verbaasd over het gekkenhuis van verkeer hier. Iedereen vliegt elkaar voorbij, schiet ervoor, rijdt over de vluchtstrook om in te halen echt een gekkenwerk. Je hoort ook van alles, maar waar ik echt van op sta te kijken is dat je geen enkele toeter hoort. Niemand wordt boos in het verkeer niet te geloven. In Spanje of Nederland had je gelijk al een paar klappen gehad denk ik. Met de tuktuk zijn we weer terug gegaan naar Khoa Sao Road. Mijn eerste keer in een tuktuk, ik vond het helemaal geweldig!

Voor vanavond hebben we weer met Gijs en Marie afgesproken, dus na weer een heerlijke (voet) massage gehad te hebben en even douchen en omkleden waren we klaar. We zouden naar de avondmarkt gaan bij Patong. en daar een hapje eten. Na het eten wilde Hoite ons een pingpong show laten zien. Pingpong schijnt in Thailand geen tafeltennis te zijn. Maar volgens Hoite is het een must om hierheen te gaan als je in Bangkok bent. Dus we zullen zien.

13/12/2007

Zodra we uit Bangkok weg zijn, zal ik wel minder achter het internet kruipen, maar het wordt me hier zo makkelijk gemaakt. Het internetcafé zit namelijk achter ons hostel en het kost maar 0,20€ per 15 minuten. Dus daar maken we nog maar even gebruik van.

Morgen is onze laatste dag in Bangkok. Zaterdag ochtend rijden we met een busje naar Kanchanaburi, waar in de 2e wereldoorlog een brug gebouwd is door krijgsgevangenen. Veel Nederlandse en Britse militairen zijn daar gestorven. Ook heb je daar in de buurt prachtige watervallen! Dinsdag ochtend komen we dan weer terug naar Bangkok waar we nog een nachtje slapen in ons hostel hier om vervolgens de volgende dag naar Koh Pangang te vliegen, ons bountyeiland waar we kerst en oud en nieuw gaan vieren.

Avondmarkt Bangkok

Zoals ik gisteren al zei, zijn we 's avonds met Gijs en Marie naar de avondmarkt gegaan. De markt was niet zo heel groot, maar wel leuk om even rond te lopen. Je werd er alleen gek van de proppers, die je de pingpongclubs in wilde hebben. Nu weet ik weer hoe toeristen zich in Lloret voelen. Hoite was al een paar keer in zo'n club geweest (met een vriend en met zijn ouders en zus) en hij vond dat we dit echt gezien moesten hebben. Vooruit dan maar, helaas hebben we alleen de verkeerde club uitgekozen.

Ping Pong Show

Voordat we naar binnen gingen heeft Hoite een hele duidelijke afspraak gemaakt. We zouden alleen 100 Baht (2 euro) voor een drankje moeten betalen en verder niks. Wij naar boven, waar onze zitplaatsen werden aangewezen. Precies met onze neus bovenop het podium waar allemaal naakte meisjes en travestieten stonden te dansen. Nadat onze bestelling werd opgenomen (3 bier en 1 water) kwamen er 2 meisjes naast me zitten.

Deze 2 meisjes eisten van ons dat we een drankje voor hen zouden bestellen, maar dit weigeren we. Uiteindelijk zijn ze zelf een drankje gaan halen en zetten dit drankje bij ons op tafel neer en gaan het podium op. Wij vertrouwen de boel niet en zetten de drankjes weer weg. Ondertussen zat ik natuurlijk met open mond naar het podium te staren, want ik kon gewoon niet geloven wat daar allemaal gebeurd.

De pingpong ballen hebben we niet gezien, maar er kwam vanalles uit de meisjes, dartpijltjes, rietjes etc. We dronken snel ons drankje op, wat mij behoorlijk wat moeite kostte, want volgens mij had ik een liter water gekregen. Ondertussen zagen we allemaal mensen vertrekken, die problemen hadden met het afrekenen. Dus we kregen in de gaten, dat er echt iets niet klopte. Wij hebben snel ons drinken neergezet en liepen richting de uitgang.

Oplichting

Op dat moment komen er in een keer 2 vrouwen naar ons toe of we even 2000Baht wilden afrekenen. Dat was wel even iets anders dan de 400 Baht die afgesproken was ( 8 euro of 40 euro is een verschil). Hoite weigerde om dit te betalen, want dit was natuurlijk niet de afspraak. Dus we liepen ondertussen al langzaam richting de uitgang, waar nog een paar mensen van de club stonden om ons tegen te houden. Gelukkig waren we zelf met.2 grote mannen, want uiteindelijk na lang gezeur en geschreeuw lieten ze ons tegen betaling van 400 Baht kwaad gaan. Wat waren we blij dat we weer buiten stonden.

We hebben toen maar snel weer een taxi terug naar Khoa San Road genomen. Uiteindelijk konden we er heel erg om lachen, maar op dat moment vonden we het geen van allen een prettige sfeer. Maar goed we hebben wel de beroemde pingpong show zonder pingpong gezien. Op Khoa San Road hebben we toen nog een drankje gedaan en daarna zijn we heerlijk gaan slapen. Gijs en Marie zijn vanochtend terug naar Spanje vertrokken, hun vakantie zat erop.

Snake Farm

Wij zijn vanochtend met de tuktuk naar de Snakefarm gegaan. De farm op zich stelde niet zoveel voor, maar het was wel leuk. Toen we aankwamen begon de show meteen. We weten nu een hoop meer van slangen en mochten we ze deze reis tegen komen, dan weten we nu wat we wel of niet moeten doen. We hebben ook nog een slang om onze nek gehad, maar ik ben zo'n schijterd, dat ik hem niet eens vast durfde te pakken. Maar ik sta met hem op de foto!!! Vraag alleen niet hoe.

Vietnamese Ambassade

We hebben ook ons paspoort weer opgehaald bij de Vietnamese ambassade en het visum zit erin. We wilden met de boot terug naar het hostel, maar het was onmogelijk om een taxi of tuktuk naar de opstapplaats te krijgen. Niemand wilde erheen rijden, want de spits begon bijna en ze wilden niet vast komen te zitten. Nu kunnen wij ons niet voorstellen, dat het nog drukker zou worden op de weg, maar dat kan dus schijnbaar wel. Ik sta er nog steeds van te kijken hoeveel auto's, scooters en tuktuks door elkaar heen rijden, ik heb zoiets nog nooit gezien.

We hebben uiteindelijk een heel eind gelopen richting de boot en met die super de luxe Tevas van me is dat een peulenschilletje. Lelijk zijn ze, maar ze lopen super fijn. Gelukkig hebben we toch nog een tuktuk gevonden die zo vriendelijk was om ons mee te nemen. Aangekomen bij de boot vertrok hij bijna meteen en het was een hele leuke boottocht. Leuk om Bangkok een keer vanaf het water te zien. Vanavond hebben we weer een heerlijke massage gehad en we gaan zo slapen.

Koninklijk Paleis

Morgen gaan we een kijkje nemen bij het Koninklijk Paleis (Gran Palace). En zaterdag verlaten we dan Bangkok. Daar hebben we heel veel zin in, want ondanks dat het hier heel erg leuk is, het is ook ontzettend warm. Vanwege de vele smog zie je geen zon en je ademt de hele dag uitlaatgassen en etensluchten in. Een beetje gezonde lucht kunnen we dus wel weer een gebruiken.

Bangkok was ontzettend leuk, het is echt supergaaf hier. In het begin moest ik even wennen aan alle Aziaten, drukte, warmte etc etc. Maar het bevalt ons super en ook samen hebben we het heel gezellig! Ik ben blij dat ik hier met Hoite samen ben, want anders was ik allang failliet geweest. De Thaien proberen je bij alles af te zetten en ik zou het gewoon betaald hebben. Hoite niet, die gaat bij het afdingen tot het uiterste. Erg handig, want zo hebben we een leuke en heel goedkope vakantie. Ik moet dus nog wel wat leren onderhandelen.

14/12/2007

Voorlopig weer even de laatste keer vanuit Bangkok. Het is extreem warm vandaag. De zonneallergie uitslag is al aanwezig op mijn armen, terwijl we nog bijna geen zon gezien hebben. Vandaag zijn we een beetje laat wakker geworden. We zouden vandaag naar het Koninklijk Paleis gaan, maar toen we daar aankwamen ging het net dicht, helaas. De volgende keer dat we in Bangkok zijn staat het Koninklijk Paleis dus weer op ons lijstje. In plaats daarvan zijn we een hele wandeling door de stad gaan maken, waardoor ik steeds blijer wordt met mijn oerlelijke Tevas. Daarna hebben we nog even gewinkeld en wat gedronken op Khoa San Road. Nu is het tijd om terg te gaan naar het hotel om onze tas in te pakken. Morgenochtend om 09.30 uur komt het busje om ons naar Kanchanaburi te brengen.

Kanchanaburi, Thailand

18/12/2007

We zijn net terug uit Kanchanaburi. Daar werkte het internet niet zo goed, dus nu we weer terug in Bangkok zijn kan ik weer even mailen. Kanchanaburi was ontzettend leuk. Zaterdagochtend werden we om 09.30u opgehaald door een minibusje uit het jaar 0. Het busje zat al helemaal vol met Israëliërs, dus Hoite moest achterin zitten en ik voorin. Zo moesten we 2 uur rijden naar Kanchanaburi. Voorin had je geen ruimte en Hoite had geen ruimte i.v.m. zijn benen, dus dan duurt 2 uur wel lang als je je niet kunt bewegen. Nu weet ik ook weer hoe Hoite zich altijd voelt.

Aangekomen in Kanchanaburi werden we bij een guesthouse gedropt, waar geen plaats meer was. Dus met de rugzak op de rug, wat best zwaar is moesten we op zoek naar een ander guesthouse. Ik moet nu toch echt een keer veel gaan lezen om al mijn boeken en dus kilo's te lozen. Omdat veel guesthouses al vol waren ben ik op een gegeven moment bij een guesthouse gebleven om op de spullen te letten. Zodat Hoite verder kon gaan zoeken zonder zware rugzak. Uiteindelijk kwam hij terug en had hij iets moois gevonden.

Tiger Temple

Een hutje op het water van de rivier Kwai. Helemaal van Bamboe gemaakt, met een houten vloer en een heerlijke veranda. Hier hebben we eerst even lekker gedoucht waarna we op weg gingen naar de Tiger Temple. Jaren geleden is een monnik begonnen met het opvangen van tijgerweesjes, deze tijgertjes worden natuurlijk groot en krijgen weer kindjes en zo zijn er inmiddels al heel veel tijgers.

Door de entree die ze vragen bouwen ze een hele tempel voor deze tijgers, zodat ze zo goed als in het wild kunnen leven. Omdat deze tijgers zoveel mensen zien zijn ze erg rustig en kun je met ze op de foto. Echt ongelooflijk dat je gewoon een tijger aanraakt, ze zien er altijd zo gevaarlijk uit! Daarna mochten we ook nog even met ze meelopen. (TOEN WE HIER WAREN WERD ONS DIT VERTELD. NU WETEN WE HELAAS DAT DIT ALLEMAAL NIET WAAR IS EN DAT DIE TIJGERS IN SLAAP WORDEN GEHOUDEN PUUR VOOR COMMERCIËLE DOELEINDEN)

's avonds zijn we lekker in ons hutje gebleven en hebben we op de veranda Rummicub gespeeld, helaas heeft hoite gewonnen.

Erawan Waterfalls

De volgende dag moesten we vroeg op, omdat we naar de Erawan Waterfalls wilden gaan met het openbaar vervoer. Dus we moesten naar de snelweg om daar gewoon een lokale bus aan te houden. Ik had eerst mijn twijfels of dit wel ging lukken, maar na een kwartier wachten stopte er inderdaad een bus. Weer een nieuwe ervaring want ik heb nog nooit in zo'n bus gezeten. Deze bus was zo ongelooflijk oud met hele kleine bankjes, een houten vloer en raampjes open voor de airco.

Na 1,5 uur rijden komen we bij de Erawan watervallen aan. We lopen het park binnen en dan begint de klimtocht. De Erawan watervallen bestaan uit 7 verdiepingen en de bovenste verdieping schijnt het mooiste te zijn. Op naar de 7e verdieping dus. Dat hebben we geweten, 3 kilometer lopen in het bos omhoog!! En dat voor iemand die al heel lang niet gesport heeft.

Ik heb nu nog spierpijn in mijn kuiten, maar uiteindelijk was het al het zweet, geklim en gehijg dubbel en dwars waard. Niet vaak in mijn leven heb ik zoiets moois gezien. Het water was koud, maar toch heerlijk, dus we zijn beiden ook even het water in geweest om af te koelen.

Helaas moesten we om 16.00u weer terug bij de bus zijn, omdat dit de laatste bus van de dag zou zijn. Dus we konden niet al te lang boven blijven, omdat we ook de hele klim naar beneden weer moesten doen. Moe maar zeer voldaan kwamen we weer bij ons hutje terug waar we 's avonds weer heerlijk gelijkspel gespeeld met Rummicub.

Museum, begraafplaats en treinspoor

Ook de volgende dag (maandag) wilden we weer op tijd opstaan, omdat we naar de musea, treinspoor en begraafplaatsen wilden van Kanchanaburi. Voor degene die het niet weten leg ik het even uit. In de WO II is er een treinspoor aangelegd, die van Thailand naar Birma moest gaan. Zo konden de Japanners wapens en munitie naar Birma krijgen.

Deze spoorlijn is gebouwd door krijgsgevangenen en lokale slaven. De mensen moesten hier onder zulke slechte omstandigheden werken, dat er maar weinig levend de spoorlijn verlaten hebben. Ook ca. 18.000 Nederlanders hebben hier meegewerkt. Je ziet dan ook overal de Nederlandse vlag en Nederlandse teksten staan. We hebben 2 fietsen gehuurd, omdat alles behoorlijk ver van elkaar af ligt. De fietsen waren een beetje te klein, maar we hebben het gered.

Indrukwekkende dag

Het was allemaal heel erg indrukwekkend, de brug, de begraafplaatsen en de musea. Ik heb het dan ook niet droog gehouden. Ook de fietstocht was heerlijk, zo zie je nog eens wat. Hoe zadelpijn voelde was ik even vergeten, maar die herinnering is weer terug. Het is heel erg grappig om hier te fietsen helemaal voor Hoite. Elke keer als er een auto voorbij komt, toeteren de mensen en zwaaien ze. Veel mensen maken ook grappige gebaren, omdat Hoite zo lang is.

Eindelijk mooi weer, terug naar Bangkok

Het was de eerste dag dat er geen bewolking stond, waardoor we de hele dag pal in de zon hebben gefietst. Heel erg rood was hier het eindresultaat van, dus als dat nog bruin wordt zijn we in ieder geval lekker bij gekleurd.

Vanmiddag zijn we weer door een minibusje opgehaald en terug naar Bangkok gereden. Gelukkig hadden we dit keer betere zitplaatsen. En nu zit ik dus weer achter de pc jullie te vertellen hoe geweldig het hier is. Morgen vliegen we 's ochtends vroeg naar het zuiden. Als we daar aankomen moeten we nog met een bus en boot om uiteindelijk op Koh Pangang aan te komen. Dit wordt ons Bounty eiland voor de komende 2 weken.

Koh Phangan, Thailand

21/12/2007

We zijn dan eindelijk op ons bountyeiland!!

Dit begon alleen wat minder vredig dan we hadden gehoopt. De nacht voor onze vlucht sliepen we weer in het eerste hostel in Bangkok. Helaas hebben we hier geen oog dichtgedaan, dit dankzij onze Engelse buren die ruzie hadden. En hoe! Het kan bijna niet anders, dan dat het hele hotel geen oog dicht heeft gedaan. Aan het begin irriteerde we ons er mateloos aan. Maar als je dan in de gaten krijgt dat het weleens de hele nacht kan gaan duren, moet je de lol er maar van in gaan zien. We hebben dan dus ook net gedaan alsof we naar een radioprogramma luisterde, alleen had de volumeknop wat aangedraaid moeten worden.

Om 6u ging dan eindelijk de wekker. Snel douchen, tassen gepakt, lekker ontbeten en vervolgens met de taxi naar de luchthaven gereden. Gelukkig waren we goed op tijd, want het heeft even geduurd voordat we eindelijk uit de verkeersdrukte waren. Na een goede vlucht van 1 uur stond de bus naar de haven al op ons te wachten. De busrit duurde 1u45 min en aangekomen in de haven wilde de boot bijna vertrekken. We moesten rennen, maar we hebben het gehaald. De boottocht duurde 2,5 uur en toen waren we er eindelijk.

Aankomst Koh Phangan

Wat een beetje heel erg jammer was, was dat toen we de boot afliepen, dat het begon te regenen. En het ging steeds harder regenen. Bij aankomst bij onze nieuwe verblijfplaats stortte de regen echt naar beneden. De tropische regenbuien hier zijn niet te vergelijken met de Europese regenbuien. Er komt echt een bak Waten naar beneden in een paar minuten en daarna kan het gewoon weer droog zijn. We zetten het op een rennen naar beneden om dekking te zoeken.

Hoite is hier 3 jaar geleden voor het laatst geweest en hij had me helemaal uitgelegd hoe de plek en de hutjes eruit zagen. Toen we eenmaal beneden waren herkende Hoite de plaats bijna niet meer. Ze hebben alle oude hutjes afgebroken en allemaal nieuwe bungalows neergezet. Dat is een meevaller!! Het zijn echt splinternieuwe bungalows, met een super de luxe bed erin. We slapen dan ook als roosjes. Het is lekker ruim en schoon.

Paradijs?

We hebben zelfs een bad! Het enige nadeel is dat we geen warm water hebben, dit betekend dat we koud moeten douchen en als we lekker in bad willen dan zullen we in een bad koud water moeten. Gelukkig na 2 dagen flinke buien en veel bewolking heeft de zon vandaag volop geschenen. Die koude douche is dan ook wel weer lekker. Door de zon zag het er vandaag ook allemaal nog mooier uit. Nu heb ik pas echt het gevoel eindelijk geland te zijn op een Bounty eiland. 

De dagen vullen we met lekker uitslapen, op het strand liggen, bruin worden en beachvolleybal spelen. Ik kan niet anders zeggen dan dat we ons prima vermaken.

23/12/2007

Full Moon Party

Het is hier echt super gezellig. Inmiddels hebben we een hoop mensen leren kennen uit verschillende landen. Met deze mensen kaarten we veel en brengen we de dagen en avonden door. Morgen avond is de wereld bekende Full Moon party. De verwachting is dat het druk gaat worden en dat er zo'n 30.000 mensen op het strand helemaal uit hun dak gaan! Hopelijk voor hen wordt er dan weer alcohol geschonken, want gisteren zijn we uit geweest en toen mocht er geen alcohol geschonken worden i.v.m. de verkiezingen die morgen zijn.

28/12/2007

Kerstmis

Ondertussen hebben we heerlijke feestdagen achter de rug. Het is wel een beetje vreemd om kerst in bikini te vieren. Kerstavond hadden we zoals ik al zei de Full Moon Party. De verwachting was dat er zo'n 30.000 mensen zouden komen. Die zijn er ook wel geweest zijn. Jeetje wat een gekkenhuis en wat een mensen en dat allemaal op 1 strand. Je zou verwachten dat er wel wat problemen zouden komen met zoveel feestende mensen. Maar helemaal niks, er was een heerlijke relaxte sfeer.

De volgende dag op 1e kerstdag hebben we de hele dag lekker op het strand gelegen en 's avonds hadden we een etentje met 47 mensen. Op zich was het wel gezellig, maar iedereen was doodmoe en uitgeteld van de vorige avond. Dus zodra het eten op was (een supergrote kip) ging iedereen naar bed. 2e Kerstdag bestaat ook hier net als in Spanje niet.

Relaxen op Koh Phangan

Sinds de kerstdagen hebben we niet echt veel spannends gedaan. Overdag heerlijk op het strand gelegen en in het water. En 's avonds spelen we met een hele groep allerlei spelletjes. Iedereen drinkt hier alcohol, dus vaak moet de verliezer iets opdrinken. Jammer genoeg ben ik vaak de verliezer dus ook zwaar de pineut. Gelukkig hebben ze een beetje medelijden met me en zijn ze dus erg soepel wat betreft de drankjes die ik op moet drinken. Fijn, want anders zou ik elke avond dronken zijn.

Afgelopen week hebben we ons vliegticket geboekt voor 4 januari van Krabi naar Kuala Lumpur, Maleisië. We zullen ons paradijsje waarschijnlijk 3 januari verlaten. Het is namelijk nog 8 uur reizen naar Krabi waar we dan willen overnachten voor de vlucht van de volgende dag.

31/12/2007

Duiken

Gisteren heb ik een refreshment cursus duiken gedaan in een zwembad. Dat was erg fijn, want mijn laatste duik was alweer even geleden. De theorie vragen beantwoorden ging erg goed, maar het was ook wel fijn dat ik voor de grote duik van morgen weer even kon wennen aan het ademen onder water. Aangezien ik altijd door mijn neus adem moet ik erg omschakelen, omdat je natuurlijk onder water alleen door je mond kan ademen. Dat gaat bij mij dus nog weleens mis onder water.

Vanochtend om 7u werden we opgehaald en om 08.45u zaten we op de boot. We moesten 45 minuten varen en toen was het tijd voor de eerste duik. Het water was gelukkig warm, dat had ik van de zee niet echt verwacht. De duik was bij Sailrock, een hele grote rots midden op zee. Bij de rots aangekomen sprong iedereen het water in en dook naar beneden.

Gelukkig kon Hoite bij mij blijven omdat ik veel problemen met het klaren had. Elke keer dat we verder naar beneden gingen moest ik weer iets naar boven omdat mijn oren ontzettend zeer deden. Dit duurde zo lang, dat de groep niet op mij kon wachten, maar omdat Hoite duikinstructeur papieren geeft mocht hij gelukkig blijven en kon de groep verder.

Whale Shark

Ondertussen keek ik wel mijn ogen uit, want ik had natuurlijk alleen nog maar op Mallorca gedoken en daar is het onder water een beetje kleurloos. Hier zag je op een kleine diepte al heel veel kleuren, prachtig gewoon. Terwijl ik nog steeds bezig was met het klaren van mijn oren, tikte Hoite me opeens aan en wees vooruit. Zwemt er gewoon voor onze neus op nog geen 2 meter afstand een enorme Whale Shark voorbij!!!!! Niet te geloven hoe groot. Voor degene die niet weten wat een Whale Shark is, hij ziet er aan de voorkant als een Walvis uit en heeft de staart van een haai!

Nu was deze zo'n 5 meter lang, echt enorm groot, dus ik was behoorlijk onder de indruk. Later op de boot hoorde ik dat dit nog maar een kleintje was, de meeste zijn rond de 10 meter. Echt super dat we zoiets gezien hebben. Voor Hoite was het ook de eerste keer dat hij een Whale shark zag. En ik met mijn 5 duikjes zie hem al meteen, wat een geluksvogel!

2e Duik

Jammer genoeg konden we niet erg diep komen, dus we zijn hooguit op 7 meter geweest. Bij de tweede duik ben ik niet mee gegaan. Het zou zonde zijn als Hoite opnieuw niet dieper zou kunnen, omdat ik weer problemen met het klaren zou hebben. Voor Hoite was het ook alweer lang geleden. Zo kon Hoite in ieder geval nog 1 goede duik maken. Daarnaast werd ik op de boot een beetje zeeziek, dus ik moest er niet aan denken om nog een stap te verzetten laat staan me weer helemaal om te kleden. Ik heb dus de rest van de trip op de boot liggen staren naar de horizon. Maar de ontmoeting met de Whale Shark pakt niemand me meer af.

Bomaanslagen Zuid Thailand

Voor de mensen die in de krant hebben gelezen dat er bomaanslagen zijn geweest in zuid Thailand, dat is niet waar wij zitten. Dit is het moslimgedeelte van Thailand waar wij niet zullen komen, wij vliegen namelijk naar Maleisie en we hoeven dus niet door Zuid Thailand, dus geen zorgen. Het is bij ons nu bijna 23.00u, dus bijna nieuwjaar, jullie moeten nog een paar uurtjes wachten! Bij deze willen wij wel alvast iedereen EEN HEEL GELUKKIG EN GOED 2008 WENSEN!!!!!!!!

2/1/2008

Dit was onze laatste dag hier op Koh Phangan. De laatste 2 heeft het helaas aan één stuk door geregend. We moesten natuurlijk alles weer schoon in de tas pakken, dus dat was nog even afwachten of het allemaal nog zou drogen. Gelukkig hebben we een afdakje op ons balkon en waaide het erg hard. De was kon daardoor mooi droog wapperen. De vakantie is in ieder geval nu voorlopig weer even voorbij, want de reis gaat weer verder.

Tot aan Vietnam zal het sjezen worden. Morgen ochtend om 6u worden we met de taxi opgehaald en naar de haven gebracht. Dan moeten we 2,5 uur met de veerboot naar het vaste land. Om vandaar uit weer met de bus zo'n 5 uur naar Krabi te rijden. Daar hopen we rond 14.00u aan te komen.

Voor degene die zich afvragen of we ons nog wel vermaken zo lang van huis en of ik mijn huisje nog niet mis. Nou het antwoord hierop is: Zeker! We vermaken ons nog prima, ook samen. Natuurlijk mis ik mijn huisje en iedereen, maar we genieten hier volop. Ik vind het super leuk en spannend allemaal en het is ook ontzettend indrukwekkend om te zien hoe de dingen hier allemaal gaan. Het is te veel om op te noemen, dit zal wel allemaal komen als we straks wat foto's kunnen laten zien. We hebben samen al zo'n 800 plaatjes geschoten, dus aan beeld materiaal geen gebrek.

Krabi, Thailand

05/01/2008

Donderdag zijn we 's ochtends heel vroeg vertrokken en alles verliep vrij soepel. Totdat we op het vaste land stonden. We moesten met de bus een uurtje rijden naar Surat Thani. Daar aangekomen stopten we bij een tempel samen met nog een heleboel andere bussen. Met een mini mini taxi helemaal volgepropt werden we naar een reisburootje / restaurant / woonhuisje gebracht. Daar moesten we onze bustickets omwisselen, waarna we weer met hetzelfde volgepropte mini mini taxietje naar een bushalte gebracht werden. Hier stond de lokale bus op ons te wachten. De bus zat al helemaal vol met Aziaten.

Hoite en ik hadden nog mazzel dat we beiden een stoel hadden. Hoite middenin de bus en ik achterin de bus, maar we zaten in ieder geval. Andere mensen hebben 3 uur lang in de bus moeten staan. We hadden een toeristenbus geboekt, maar het leek erop dat er teveel toeristen waren. Dat dus niet in de bus zou passen, waardoor ze een aantal mensen, waaronder ons, in een lokale bus gepropt hebben. Het nadeel van deze bus was, dat we de snelweg niet eens gezien hebben en dat we overal gestopt zijn.

Aankomst Krabi

In plaats van rond 14.00u kwamen we net voor 17.00u aan in Krabi. Het voordeel is dan wel weer dat je wat van de binnenlanden hebt gezien. Nadat we in Krabi aankwamen zijn we snel op zoek gegaan naar een slaapplaats. Dit is redelijk gelukt, want we hadden een prima kamer met een WARME douche. Heerlijk was dat na 2 weken met koud water douchen. Zo'n warme straal is dan toch wel weer lekker. '

s Avonds zijn we nog even het stadje gaan bekijken met een Zweeds stelletje, die ook bij ons in de bus had gezeten en toevallig ook in hetzelfde hostel sliep. Krabi zelf is niet heel erg bijzonders. Er zijn veel winkels, maar je kunt zien dat het echt een stad is waar de mensen op doorreis zijn. Vanuit Krabi vliegen of reizen de mensen door naar de eilanden. Ik heb er nog wel een heerlijke massage gehad. Voorlopig zal dit de laatste in Thailand zijn.

De volgende ochtend werden we netjes op tijd opgehaald en naar de luchthaven gebracht. De luchthaven was een beetje raar, want je kon er niks meer kopen. Eenmaal door de douane kom je in een wachtruimte terecht waar je letterlijk alleen maar kunt wachten. Er is niks te eten of drinken te koop en water heb je ook niet, want dit moest ingeleverd worden bij de security check. De vlucht was ok, een beetje turbulentie, maar we zijn weer veilig geland.

Kuala Lumpur, Maleisië

05/01/2008

Daar waren we dan in Maleisië. We zagen gelijk een groot verschil toen we aankwamen. Het ziet er hier allemaal een stuk schoner, netter, moderner en groener uit. Onderweg hebben we veel groen gezien, niet net als in Bangkok allemaal krottenwijken. Ook de stad Kuala Lumpur zelf ziet er een stuk mooier uit, behalve het gedeelte waar wij slapen dan. Wij zitten in China Town, dat is net als Bangkok vies en het stinkt.

We kwamen rond 17.00u aan in Chinatown. We hadden sinds die ochtend niks meer gegeten, dus we hadden ontzettend veel honger. Laten we nu net voor de Mac uitstappen. Wij dus eerst de Mc Donalds binnen en een menuutje voor 2 euro besteld. Ik heb er ook maar een ijsje bij gedaan. In Azië kun je beter geen ijs eten, omdat de stroom hier vaak uitvalt en de vriezer dus regelmatig ontdooit. De McDonalds vertrouw ik echter wel, die hebben toch een naam hoog te houden. Na heerlijk fout gegeten te hebben zijn we op zoek gegaan naar onze slaapplaats. Deze hadden we snel gevonden. We vonden het er in eerste instantie wel grappig uit zien. Het is vroeger namelijk een bioscoop geweest. Deze hebben ze omgebouwd tot hostel. Het zag er oud maar wel redelijk uit.

Geen eigen badkamer

Maar ik kreeg de schik van mijn leven toen ik de kamerdeur open deed. 1 Klein hok zonder ramen en toen ik de badkamer aan het zoeken was, was ik snel uitgezocht. Die hebben we namelijk niet. Hmm daar had ik niet helemaal op gerekend. De ergste accommodatie aan de Costa Brava is nog beter dan dit. Maar goed, we hebben onze spullen neergezet en zijn weggegaan en later viel het allemaal wel weer mee.

Het is niet anders, het is maar voor 2 nachten en anders moeten we ontzettend veel geld betalen. Het is nu eenmaal een stuk duurder hier. Dus niet zeuren, we zien wel of het de volgende keer weer wat beter is. We doen gewoon net of we op de camping zitten. Wc rolletje onder de arm als we naar de wc gaan en handdoekje om als we gaan douchen. En dan maar hopen dat je niet in de rij moet staan.

Marjorie

Na de schrik van de kamer hadden we een afspraak met een vriendin van Hoite. Marjorie, zij komt uit Kuala Lumpur, maar woont in Australië. Ze is even op bezoek bij haar ouders. We hadden afgesproken in het Mandarin Oriental hotel. De bedoeling was om met de metro te gaan. Onderweg begon het zo ongelooflijk hard te onweren en regenen, dat we een taxi aan hebben gehouden. Zeiknat zijn we snel in de taxi gesprongen. Bij het hotel aangekomen zien we dat het een 5* hotel is. Gelukkig mochten we toch naar binnen met onze backpackers kleding aan.

Toen Marjorie kwam zijn we naar de naastliggende shopping mall KLCC gegaan. Ongelooflijk mooi, groot, waanzinnig, een waar walhalla voor mij. Best frustrerend wetende dat we alleen wat gingen eten en drinken. Honderden winkels zijn op 7 verdiepingen verdeeld. Alle winkels die je je maar kunt bedenken, die waren hier. Wie van winkelen houdt COME TO KUALA LUMPUR!!!!!

We hebben heerlijk echt Maleisisch gegeten. Het was wel even wennen, want het was echt apart eten, maar leuk om allemaal geproefd te hebben. Zelf bestel ik dat niet zo snel. Het was in ieder geval heel erg gezellig!

Veiligheid

Rond 22u gingen we met de metro terug naar ons mooie hostel. Het was een beetje beangstigend. Ondanks dat het hier allemaal schoner en westerser uit ziet, is het hier 's avonds op straat allemaal wat onbetrouwbaarder. Ook de mensen zijn wat enger. Over het algemeen zijn ze heel erg vriendelijk, maar er lopen wat rare figuren tussen. Dat was in Thailand veel minder. Het is overigens hier erg verdeeld qua geloof, maar de Islam overheerst hier toch wel duidelijk.

In ieder geval komen we veilig terug bij onze Red Dragon bioscoop. We nemen nog even een warme douche op de camping (handdoekje onder de arm) en gaan slapen. Gelukkig slapen we goed. De volgende morgen worden we uitgerust wakker en zijn we klaar om de hele dag op pad te gaan. Eerst gaan we lekker ontbijten in Chinatown bij een Engels/Deens cafe. Daarna zijn we naar het busstation gegaan om buskaartjes naar Maleisië te kopen, wat een gekkenhuis.

Eenmaal bij de loketten aangekomen springen er allemaal Aziaten op ons af of we niet bij hen het busticket willen boeken. Nou nee dus, want zij hebben geen bus die naar Maleisië gaat. Uiteindelijk lukt het ons om door de roepende mensen heen te lopen en ons kaartje te kopen.

Central Market, KL Tower & KLCC Mall

Marjorie had ons aangeraden om naar Central Market te gaan. We hadden er niet zo heel veel zin in, omdat het erg warm was buiten, dus we snakten naar airco. Bij de Central Market aan gekomen is het inderdaad een markt, maar overdekt met airco en heerlijk rustig. Heel erg leuk om even rond te lopen. Daarna gaan we naar de KL Tower. Een hele hoge televisietoren waar je bovenin een prachtig uitzicht hebt over de hele stad.

Als we van het uitzicht hebben genoten pakken we een taxi naar de KLCC shopping Mall, eindelijk even winkelen. Het winkelen duurt niet lang, want ik kan natuurlijk niks kopen. Mijn tas is al zwaar over het gezicht, dus er kan niks meer bij. Dat is overigens geen probleem, want mijn budget is toch niet berekend op Gucci, Versace etc. Gelukkig is er ook een Esprit waar ik toch nog 2 shirtjes heb gescoord.

Foodcourt

Op de foodcourt van de shoppingmall gaan we wat eten. Dit concept is hier in Azië heel normaal, maar in Europa kennen we het nog niet echt. Een foodcourt zijn allemaal verschillende afhaalrestaurants rondom een grote zitplaats met allemaal tafels en stoelen. Iedereen haalt dus het eten waar je zin in hebt en je kan vervolgens met elkaar aan tafel zitten. Ideaal, want ik ben nog niet zo'n Aziatisch eten liefhebber en Hoite wel. Na het eten gaan we terug naar China town om ons reisverslag bij te werken en wat accommodaties voor de komende nachten te boeken. Morgenochtend om 10.30u vertrekt onze bus naar Maleisië.

Melaka, Maleisië

07/01/2008

Onze dagen in hier zijn alweer bijna voorbij. Gistermiddag zijn we aangekomen na een goede busreis in een vrijwel lege bus. We zitten in een hostel met een grote kamer, airco, warm water en eigen badkamer. Wat wil je nog meer en dat voor een tientje per nacht!! Beter dan in Kuala Lumpur dus. We hebben hier voornamelijk musea bekeken.

Nederland heeft ca. 180 jaar dit plaatstje bezeten. Je ziet hier dan ook nog veel van Nederland terug. O.a. een Nederlandse windmolen, kerk, stadhuis en graven. Erg interessant om allemaal te zien. Morgen gaan we door naar Singapore waar we allebei heel erg veel zin in hebben. In Singapore was helaas bijna geen accommodatie meer te krijgen. We hebben dan ook iets duurder moeten zoeken. Nu hebben we dus een super deluxe hotel geboekt middenin het centrum van Singapore met zwembad en al!!! Wat een welkome afwisseling.

Singapore, Singapore

10/01/2008

Even een kort berichtje uit Singapore. We staan nu op de luchthaven en over een uur vliegen we naar Hanoi!! Er staan hier allemaal computers met gratis internet. Dus vandaar dat ik even wat van ons laat horen. Nog nooit gezien, dat je op de luchthaven gratis gebruik kunt maken van een computer. Maar we zijn dan ook in een geweldig land hier.

Dinsdag 8 januari zijn we met de bus naar Singapore gereden. Heel erg grappig toen we bij de grens aankwamen. Eerst moesten we in Maleisië eruit, om lopend Maleisië uit te lopen en het paspoort af te stempelen. Daarna konden we weer de bus in om even verderop weer met alle bagage Singapore in te lopen om onze stempel op te halen. Uiteindelijk konden we weer verder met de bus naar onze eindbestemming, een busstopplaats in Singapore City.

Novotel Clarke Quay

Op het busstation hebben we een taxi chauffeur gevonden, die ons eerst naar de pinautomaat bracht en daarna naar ons hotel. En wat voor een hotel, het Novotel Clarke Quay. Een geweldig mooi hotel met een prachtige kamer. Wat hebben we heerlijk geslapen. Ook hebben we gebruik gemaakt van een warm bad. We wilden bijna onze hele reis cancellen en de komende paar weken hier blijven. Maar ja dat wordt dan een beetje duur en we willen ook nog heel graag Vietnam en Cambodja zien. Dus we gaan hier gewoon nog een keertje terug.

De dag dat we aankwamen zijn we voornamelijk in de kamer gebleven. Voor ons was het even een paradijsje. We hebben alleen een rondje gelopen in deze ongelooflijk gave stad. 's Avonds hadden we weer met Marjorie afgesproken. Zij was toevallig ook in Singapore, dus we hebben weer gezellig wat gegeten en gedronken met haar.

Battle Box

Na een zeer goede nachtrust in een geweldig bed zijn we de volgende dag vroeg op gestaan en het park ingelopen. Het park ligt op een heuvel, dus dat was even klimmen en zweten vanwege de benauwde hitte. Boven aangekomen zien we Fort Canning. Een prachtig fort van vroeger. Hier ligt ook de Battle Box. Een ondergrondse schuilplaats van de Engelsen ten tijde van de 2e wereldoorlog, voordat ze zich aan de Japanners overgaven. De Battle Box is nu een museum. In het museum werden we door een gids rondgeleid. Wat een ongelooflijk mooi museum.

Het is moeilijk uit te leggen, maar ze hebben alles met poppen nagemaakt en deze poppen bewegen en praten ook echt. Het was in ieder geval zeer indrukwekkend. Toen we de Battle Box uit wilden lopen, regende het pijpestelen, we hebben dus even moeten wachten. Daarna zijn we richting Orchid Road gelopen. Nou, ik dacht dat Kuala Lumpur het Walhalla voor mij was, maar vergeleken bij Singapore stelt dat niks meer voor. Hier ga ik zeker nog een keer terug. Je hebt hier honderden Shopping Malls naast elkaar, de ene is nog mooier dan de andere. I love this City.

Singapore City

Wat ook erg op valt is dat de mensen super vriendelijk zijn, de straten zijn ongelooflijk schoon, het is druk in de stad, maar je hebt nergens last van. Als ik zou moeten verhuizen naar een ander land, dan zou ik zo een jaar hier willen wonen. En Hoite is het hier helemaal mee eens. We maken een lange wandeling door de stad, zodat we een goede indruk van de stad krijgen. Helaas hebben we te weinig tijd, want we wilden nog de nachtsafari doen. En ook wilden we nog naar het strand. Echter is de tijd om, dus we moeten nog een keer terug komen.

Gisteravond zijn we nog even het hotel uitgelopen, omdat het uitgaanscentrum naast ons hotel ligt. Ook dit ziet er weer top verzorgd, modern en gezellig uit. We zijn echt helemaal enthousiast over Singapore. Door deze stad hebben we ons weer helemaal op kunnen laden voor onze trip door Vietnam en Cambodja. Over een half uur gaan we weer helemaal back to basic!! Ik ben benieuwd wat we daar allemaal aantreffen.

Hanoi, Vietnam

13/01/2008

Het heeft even geduurd, maar we hebben het zo druk gehad ,dat we geen tijd hadden voor het internet. We zijn in ieder geval veilig aangekomen in Hanoi, Vietnam. Er stond op de luchthaven netjes een Vietnamees mannetje te wachten met een bordje met MR. SCHAAP erop. Dus wij zijn met hem mee gegaan naar zijn zeer oude auto. De auto maakte aan alle kanten de meest rare geluiden. Het was een uurtje rijden naar Hanoi City.

De reis naar de stad was ontzettend grappig, omdat we meteen met het Hanoise verkeer te maken kregen. Scooters, scooters en nog eens scooters. Op de snelweg rijden auto's, scooters, fietsers en er lopen ook zelfs mensen. Van alles sjeest je voorbij met het nodige getoeter. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer waar je moet kijken, want om je heen wordt er alleen maar getoeterd. Toch zijn we gelukkig veilig aangekomen bij ons hostel.

Horror kamer

We moesten een zeer nauwe trap op, dat paste bijna niet door onze dikke rugzakken. De eerste indruk van de kamer was redelijk, dus we hebben onze spullen neergezet. Om vervolgens snel iets te gaan eten, voordat alles zou sluiten, het was inmiddels al 22.30u. Na het eten zijn we snel teruggegaan naar de kamer. Een paar minuten later springen zowat de tranen in mijn ogen zo smerig was de kamer. Zo vies dat ik het niet eens kan zeggen, maar ja je kunt om 23.30u niet veel kanten meer op. Snel de ogen dicht en de volgende morgen zijn we meteen een andere accommodatie gaan zoeken.

Hoite ging op pad en ik pakte ondertussen onze spullen weer in. Gelukkig had Hoite snel een andere kamer gevonden. Een prachtige schone kamer, die ontzettend groot was. Wat een verademing dat je gewoon op bed kunt liggen zonder dat er allemaal beestjes uit de lakens, dekens en kussens komen kruipen. Ook kon ik nergens haren en schimmels vinden, dus blij was ik op dat moment wel. We zijn toen snel de stad in gegaan, omdat we door de kamer inmiddels veel tijd waren verloren.

Vietnamees leger museum

Het eerste museum wat we wilden zien was van het Vietnamese leger . Hier stonden allemaal Amerikaanse legervliegtuigen, helicopters en tanks. Daarna zijn we naar het Ho Chi Minh museum en het mausoleum gegaan. We wilden de 40 jaar geleden overleden belangrijke man wel even in het echt zien. Daar aangekomen bleek het alleen 's ochtends geopend te zijn, dus geen Ho Chi Minh. Niks aan te doen, door naar het Hanoi Hilton.

Hanoi Hilton

Het Hanoi Hilton is de vroegere gevangenis van Hanoi, die nu sarcastisch het Hanoi Hilton genoemd wordt. We kwamen om 16.20u net op tijd aan, want om 16.30 zouden ze dicht gaan. Maar we mochten dus nog net naar binnen. Van wat je daar ziet word je absoluut niet vrolijk. Zo ongelooflijk erg wat daar allemaal gebeurd is, hoe de mensen in die gevangenis geleefd hebben en gemarteld zijn. Heel erg interessant, maar ook enorm indrukwekkend. Daarna zijn we doorgelopen om bij het meer van Hanoi te genieten van een terrasje.

Eindelijk was het mooi weer, lekker warm en zonnig. Uiteindelijk zijn we weer terug naar het hotel gegaan en op tijd gaan slapen, want de volgende dag moesten we om 8u weer weg. Onze indruk van Hanoi is....een hele levendige stad, de Vietnamezen zijn erg aardig, de verkopers zeer opdringerig (lees te) en wat het meeste opvalt, dat is het verkeer. Wat een scooters en een getoeter, je wordt er knettergek van. Als je de straat over wilt steken moet je je verstand op nul zetten en gewoon lopen in de hoop dat de scooters je allemaal ontwijken.

Er wonen 4 miljoen mensen in Hanoi en er zijn 2.5 miljoen scooters in de stad, dus je hoeft niet veel fantasie te gebruiken om hier een voorstelling van te maken.

14/01/2008

Op excursie

Zaterdag ochtend werden we om 8u opgehaald door een bus en met deze bus gingen we op EXCURSIE! Op naar Halong Bay, waarvoor we 3u moesten rijden om er te komen. Onderweg werd er nog een commerciële stop van een uur bij een winkel gemaakt en om 12.30u kwamen we in Halong Bay aan. Halong Bay zijn duizenden kleine eilandjes bij elkaar. Daar zouden we we op een boot gaan voor 2 dagen.

We hebben niet helemaal de boot gekregen die we geboekt hadden, maar ja daar is op dat moment niks meer aan te doen. Het was een mooie boot en onze kamer was ook helemaal ok, dus prima zo. Nadat we de spullen in onze kamer hadden gezet voer de boot weg en kregen we onze lunch geserveerd. Het was allemaal leuk aangekleed en we kregen voornamelijk heerlijke visgerechten. Nadat we een tijdje gevaren hadden kwamen we bij de eilandjes aan.

Halong Bay

Het zijn ongeveer 3000 eilandjes bij elkaar. Het zijn wel bijna allemaal rotseilanden dus er woont niemand. Wel wonen er een hoop mensen op het water in drijvende hutjes. Aangekomen bij één van de eiland, gingen we van boord voor een tocht door een grot. Een enorme grote grot, heel bijzonder om te zien. Daarna stapten we in een kano en konden we tussen de eilandjes varen, prachtig!!! Echt bijzonder mooi om te zien. Helaas was het erg heiig, dus fotos maken was een beetje lastig. Maar goed aan het weer kunnen we niks doen.

Na het kanoën gingen we weer terug naar de boot voor het diner. 's Avonds hebben we nog even gezellig gekaart met wat mensen op de boot om daarna vroeg naar bed te gaan, want de volgende dag stond om 07.30u het ontbijt alweer klaar.

De volgende ochtend hebben we lekker ontbeten, de tas ingepakt en de kamer uitgecheckt. Het was alweer tijd om terug te varen naar wal. ´s Ochtends was het behoorlijk koud. Dus we zaten met z'n  allen boven op het zonnedek. Het was de eerste keer dat ik mijn trui met lange broek en sokken uit mijn backpack moest halen.

Reis naar Hue

Terug aan wal aangekomen gingen we nog lunchen met zijn allen en om 12.45u waren we weer terug in Hanoi na wederom een 3u durende busreis. We zaten nu in een minibusje, waar we iets minder ruimte hadden. Ik kon me al nauwelijks bewegen, dus laat staan Hoite. Maar goed, dat hebben we ook weer overleefd. Na weer een stop bij dezelfde winkel als de heenweg en de Hanoise avondspits kwamen we weer terug bij ons hotel. Daar hebben we onze spullen neergezet, zodat we snel wat konden gaan eten.

Om 18.35u kwam de bus ons ophalen om ons naar Hue te brengen. Het is een reis van 12u dus we hadden een slaapbus geboekt. Dit is een bus met i.p.v. stoelen alleen maar bedden, echt grappig. Nu zijn de bedden op Vietnamese maten gemaakt, dus het lag wat krap. Maar we hebben redelijk geslapen, onder de hobbels van de weg, de toeters en de stops door. Toen we aankwamen in Hue viel de regen met bakken uit de lucht.

Vietnam is toch wel een stuk armoediger dan Thailand. De mensen zijn mooier, maar ontzettend opdringerig bij het verkopen, je moet ze bijna van je afslaan.

Hue, Vietnam

15/01/2008

Nog even een kort berichtje uit Hue voordat we over 10 minuten vertrekken naar Hoi An. Hier in Hue hebben we een fantastisch hotel, Holiday hotel. We merken hier in Vietnam wel, dat als je een paar dollar meer betaald, dat je dan een prachtige kamer hebt. Bijna net zo mooi als in Singapore, maar dan een stuk goedkoper. Past precies binnen ons budget! Dus dat komt mooi uit, we raken hier echt verwend.

Hue was erg leuk voor 1 dagje. We zijn gisteren naar het Citadel gegaan, dat is een groot paleis waar ze in 1804 mee begonnen zijn met bouwen en die rond 1967 gebombardeerd is door de Amerikanen. Veel van de gebouwen zijn gerestaureerd, sommige niet. Het is prachtig om te zien. Een mannetje met zijn riksja heeft ons erheen gebracht, echt een lief mannetje. En we zijn lopend terug gegaan. Zo hebben we de rest van het stadje bezichtigd. We zijn op tijd naar bed gegaan, want we waren toch wel erg moe van de nachtbusreis.

Over 10 minuten worden we weer door dezelfde bus opgehaald en dan reizen we door naar Hoi An. Dit is 3 uur rijden. We willen zo snel mogelijk door naar het zuiden, want het is hier niet al te best weer. In Hoi An verblijven we waarschijnlijk 2 nachten en dan gaan we door naar Nha Trang, een mooie badplaats waar veel te doen is. Dus tot de volgende keer vanuit Hoi An waarschijnlijk!!!!

Hoi An, Vietnam

16/01/2008

Ideaal dat het gratis internet hier in de hotels. We zijn inmiddels in Hoi An. Gisteren zijn we om 13.30u opgehaald in Hue. Uiteindelijk vertrokken we een uur te laat. Het zou 3u rijden zijn. Na 1,5 uur hebben we een stop gemaak, zodat je naar het toilet kon en wat kon eten. Hoite had rijst besteld en ik een bananen pannekoek. Hoites rijst kwam als eerste en na een paar happen vertrouwde hij het niet meer, dus heeft ie zijn bord laten staan. Het zag er echt niet goed uit en de rijst was knoerhard. Toen kwam mijn pannenkoek. Nou ik weet niet of jullie weleens een mega grote platgedrukte oliebol  hebben gezien, ikke nu dus wel. Dat was mijn pannekoek. Na een hap genomen te hebben heb ik hem ook maar laten staan.

We zijn beiden nog niet aan de dunne geweest en dat willen we graag zo houden. Nu moet ik wel zeggen, dat het ontzettend moeilijk is om hier eten te laten staan of om je bord niet leeg te eten. Je ziet hier zoveel armoede. Gelukkig zag ik dat de serveerster mijn pannenkoek op at, dus ik heb er nog iemand een plezier mee kunnen doen. Misschien maken ze het eten wel express zo slecht, zodat ze zelf wat te eten hebben.

Aankomst Hoi An

Na nog eens 1,5 uur in een toeterende slaapbus, waar van slapen dus weinig terecht komt. De wegen zijn zo slecht dat je de hele tijd gelanceerd wordt. En als je niet gelanceerd wordt dan word je wel wakker gehouden van het continue getoeter van de chauffeur. Met veel regen kwamen we in Hoi An aan. Gelukkig hadden we onze accommodatie weer geboekt van tevoren, dus er kwam een mannetje de bus in met MR. HOITE SCHAAP op zijn bordje. Dat is toch wel fijn, want zij brengen je meteen naar de goede auto en je wordt niet meer aan je mouw getrokken door de mensen van de andere hotels, die de bus inspringen zodra die aankomt.

Eenmaal in het hotel aangekomen, hebben we onze spullen neergezet en wilden we even door het dorpje lopen. Maar het regende nu echt te hard. Toen we door het dorpje reden dachten we niet echt iets bijzonders te zien, dus we besloten om meteen de volgende dag weer door te reizen, hopende dat het nog een eer mooi weer wordt. Bij het kantoortje van de busmaatschappij kregen we te horens dat ze vol zaten voor de volgende dag. Beetje balen, maar niks aan te doen, dat hoort allemaal bij het reizen.

Ontmoeting Andy & Jarrod

Terug in het hotel komen we 2 Australische jongens en 2 Engelse meisjes tegen, die ook bij ons in de bus hadden gezeten. Met hen zijn we wat gaan eten in het dorp en daarna zijn we een drankje gaan doen. Het was echt super gezellig. Vandaag hebben we heerlijk uitgeslapen, warm gedoucht en daarna heeft Hoite onze kamergenoot vermoord, onze eerste kakkerlak.

We moesten snel het dorp in, want we hadden met de Australiërs en Engelsen afgesproken om te lunchen. De eigenaar van het restaurantje was Frans, dus  sinds weken hebben we weer een heerlijk stokbroodje met echte Europese kaas erop gegeten. Dat mis ik hier wel, goede kaas. in verband met het koude weer heb ik vandaag weer sokken, dichte schoenen, lange broek en trui aan moeten doen. Zou het nog mooi weer worden?

Na het lunchen zijn Hoite en ik even door het dorp gelopen. Het oude centrum is ontzettend apart om door te lopen. Het is net alsof ze 100 jaar geleden zijn begonnen met het bouwen van het dorp en er ook meteen weer mee opgehouden zijn. Je hebt dus halve wegen en huizen die niet afgemaakt zijn. Heel veel krotten en tussendoor zie je dan weer mooie hotels en restaurants. Echt apart.

Kleding maken

Waar Hoi An om bekend staat is het maken van kleding. Winkel na winkel zie je hier. Als je binnen loopt en zegt wat je wilt hebben, dan worden jouw maten opgenomen en een paar uur later kan je het op komen halen. Voornamelijk de pakken zijn erg interessant. Voor een paar dollar kun je de mooiste pakken laten maken. Thuis betaal je hier een paar honderd euro voor. Ik heb natuurlijk ook wat laten opmeten en Hoite gaat hier een linnenbroek op maat maken.

Hopelijk dat ie mooi is, want in Nederland en Spanje zijn ze altijd te kort. Het vrouwtje van de winkel schrok een beetje van het aantal stof wat ze nodig had voor Hoite's broek. De mensen kijken hier soms Hoite echt helemaal na, omdat ze niet helemaal geloven wat ze zien. Super grappig om achter hem te lopen en dat allemaal te zien. Als alles gepast en gemeten is, kunnen we het diezelfde avond nog ophalen om 20.00u.

Morgen om 18.00u stappen we in de bus naar Nha Trang, het is een busrit van 12 uur. Hopelijk kunnen we weer wat slapen in de bus.

Nha Trang, Vietnam

20/01/2008

2 Dagen geleden zijn we in Nha Trang aangekomen s' ochtends om 06.00u na een zeer vermoeiende busreis. Het begon in Hoi An al. Toen wij de bus instapten waren er nog maar weinig bedden vrij. En we bleven maar stops maken om nog meer mensen in te laten stappen. Uiteindelijk bij het reisbureautje aangekomen stapten er nog meer mensen in, waaronder een stelletje die we de vorige keer ook in de bus tegen waren gekomen. Zij hadden de laatste 2 plaatsen, die ze moesten delen met de chauffeur. Nog meer mensen stapten in en die moesten allemaal in de chauffeurs kooi gaan liggen.

Op dat moment zijn we met zijn allen gaan protesteren, dat kon echt niet meer. Ik ben blij dat wij de laatste niet waren, ik had niet graag met de buschauffeur in 1 bed willen liggen. Ook was ons bij de verkoop van de buskaartjes beloofd dat we altijd een toilet in de bus zouden hebben, maar dat was dit keer dus niet het geval. Met als gevolg dat ze regelmatig stopten en dat je dan op de meest gore sta wc's kon gaan staan.

Aankomst Nha Trang

Ook de weg van Hoi An naar Nha Trang was niet de beste. Er zaten overal enorme gaten en kuilen in, maar we hebben het weer overleefd en we zijn goed aangekomen in Nha Trang. We hoopten dat de zon zou schijnen, omdat we al zo ver zuidelijk waren gegaan, maar het regende weer toen we aankwamen. De eerste dag hier hebben we niet zo heel veel gedaan. We zijn eerst op zoek gegaan naar een hotel, waarbij we achtervolgt werden door meerdere mannetjes op scooters die ons naar hun hotel wilden praten. Je wordt hier af en toe echt gestalkt en de Vietnamezen weten ook niet wat nee is. Zelfs na meerdere malen zeggen, dat je niks van ze wil kopen, blijven ze maar doorgaan.

Uiteindelijk hebben we een hotel gevonden en daar kregen we een twin-kamer om even te slapen en te douchen totdat onze double room klaar zou zijn, wat een nette service. Na 2 uurtjes geslapen te hebben, zijn we met de Australische jongens, die we in de bus naar Hoi An ontmoet hebben, Andy en Jarrod, wat rond gaan lopen door Nha Trang. Het ziet er ontzettend leuk uit. 's Avonds hadden we om 19.00u afgesproken met een jongen uit Nieuw Zeeland, die hebben we op Koh Phangan ontmoet en hij reist van het zuiden naar het noorden. We hebben een super gezellige avond gehad met zijn achten!!

Vin Pearl

Vandaag is het 's ochtends weer geen mooi weer, echt balen. Tegenover Nha Trang ligt een eiland VinPearl. Op dit eiland ligt een waterpark, een kermis, speelhallen, winkels en appartementen. Alles op dit eiland is speciaal voor de luxe toeristen gebouwd. Er is een hele kabelbaan aangelegd om iedereen van het vaste land naar het eiland te brengen. Gisteren zijn we dan ook met zijn 5en naar het eiland gegaan. Toen we eenmaal in de kabelbaan zaten, begon in één keer de zon te schijnen!!!! Eindelijk. Na 16 dagen hebben we dan eindelijk weer zon en geen regen!!!

Op het eiland aangekomen zijn we naar het waterpark gegaan. Dat was echt super! We hebben een geweldige dag gehad. Het leek net een vakantie in een vakantie. Het was er zo ontzettend rustig, geen toeristen, geen Vietnamezen en al helemaal geen verkopers, die de hele dag om je heen hangen. Er waren alleen 2 kleine ongelukjes. Bij de eerste glijbaan zijn we met zijn vijven naast elkaar van de glijbaan gegleden. De jongens gingen allemaal goed, ik lag verkeerd dus beneden aangekomen kreeg ik een klap op mijn rug, au dat deed zeer. Maar goed tanden bijten en gewoon doorgaan.

Klein ongelukje

Later was er een golfbad met enorme golfen waar je in een band kon gaan zitten, super gaaf. Toen we er uit gingen waarschuwde Hoite mij dat ik de band uit moest, want als ik op dat moment omgeslagen zou worden door een golf, dan zou ik met mijn hoofd op de grond terecht komen. Het was er namelijk erg ondiep. Nog geen paar seconden later word ik omgeslagen en knalde ik met mijn hoofd op de betonnen vloer, zo hard dat Hoite de klap hoorde buiten het water. Door de klap ging ik knock out en hebben ze me het water uitgedragen.

Na 5 minuten was alles gelukkig weer ok, met een flinke bult op mijn hoofd en behoorlijke hoofdpijn was er gelukkig niks ernstigs aan de hand! We zijn daarna wel het waterpark uitgegaan, want nog een glijbaan zagen we niet echt meer zitten. Wat een super dag hebben we gehad, lekker ontspannen en eindelijk mooi weer.

Vandaag doen we eigenlijk niet zoveel, we hebben vanmorgen uitgecheckt, zijn wat gaan winkelen, hebben het dorpje bekeken en op het strand gelegen. Vanavond om 20.00u vertrekt onze bus weer, dit keer naar Saigon / Ho Chi Minh. Ons Vietnam avontuur zit er bijna op. Nog 3 dagen Ho Chi Minh en dan naar Cambodja!!

Nha Trang was in ieder geval echt heel erg leuk, we hadden wel wat langer willen blijven, maar we hebben inmiddels een leuk groepje mensen ontmoet en we vinden het gezelliger om samen door te gaan.

Saigon / Ho Chi Minh City, Vietnam

27/01/2008

Het heeft weer even geduurd, maar we zijn zo druk bezig geweest met reizen, musea bezoeken etc etc. Ik leer wel, dat reizen alles behalve vakantie is, maar daarom zeker niet minder leuk. Ondertussen vind ik het reizen echt fantastisch.

De vorige keer schreef ik vanuit Nha Trang, de dag dat we zouden vertrekken naar Saigon. We werden 's avonds opgehaald om 20.00u en hadden een busrit van 10 uur in de slaapbus. Dit was de ergste nacht in de bus tot nu toe, gelukkig was het ook de laatste. Bij het boeken van de bus hebben ze ons verteld dat er altijd een toilet op de bus was, maar dat was dus dit keer ook niet het geval. De vorige rit stopte de chauffeur nog meerdere keren, maar deze chauffeur heeft in 10 uur maar 1 keer gestopt en dan ook bij het meest smerige toilet.

Musea Ho Chi Minh City

Inmiddels zijn we gelukkig weer aangekomen op onze volgende bestemming, de laatste in Vietnam. Bij aankomst hebben we eerst een hotelletje gezocht en daarna zijn we op pad gegaan naar het oorlogsmuseum. Dit was erg indrukwekkend, aangezien je er ook kon zien wat de gevolgen van deze oorlog zijn geweest en nu nog steeds zijn. Er worden nog steeds kinderen geboren met de effecten van agent Orange (zwaar gehandicapte kinderen) en er zijn nog steeds een hoop mijnen die afgaan. Deze mijnen liggen nog overal in het land, daar waar de mensen op het land aan het werk zijn en waar de kinderen spelen. Echt verschrikkelijk om allemaal te zien.

Na het museum zijn we soep gaan eten in een soepwinkel. Tijdens de Vietnam oorlog heeft de eigenaar zijn soep geserveerd aan de Amerikaanse soldaten met een glimlach, terwijl hij boven in de winkel in zijn eigen huis een hoop Vietcong soldaten verborgen hield. De man is zelf vorig jaar overleden, maar zijn zoon runt nu de soepwinkel. Wel interessant om het huis te zien en de foto's erbij. De volgende dag zijn we naar de Co Chi tunnels gegaan. We waren met een groep van 16 en we hadden een leuke gids, die heel veel wist.

Co Chi tunnels

De Co Chi tunnels zijn tunnels waar de Vietnamezen zich schuilhielden voor de Amerikanen tijdens de oorlog. Het is een heel netwerk van 200 km lang en drie verdiepingen. De tunnels zijn zo smal en laag dat de Amerikanen hier niet in konden komen. In totaal hebben er 16.000 Vietnamezen in geleefd, ook vrouwen en kinderen. 4.000 Vietnamezen hebben de tunnels overleefd. Tijdens de oorlog zijn er 58.000 Amerikanen omgekomen en in totaal 2.000.000 mensen waaronder ook gewone burgers zoals vrouwen en kinderen.

De tunnels waren erg indrukwekkend, je zag er omheen ook nog de bomkraters en we mochten zelf ook door de tunnels lopen/kruipen. Helaas is het ons beide niet gelukt om door de tunnels te gaan. Zodra ik er gebukt in wilde kruipen speelde mijn claustrofobie op, dus ik moest er snel weer uit. Later kwam ook Hoite er uit omdat hij er gewoon echt niet in paste. Ongelooflijk dat die mensen hier in gewoond en geleefd hebben. De rest van onze groep is er wel in geweest en zij vonden het ook erg nauw en warm. Echt balen dat het niet gelukt is, maar we hebben wel een zeer goede indruk gekregen.

Weer terug in Saigon zijn we naar het Rex hotel gelopen. Dit is een zeer mooi hotel midden in Saigon waar ze een mooi dakterras hebben. Op aanraden van Jan Willem, een vriend van Hoite zijn we hier een drankje gaan doen. Het drankje was 2 keer zo duur als ergens anders, maar zeker de moeite waard.

Phnom Penh, Cambodja

27/01/2008

Op 23 januari hebben we de bus gepakt naar Cambodja. We hebben een leuke paar dagen in Saigon gehad, de stad vonden we zelf veel leuker en mooier dan Hanoi. De geschiedenis van Saigon was ook erg interessant. Vietnam is nu helaas voorbij. Ondanks dat er veel armoede is en dat je veel gehandicapte mensen ziet als gevolg van de oorlog hebben we enorm van Vietnam genoten. De verkopers zijn er heel erg opdringerig en begrijpen niet dat als je nee zegt dat het nee is, maar de mensen zijn heel erg aardig en het land is prachtig. We hebben inmiddels Vietnam en de regen achter ons gelaten en we zijn op weg naar ons nieuwe avontuur in Cambodja. De busreis zou 5 uur duren hadden ze ons verteld.

Grensovergang naar Cambodja

Na ongeveer 2 uur kwamen we bij de grens aan. In de bus werd alles in het Vietnamees uitgelegd, dus we wisten niet precies wat de bedoeling was. In ieder geval moesten we lopend Vietnam uit met al onze bagage. Vervolgens konden we onze bagage weer in de bus leggen en lopend Cambodja in gaan. Onze paspoorten moesten we afgeven, omdat ze hier onze Visa in moesten stempelen. Terwijl we moesten wachten, zijn we bij een restaurant net over de grens iets gaan eten, nou ja we hebben een poging gedaan. Het is eten is zoals op veel van dit soort plaatsen niet geweldig.

Een half uur later konden we verder en kregen we onze paspoorten weer terug. Onderweg zien we dat Cambodja toch echt wel verreweg het armste land is waar we tot nu toe geweest zijn. De weg is op de meeste plaatsen nog niet verhard, we reden dus over een zandweg met allemaal kuilen erin. Hierdoor kon de bus niet harder dan 30 km per uur rijden. Ook zagen we alleen maar krotten langs de weg staan, bijna geen stenen huizen.

Nog een lange weg te gaan

Verder kennen ze hier geen vuil ophaal dienst, want alle weilanden, tuinen, bermen liggen vol met afval, het ziet er vaak echt onmenselijk uit, diep triest. Ook zien we ontzettend veel kleine kinderen en baby's. Later hoorden we dat er voor de oorlog 6 miljoen mensen in Cambodja woonden, net na de oorlog waren er nog maar 4 miljoen over en nu 30 jaar later zijn er alweer 14 miljoen mensen. Er zijn de afgelopen jaren dus heel veel baby's geboren.

Aankomst Phnom Penh

In plaats van 5 uur later kwamen we 8 uur later eindelijk in Phnom Penh aan. Zodra de deur van de bus openging stormden er allemaal tuktuk drivers op de passagiers af, ondertussen ruzie makend met elkaar ''die is van mij''!!! Sommigen halen zelfs bagage uit de bus om ze in hun tuktuk te zetten, zodat de toeristen vanzelf met hen mee moesten gaan. Gelukkig stak het buspersoneel hier een stokje voor. Wij zijn nog steeds met zijn vieren. Het is zo gezellig met Andy en Jarrod samen, dat we sinds Hoi An samen reizen.

We hebben het uiteindelijk voor elkaar gekregen om met zijn vieren in 1 tuktuk naar de rivier te komen. De tuktuk driver wilde dat we de volgende dag ook met hem mee zouden gaan, dus we hebben maar gezegd, dat we hem zullen bellen als we hem nodig hebben. We hebben weer een goed hotel gevonden en de rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan. 'S Avonds aten we wat, kaarten wat en gaan op tijd naar bed. In het restaurant waar we hebben gegeten eten ontmoeten we een ober, die overdag ook tuktuk driver is. Dus we hebben met hem een goede prijs af gesproken om ons de hele dag overal heen te brengen.

Boze tuktuk driver

Toen we de volgende dag in de tuktuk van de ober stapte kwam de andere tuktuk eraan, die ons de vorige dag bij het hotel had afgezet. Die zag dat we dus niet met hem mee gingen. Nou toen heeft ie ons 5 minuten achtervolgt, met de nodige scheld en dreigpartijen. Hij was zo kwaad dat we niet met hem mee gingen, om bang van te worden. Gelukkig maar dat we niet met hem mee gingen, gevaarlijke gekke man.

Tuong Sleng gevangenis

Gelukkig hadden we voor vandaag een hele lieve vriendelijke chauffeur. Als eerste gingen we naar de Tuong Sleng gevangenis. Dit is vroeger een school geweest, maar tijdens het Pol Pot regime is de school omgetoverd tot een verschrikkelijke gevangenis. Hier zijn alle mensen, die ook maar iets geleerd hadden of familie waren van, inclusief vrouwen en kinderen, gevangen gezet en onmenselijk gemarteld.

Alle foto's die we hier zien en de cellen die zo klein zijn, dat zelfs ik mijn armen niet uit kan strekken, zijn gruwelijk. Het is gewoon ongelooflijk, dat dit soort dingen gebeurd zijn en nog steeds gebeuren. Tijdens deze reis heb ik een hoop geleerd en verschrikkelijke dingen gezien, wat ontzettend veel indruk op me gemaakt heeft. 

Shooting Range

Na de gevangenis zijn we naar een shooting range gegaan. Een erg rare plaats om naar toe te gaan als je net uit de gevangenis komt. Op de shooting range kun je met een pistool of geweer schieten of een handgranaat gooien. Nu ben ik al geen fan van wapens, maar helemaal nu hoef ik dit niet te proberen. De mannen vinden het natuurlijk wel gaaf, dus die gaan wel schieten.

Killing Fields

Na de shooting range zijn we naar de Killing Fields gegaan. Dit is een groot oppervlakte waar de gevangenen uit de Tuong Sleng gevangenis heen gebracht werden om verder gemarteld te worden en uiteindelijk om allemaal vermoord te worden. Je ziet daar de massagraven die uitgegraven zijn en alle schedels van deze mensen zijn samen in een gebouw neergelegd. En dan te bedenken dat ze nog niet eens de helft van de massagraven uitgegraven hebben. Ook dit is weer zeer indrukwekkend en onvoorstelbaar.

Als laatste wilden we nog een kijkje nemen bij een weeshuis, maar ze zijn een dagje uit, dus het weeshuis was gesloten. Moe van alle verschrikkelijke indrukken gingen we weer terug naar ons hotel. 's Avonds laat hebben we besloten om de volgende dag door te reizen naar Siem Reap. Dus we boeken nog snel een bootticket. De boot zat vol, dus we konden alleen nog maar boven op het dek zitten voor de volgende dag.

Indruk

Phnom Penh heeft een grote indruk achter gelaten, voornamelijk door de gevangenis en de Killing Fields, maar ook door de vele bedelaars op straat waaronder veel kinderen. De vele gehandicapten mensen zonder armen en benen die op straat bedelen. Wat een armoede hier, echt erg, terwijl er wel allemaal luxe hotels en restaurants zijn, waar de toeristen een hoop geld uitgeven.

Siem Reap, Cambodja

27/01/2008

Op vrijdag ochtend zijn we vanuit Phnom Penh met de boot naar Siem Reap gevaren. We zaten boven op het dek, zonder stoelen, maar we hebben heerlijk genoten. Eindelijk een andere manier van reizen. De bus waren we inmiddels wel een beetje zat, dus dan is een boot een leuke verandering. Boven op het dek kon je genieten van een heerlijk koud windje. De boottocht duurde 5 uur. 's Morgens om 7.00u zijn we vertrokken en om 13.00u kwamen we aan in Siem Reap. Onderweg zagen we langs het water enorme krottenwijken en zelfs ook op het water, maar bij aankomst in Siem Reap schrokken we helemaal.

Toen de boot aanlegde stormde er allemaal Cambodjanen de boot op. Dit bleken allemaal tuktuk drivers te zijn. Gelukkig hadden wij onze kamer al geboekt en stond er dus een mannetje op de kade met een bordje Miss Sandra van Vugt ons op te wachten. Dat is toch wel lekker, want dan kun je alle opdringerige mensen gewoon negeren. Het was extra fijn omdat deze man met zijn auto was gekomen, zodat de bagage beter zou passen. We konden als eerste van de boot wegrijden, maar jeetje wat een weg was het.

Onderweg naar Siem Reap City

Het was een lange niet geasfalteerde weg langs het water vol met kuilen. Langs de weg zag je krotje na krotje en je kon zo bij de mensen naar binnen kijken. Er stond echt niks in, de meeste mensen hadden 1 kamer waar ze met 9 mensen woonden....wel stond in bijna elk huisje een tv en een tempeltje om te bidden, maar dat was vaak het enige.

Eindelijk aangekomen in Siem Reap City spraken we met de chauffeur af dat hij ons 's avonds naar de zonsondergang zou brengen en ons de volgende dag de hele dag rond zou rijden naar alle tempels. Dit keer hebben we het duidelijk afgesproken met de tuktuk driver, om de problemen die we in Phnom Penh hadden te voorkomen.

Ankor tempels

Na aankomst bij ons hotel gingen we eerst lunchen om daarna een dutje te doen om om 17.00u naar de tempel Wat te rijden voor een mooie zonsondergang. We hebben de zonsondergang niet bij de bekendste tempel zelf gekeken, maar bij een andere tempel.

Ankor is een heel groot tempel complex van 20 km bij 20 km. Hier zijn een heleboel verschillende tempels gebouwd door de Khmers, zo'n 1000 jaar geleden. De Wat tempel is de meest beroemde en ook de eerste die gebouwd is.

Voor de zonsondergang moesten we een behoorlijk eind omhoog lopen en toen we eenmaal boven waren zagen we dat we niet alleen zijn. Er staan ontzettend veel mensen boven om net als ons de mooie zonsondergang te zien. En mooi is ie, alleen jammer van al die toeristen.

De volgende ochtend zijn Andy en Jarrod vroeg opgestaan om de zonsopgang te kijken. Hoite en ik hebben ervoor gekozen om te blijven lekker slapen, omdat we echt aan wat slaap toe zijn. Achteraf bleek dit een goede keuze, want het was heel erg bewolkt, dus Andy en Jarrod zijn voor niks om 05.00 uur vertrokken. 

Ankor Wat

Om 09.30u zijn we met zijn vieren vertrokken naar Ankor. De eerste tempel waar we heen gingen was de bekendste Wat tempel zelf. Wat een enorm complex, het is onwaarschijnlijk mooi en bijzonder. Vooraf had ik al vele foto's gezien, maar om dit in het echt te zien is vele malen mooier.

Ankor Thom & Ankor Ta Prohm

Na Wat was Thom aan de beurt. Dit is een tempel met allemaal gezichten, dit doet een beetje bizar aan, want het lijkt net of verschillende ogen je aan zitten te kijken. Daarna hebben we nog een paar kleinere tempels gezien om als laatste naar de bekende bomen tempel Ta Prohm te gaan. Deze tempel is helemaal overgroeid met boomwortels. Rond deze tempel staan allemaal enorme bomen van wel 300 jaar oud waarvan de wortels helemaal door de muren en over de muren heen gegroeid zijn.

's Avonds hebben we heel leuk en lekker bbq gegeten. Het was ook een heel bijzonder menu, want we hebben: kip, biefstuk, KANGAROO, KROKODIL en SLANG (PYTHON) gegeten!!! Raar maar waar, het was allemaal lekker. Siem Reap is tegenwoordig een heel erg gezellig stadje met een hele leuke straat vol met restaurantjes en barretjes. Jammer dat we morgen alweer weg gaan!

Blij dat we toch zijn gegaan

We wilden eerst niet naar Siem Reap gaan, omdat we echt moe van het reizen waren en ontzettend naar het strand verlangde. Maar we zijn blij dat we toch gegaan zijn, voornamelijk ik omdat ik het nog niet gezien had en Hoite wel. Het is in ieder geval het reizen weer waard geweest. Wat een nieuwe indrukken hebben we hier opgedaan. Morgen verlaten we helaas Cambodja weer. Onze reis zit er al bijna weer op, want morgen gaan we weer terug naar Thailand. We moeten helaas ook afscheid van Andy&Jarrod nemen.

Terug naar Thailand

Er staat ons weer een lange reis voor de boeg. Al om 05.00u komt een privé taxi ons ophalen. Het klinkt luxe, maar de taxi is niet veel duurder dan de bus. We hebben hiervoor gekozen, omdat de bus geen airco heeft en omdat de weg naar Thailand niet geasfalteerd is. Met de bus duurt het minimaal 6 uur en met de auto kun je het in 3 uur redden. Ook een voordeel is dat we nu om 05.00u al kunnen vertrekken. Als we namelijk bij de grens aankomen, moeten we met een tuktuk van de grens van Cambodja naar de grens van Thailand rijden. 

Bij de grens kan het uren duren voordat je door kan gaan en daarna moeten we nog met de bus naar Trat (ferry plaats) rijden. De busreis duurt ook weer ca. 5 uur. Als laatste moeten we nog met de boot 1 uur varen om eindelijk op Koh Chang eiland aan te komen. Zodra we daar aankomen moeten we ook nog een accommodatie zoeken. Met de taxi kunnen we dit redden, maar met een bus redden we het niet allemaal op 1 dag.

Koh Chang is na Phuket het grootste eiland van Thailand. Daar zullen we 10 dagen gaan verblijven om onze reis met nog 4 dagen in Bangkok af te sluiten.

Koh Chang, Thailand

02/02/2008

De eerste 2 dagen hier op Koh Chang hebben we heel erg moeten wennen aan het feit dat we niks te doen hadden. Geen busreizen, ook geen plannen, we hoefden gewoon niks te doen. Inmiddels zijn we eraan gewend en kunnen we heerlijk relaxen. We genieten van het strand. De eerste stranddag was erg bewolkt, maar gelukkig de tweede dag niet. Mijn rode toeter is er het bewijs van.

Gisteravond begon het in 1 keer kei hard te regenen, dus vandaag was het geen stranddag. Daarom zijn we met olifanten gaan rijden, dat wilden we sowieso nog doen, dus daar was het vandaag een prima dag voor. Daar aangekomen werd ons verteld dat we niet samen op 1 olifant konden, want daar was Hoite te groot voor. We gingen wel samen, maar dan beiden met een eigen olifant, daar had ik niet op gerekend. Olifanten zijn enorm hoog en daar moest ik dan in mijn eentje op. Het was ontzettend leuk, maar wel heel eng, voornamelijk als de olifant omhoog of omlaag moest lopen in het bos. Zo lang hij maar rustig rechtdoor kon lopen was alles geweldig!

06/02/2008

We zijn nu precies 10 dagen op dit tropische eiland. Tenminste we dachten dat het een tropisch eiland was. Van de 10 dagen hebben we 2,5 dag zon gehad. Vorige week vrijdag en gistermiddag kwam de zon eindelijk weer door. Ook vandaag was het erg mooi weer. De verwachting dat ik eindelijk na 8 jaar weer eens bruin zou worden door lekker op het strand te liggen is niet helemaal gelukt dus. We wilden zelfs eerder vertrekken, omdat je op zo'n eiland toch niet zoveel kunt doen als je alleen maar bewolking hebt.

Dit was dus onze laatste dag op Koh Chang. Morgenvroeg nemen we om 8u de ferry naar het vaste land. Daarna gaan we met de taxi naar Trat om daar op de bus naar Bangkok te stappen, deze busrit duurt ca. 4u. We hopen dan rond 14 of 15u aan te komen bij ons hotel. Als we aankomen gaan we meteen op zoek naar een winkelcentrum om een nieuwe camera te kopen. Hoite heeft mijn camera per ongeluk in zee laten vallen en zonder camera voelt best kaal.

Bangkok

11/02/2008

Bangkok was opnieuw heerlijk. We zijn uiteindelijk toch nog naar het Koninklijk Paleis geweest. Dit keer 's ochtends zodat het open was. Je mag hier niet met korte broek of blote schouders naar binnen. Omdat ik niks langs bij me heb, kon je bij de ingang een sarong lenen om je benen te bedekken. Hoite kreeg een lange broek te leen. Wat een bijzonder bouwwerk is dit met allerlei kleuren met name goud.

Andy & Jarrod hebben we ook weer ontmoet hier, dat was een leuke reünie. We hebben deze reis 3 weken met veel plezier met hen samen gereisd. Het was dus erg leuk om ze nog een keer in Bangkok te zien.

Helaas zit onze reis door Zuid Oost Azië erop. Het was een super mooie reis vol nieuwe indrukken, ervaringen en avonturen. Voor mij was het de eerste keer buiten Europa en wat is me dat goed bevallen. Ik heb het reisvirus te pakken, dus Hoite en ik weten wat we voortaan in de winters gaan doen!

https://www.instagram.com/roadtrip2adventure/

https://www.facebook.com/Roadtrip2adventure

Ter nagedachtenis aan Andy Powell. In 2019 is Andy Powell tijdens een reddingsactie op zee verdronken samen met zijn vader.