Toeren in het westen van Noord-Amerika

California Nevada Utah & Arizona

10/03/2013 - 31/03/2013

http://www.roadtrip2adventure.com/fotos/2013-usa-california-nevada-utah-arizona-fotos/

02/03/2013

Toeren in het westen van Noord-Amerika

De afgelopen jaren hebben we mooie reizen gemaakt in verschillende werelddelen. Dit jaar was een lange reis vanwege ons werk niet mogelijk, dus konden we onze droom uit laten komen. We gingen toeren in het westen van Noord-Amerika. Noord-Amerika stond al lang op ons verlanglijstje en dit was de perfecte timing. Omdat we maar drie weken hadden, hadden we vooraf thuis al de hele route uitgestippeld, auto gehuurd en de accommodaties vastgelegd. Zo hoefden we tijdens de vakantie dat niet allemaal nog te doen.

12/03/2013

Aankomst in San Francisco

Hoite moest vlak voor ons vertrek nog 4 dagen naar Berlijn voor een beurs. Dus hij had niet zoveel tijd om zijn koffer in te pakken. Dit keer namen we koffers mee in plaats van backpacks. Na een reis van 21 uur van Barcelona via Londen kwamen we aan in San Franscisco. In San Francisco was het acht uur dan eerder bij ons, dus ook al was het voor ons al bedtijd, we konden nog niet meteen naar bed. We hadden maar drie weken dus dan wil je niet teveel tijd verliezen aan een jetlag.

Toen het voor ons gevoel tijd was om op te staan konden we eindelijk naar bed. Helaas werkte de biologische klok te goed, want goed hebben we niet geslapen. Daardoor konden we wel meteen aanschuiven bij het ontbijt en al vroeg de stad in.

12/03/2013

Eerste indruk San Francisco

Na een dag waren we al verliefd op deze stad wat voor een stad. We zijn eerst naar Alamo Square gegaan. Dit is een park waar zes gekleurde huisjes tegenover staan. Deze huisjes worden de Six Painted Ladies genoemd ook wel bekend uit de serie Full House en Fuller House. Vervolgens zijn we naar California street gegaan. In deze straat rijden de bekende San Francisco trams en die wilde we spotten. Deze trams hebben we al vaak in films gezien die zich in San Francisco afspelen. Dat San Francisco veel steile straten heeft is algemeen bekend.

Het was net alsof we in een film reden in deze stad, zoveel wat ons bekend voorkomt zoals de huizen, de steile straten, politiewagens, brandweerwagens etc. Alles hebben we al wel een keer in een film gezien en zaten we er midden in. Wat had ik hier lang van gedroomd, om ooit een keer naar Amerika te gaan en nu waren we er gewoon.

Golden Gate Bridge

In het park aan het water hebben we gepicknickt met uitzicht op de Golden Gate Bridge en Alcatraz. Het was prachtig weer met een strakblauwe lucht. Dat komt in San Francisco niet hele vaak voor, omdat het vaak erg mistig is. Dus met deze strakblauwe lucht konden we de brug goed zien, normaal staat ie in de wolken of is het dus mistig. Daarom zijn we na de picknick ook maar meteen de brug over gereden, zo konden we tenminste van het uitzicht genieten. Voorbij de brug heb je de wijk Sausolito waar veel en dure en mooie huizen staan.

Alcatraz

Op dinsdagochtend zijn we om 07:.30 uur richting de Fishermans Wharf gereden, omdat we daar om 09:00 uur met de boot naar Alcatraz zouden gaan. We moesten eerst op zoek naar een parkeerplaats. De parkeerkosten in het centrum waren erg hoog (6€ per uur), dus we gingen op zoek naar een goedkoper alternatief. Gelukkig vonden we die wat verderop in een woonwijk. De kaartjes hadden we thuis al geboekt, zodat we zeker wisten dat er nog plaats was.

Tijdens de boottocht naar het eiland toe vaarde we in de bekende mist van San Francisco, hierdoor konden we de Golden Gate Bridge nauwelijks zien en ook het Alcatraz eiland lag deels verhuld. Het was nog erg fris, dus we waren blij met onze winterjassen. Na 12 minuten varen kwamen we aan op het eiland en kregen we meteen een kastje met koptelefoon waarop we in het Nederlands een audio tour hadden.

Deze audiotour was verbazingwekkend goed opgezet. Terwijl je door de gevangenis liep werd je volledig in het Nederlands begeleid. De tour was daarnaast ook nog ontzettend indrukwekkend. Wat een kleine cellen waar de gevangen vroeger in moesten leven. Al Capone kwam natuurlijk ook vaak voor tijdens de tour, want dit is toch wel de meest bekende gevangene die hier ooit heeft gezeten.

Fishermans Wharf

Rond de middag hebben we de boot weer terug naar de stad gepakt en daar zijn we door Fishermans Wharf gelopen. Inmiddels was de mist weer een stuk opgetrokken, dus we konden heerlijk van het warme zonnetje genieten. Wat een gezellige werf met ontzettend leuke en gezellig winkeltjes en restaurants. Uiteraard moesten we de Crab Chowder Breadroll proberen, een typische lekkernij in San Francisco. Het is een grote Italiaanse broodbol van zuurdesembrood met daarin een soep van crème, krab en aardappels. Het was ook echt heel erg lekker. Op pier 39 konden we de enorme zeeleeuwenkolonie, die van pier 39 hun woonplaats hebben gemaakt.

Lombard Street en China Town

Lombard Street is de meest bochtige straat ter wereld. Het is maar een klein stukje van de straat en maar één huizenblok lang. Maar in dat kleine stukje zijn acht haarspeldbochten. Dit kleine stukje straat trekt veel toeristen, het is ook erg leuk om te zien. In de buurt van Lombard Street staat de Coit Tower. Deze toren is in 1934 gebouwd om de dappere brandweermannen van San Francisco te eren. Vanuit de toren schijn je een prachtig uitzicht over de stad te hebben.

Ook een bezoekje aan Chinatown mocht niet ontbreken. In San Francisco wonen ca. 70.000 Chinezen. Buiten Azië om is dit de grootste Chinatown ter wereld. We hadden dan ook verwacht dat we ons even in Azië zouden wanen, maar dat viel een beetje tegen. Dat is dan ook het enige wat ons van San Francisco is tegengevallen.

Voor de rest van de trip hebben we een kleine koelbox gekocht, zodat we koude drankjes en wat eten mee konden nemen. Zo voelde de trip toch weer als een echte roodtrip. We zouden toch een hoop kilometers gaan maken. Na twee dagen moesten we alweer afscheid nemen van San Francisco. Wat hadden we hier genoten van de vriendelijke mensen, de mooie bezienswaardigheden en het toch wel lekkere weer.

15/03/2013

Yosemite National Park

De volgende dag vertrokken we al vroeg uit San Francisco. De dagen ervoor hadden we mazzel met het weer gehad. Want deze ochtend zat San Francisco potdicht met mist, zodat we geen hand voor ogen konden zien. We moesten 400km rijden voordat we bij Yosemite NP aankwamen. De route ging een groot deel over de vijf-baans snelweg met ontzettend veel verkeer. Gelukkig konden we na een paar honderd kilometer de snelweg verlaten en via de B-weg rijden door de prachtige natuur. Ook zijn we door een paar dorpjes gereden en daar zagen we dat er toch ook wel veel armoede is in Amerika. We kwamen langs oude huizen, net krotten, slecht onderhouden en veel zwervers.

Aankomend bij het Yosemite NP na 5 uur rijden reden we door de prachtige natuur van Yosemite National Park. Het park heeft een oppervlakte van 3000m2. Sinds 1984 staat het park op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het park is beroemd om de Yosemite Valley, een dal welke is ontstaan door gletsjers en heeft granieten rotswanden. In het park vind je hooggebergte, heldere bergrivieren, zeldzame reuzen Sequoiabossen en watervallen. Dit zou de beste periode zijn om de watervallen te zien, omdat er in deze periode het meeste water naar beneden zou vallen. In de zomer liggen de watervallen vaak droog.

Watervallen

Helaas kwam er nu al weinig water naar beneden. Dus er was niet zo'n watergeweld als bij de Victoria Falls en de Iguazu watervallen, maar ook deze watervallen waren weer prachtig om te zien, vooral vanwege de prachtige natuur eromheen. Immens grote rotsen en enorme bomen staan er zover je kon kijken. Kortom we hebben genoten van de prachtige omgeving. We kwamen zelfs zo hoog, dat we ook nog wat sneeuw tegen zijn gekomen. Perfecte sneeuw zelfs, want het ondanks dat de sneeuw natuurlijk wel koud was, maar de omgeving niet. Dus ik kon mijn zomerkleding aanhouden net als mijn slippers.

Mariposa Grove

Aan het einde van het Nationale Park zijn we doorgereden naar de Mariposa Grove. Dit is een bos van zeldzame mammoetbomen oftewel reuzen Sequoia's. Hier staan twee van de dertig grootste Sequoia bomen ter wereld. Ze zijn zo hoog, dat je ze onmogelijk op één foto krijgt. Ook hier lag sneeuw, dus we konden een sneeuwballengevecht houden, tenminste ik werd door Hoite bekogeld.

Uiteindelijk reden we het Yosemite NP uit en zijn we naar Oakhurst gereden. Een heel klein dorpje 12 km buiten het park en daar hebben 's nachts overnacht. Het was duidelijk te merken, dat we buiten het seizoen waren. Veel restaurants en winkels waren dicht. Toch hadden we veel geluk met het weer.

Cowboys

Vanuit Oakhurst hebben we een prachtige route gereden naar Wofford Heights. Om de zoveel kilometer reden we weer door een geheel ander landschap. Daarnaast kwamen we soms uren lang gewoon niemand tegen. Het was net alsof we alleen op de wereld waren, wat een rust. Eén keer moesten we plotseling stoppen, omdat er een hele kudde koeien op de weg stond. Echte cowboys, zoals uit de film reden ervoor op hun paarden en zorgden ervoor, dat de koeien naar de zijkant van de weg gingen. Nu konden wij er langs.

Terwijl we wachtten maakten we een praatje met de cowboys en zij vertelden ons, dat het één van de warmste dagen was in deze periode. Zij snakten naar water omdat alles droog stond. Na een rit van 300 km door de bergen kwamen we aan het einde van de middag aan in Wofford Heights. Dit dorp is echt een Amerikaans gehucht met veel trailerparks (woonwagens).

Wofford Heights

Wofford Heights is een klein toeristisch dorpje, waar de toeristen naar toe komen om te vissen in Lake Isabella. Echter was het op dat moment al 2 jaar lang zo droog geweest, dat er nog maar heel weinig water in het meer was en dus ook maar weinig vis. We sliepen in een echt Amerikaans motel. Om wat te eten te vinden was nog wel moeilijk, er was maar 1 restaurant in het dorp en dat was dan een hamburger loket in een supermarktje. We zijn daarom doorgereden naar het volgende dorp Kernville.

Een super leuk Amerikaans dorpje met een grote supermarkt. Hier hebben we een scharrelkip gehaald en 2 verse salades. Ook hier waren alle restaurants gesloten. We hebben de kip en salades meegenomen naar het water en hebben daar heerlijk bij zonsondergang gepicknickt. Vervolgens zijn we vroeg gaan slapen, want de volgende dag hadden we een hele lange rit.

Death Valley

Death Valley was weer een compleet ander landschap. Waar Yosemite zo groen was, is Death Valley zo droog. De weg ernaar toe was al prachtig en als je dan Death Valley inrijdt kom je elke keer weer in een ander landschap terecht. Ook stegen de temperaturen naarmate we verder reden. Op het hoogtepunt was het 36 graden. In de zomer stijgen de temperaturen hier tot boven de 50 graden. Het is dan ook één van de droogste en warmste plekken op aarde.

Via de Badwater road route kwamen we bij Badwater Bassin. Dit was vroeger een groot meer wat door een aantal aardbevingen volledig droog is komen te liggen. Daarnaast is dit het laagste stukje van heel Noord Amerika, je bent er namelijk op 282 ft (86 meter) onder zeeniveau. Als je dan voor je kijkt zie je de berg Telescope Peak welke op 3,5 kilometer hoogte ligt, een heel bizar verschil in hoogte dus. In het Badwater Bassin ligt nu dus geen water meer, maar wel natuurlijk zout.

Vervolgens zijn we naar Artists Palette gereden, dit is het meest kleurrijke deel, rotsen die hun oorsprong hebben uit vulkanen. Deze kleuren komen door oxidatie van mineralen. De rode, roze en gele kleuren komen van ijzerzouten. De groene kleur komt door mica van tufsteen en de paarse kleur uit mangaan. Na nog een aantal stops zijn we via de andere weg richting de uitgang gereden met als laatste stop het uitzicht op Zabriskies Point. Vanaf dit punt hadden we een prachtig uitzicht over het pastelkleurige golvende duinlandschap. Het is daarnaast ook één van de heetste plekken op aarde. Dit was ons grootste hoogtepunt van Death Valley.

18/03/2013

Las Vegas

Las Vegas wat een stad is dat. Typisch Amerikaans, alles was groot, groter en grootst. Toen we aankwamen rijden kwamen we in de enorme verkeersdrukte terecht. Het duurde even voordat we bij ons hotel aankwamen. Helaas was het niet het Bellagio, maar een bescheiden kamer in een hotel één blok van de strip verwijderd.

Het was al later op de dag, omdat we diezelfde dag eerst 12 uur hadden moeten rijden en het National Park Death Valley hadden bezocht. Dus nadat we de kamer hadden, zijn we meteen wat gaat eten en daarna richting de strip gelopen. Eén blok klinkt niet ver, maar een blok in Las Vegas is toch gauw zo’n 10 minuten lopen. Bijna elk blok beslaat 1 hotel. Dus als je alle hotels van Vegas wilt zien, dan kun je een marathon lopen.

We hebben drie nachten overnacht in Las Vegas. En hebben natuurlijk de meest bekende hotels en bijbehorende casino's bezocht. Maar ook hebben we de vulkaanuitbarsting bij hotel le Mirage en natuurlijk de fonteinen show bij het Bellagio gezien. Persoonlijk vonden wij het Venetian het mooiste. Een prachtig hotel die je via de nagemaakte Rialtobrug bereikt. Binnen en buiten vind je prachtige grachten waar typische Venetiaanse gondels doorheen varen en zelfs het casino in het hotel is prachtig. In het Bellagio hebben we zelf nog een gokje gewaagd, maar helaas niks gewonnen.

Hooverdam

Voordat we naar de Hooverdam reden wilden we eerst nog de Wedding Chapels zien. Met name wilden we de Little White Chapel zien. Deze trouwlocatie is vooral bekend omdat veel beroemdheden hier ook zijn getrouwd, zoals Frank Sinatra, Britney Spears, Bruce Willes en Demi Moore. We hebben nog even bij het altaar gestaan, maar hebben toch maar geen ja gezegd.

Op zondag zijn we nog even naar de Hooverdam geweest. Deze dam is gebouwd, omdat deze omgeving in het verleden veel last had van overstromingen door het smeltwater uit de Rocky Mountains. Deze overstromingen bedreigden de stroomafwaarts gelegen boerderijen. Daarom kwam de toenmalige minister Herbert Hoover op het idee om deze dam te bouwen. Door de dam kunnen niet alleen de overstromingen in toom gehouden worden, maar kan ook het water gebruikt worden voor de irrigatie, gemeenten en industrie.

Zion National Park

Wauw wauw en nog eens wauw, wat een prachtig park is Zion National Park. Wat hebben we hier een fout gemaakt door dit park niet op onze agenda te zetten. We waren van Las Vegas onderweg naar Bryce Canyon en reden daardoor bij toeval door Zion NP. We hadden nooit verwacht dat we van Zion National Park zo onder de indruk zouden zijn. Met zijn enorme rotsen in allerlei kleuren omgeven door een prachtige natuur is dit park het mooiste wat we hebben gezien.

Terwijl we reden werd het steeds een stukje kouder, dus de lange broek moest weer aan. Gelukkig konden de slippers en het shirt nog even aan blijven. Omdat we Zion NP niet gepland hadden moesten we er helaas gewoon doorheen rijden, daarom waren we al snel weer bij het einde van het park.

Boetes

Na de staten California en Nevada waren we inmiddels in Utah aangekomen. En dat hebben we geweten. Vanaf Zion NP moesten we heel veel kilometers afleggen, dus we reden iets harder dan mocht. Plotseling reed er een Highway Patrol met zwaailichten achter ons aan. Hij stond in de berm net na een brug te wachten op mensen zoals wij, die te hard reden. Op dat moment reden we 132km waar we 105km mochten. Gelukkig hadden we een schappelijke politieagent en heeft hij ons een bekeuring gegeven voor 119 km per uur. Dit betekende een boete van 90 USD (71€). Hij wenste ons een fijne dag en we mochten doorrijden.

Toen we vervolgens niet veel later een dorp binnenreden werden we opnieuw aangehouden. Dit keer werden we gestopt door de sheriff. Hoite wist niet wat er aan de hand was, want hij was na de bekeuring echt op de snelheid aan het letten. Deze sheriff was zeer onvriendelijk en duidelijk boos, dat we ons niet aan de regels van zijn land hielden. Toch was ook hij schappelijk met de boete en schreef een lagere uit voor hetzelfde bedrag als de vorige. Daar baalden we wel van, twee boetes op één dag wat een zonde.

Bryce Canyon

Niet lang na ons politieavontuur reden we Bryce Canyon binnen. In het begin kwamen we alleen een hoop hoge bomen en veel sneeuw tegen. Voor de bekende uitzichten over Bryce Canyon moesten we eerst naar het einde van het park rijden waar als eerste het uitzichtpunt Rainbow Point was. Hier konden we genieten van een wijds uitzicht over de Canyon met hele spitse rotsen bij elkaar. Prachtig!!

De inmiddels enorme temperatuurdaling werd hier ook meteen duidelijk. Waar we diezelfde ochtend nog met 30 graden vertrokken, lag de temperatuur hier niet hoger dan 10 graden daarnaast waaide het ook enorm. Gelukkig scheen wel de zon waardoor de kleuren van de rotsformaties nog beter tot hun recht kwamen. Deze rotsen komen door de samenwerkende kracht van vriezen en dooien waardoor de kalk-en zandsteen formaties langzaam eroderen.

De uitzichtpunten liggen verborgen achter de bomen, dus je ziet de punten niet vanaf de weg. Onze hoogtepunten waren Agua Canyon en de Natural bridge. Deze brug wat eigenlijk een boog is, is ook weer echt prachtig. Als laatste zijn we gestopt bij Bryce Point en dat was het punt welke altijd te zien is bij beelden van Bryce Canyon. Een fantastisch uitzicht heb je hier op de door de natuur gevormde spitse rotsen, ze noemen ze de hoodoos. Op fotos ziet alles er mooi uit, maar in het echt is het zoveel mooier en indrukwekkender.

Cannonville

Inmiddels was de zon verdwenen en werd het echt heel erg koud, dus we hebben niet op de zonsondergang gewacht. De plaats waar we zouden overnachten was Cannonville. Meer dan een plaats konden we het niet noemen, want er stonden maar tien huizen en onze accommodatie. De accommodatie was vrij nieuw en de kamer was ontzettend groot met een prachtig uitzicht. De accommodatie was ook gelijk de supermarkt en de enige plek waar iets te eten te halen was. In de supermarkt was niet veel keus, dus hebben we een diepvriespizza gekocht die ze voor ons in hun over hebben opgewarmd.

Nadat we de volgende dag hadden uitgecheckt en in onze auto wilden stappen kwam de eigenaar van de accommodatie achter ons aan rennen. We hadden de vorige dag over onze bekeuringen verteld en nu vroeg hij of hij ons kon helpen met de betaling van de twee bekeuringen. We moesten namelijk deze bekeuringen betalen bij de Courthouse, maar deze lag uren rijden van waar we waren. Een andere optie was nog om geld in een envelop naar de Courthouse te sturen, maar dat durfden we niet. Omdat deze man iemand kende die bij het Courthouse werkte heeft hij voor ons gebeld en geregeld dat we met onze creditcard konden betalen. Dus in 15 minuten was alles geregeld, dat was fijn.

22/03/2013

Verliefd op Amerika

Wat hadden we wal vel moois gezien en we waren nog niet eens aan het einde van onze korte vakantie. De jaren voor Amerika hadden we al meerdere reizen gemaakt en elke reis was mooi, maar niet zo divers als deze reis. Wat een diversiteit qua natuur vind je hier in Amerika. Daarnaast verbaasden we ons over de enorme vriendelijkheid van de meeste Amerikanen die we tegen kwamen. En ondanks dat we veel kilometers in de auto zaten, elke kilometer was een genot.

Capitol Reef National Park

Na de bekeuringen te hebben betaald zijn we weer in de auto gestapt en richting Moab gereden. Het zou weer een lange rit worden, maar ook weer een hele mooie rit dwars door het Capitol Reef National Park. Dit park heeft een prachtig landschap, die elke 15 á 30 minuten weer veranderde in een totaal ander landschap. Het ene stuk zag je prachtige rode rotsen en het andere stuk kleurden de rotsen weer geel. Deze rotsen werden vervolgens weer afgewisseld met een heel droog en vlak landschap. En voor we het wisten reden we op 3.000 meter hoogte en stonden we in de sneeuw.

Dead Horse State Park

Na ruim zes uur rijden kwamen we aan in Moab. Dit was voor het eerst een echt dorp. Een gezellig toeristisch dorp en vooral bekend om het Arches National Park. Nadat we onze spullen in onze kamer hadden gezet zijn we een stukje terug gereden en naar het Dead Horse Point State Park gegaan. Dit National Park is vooral bekend om het prachtige uitzicht over de Coloradovallei. De groene rivier kronkelt er tussen de canyons.

De naam van het park komt vanuit een legende. Volgens deze legende dreven cowboys wilde paarden langs de smalle toegang tot op het plateau. De smalle doorgang van ca. 27m breed werd afgezet met een barrière van takken, zodat er een natuurlijke kraal ontstond, afgebakend door diepe ravijnen. De cowboys kozen vervolgens de goede paarden uit om ze te temmen en de andere paarden bleven achter in de kraal. Hier kwamen ze uiteindelijk om van de dorst, terwijl op 700m afstand de Colorado rivier lag, maar hier konden ze niet bij. Vandaar dus de naam Dead Horse Point.

Arches National Park

De volgende dag gingen we naar Arches NP, de reden dat we helemaal naar Moab waren gereden. Arches is een vrij klein National Park maar toch heel erg populair. Dit komt door de vele indrukwekkende rotsformaties en balancerende rotsen. Er zijn meer dan 2000 natuurlijke bruggen waarvan de boog met de kleinste opening amper één meter is. En de grootste boogopening is 88,4 meter. Deze bogen zijn gevormd door een combinatie van wind- en watererosie en ijs op een onstabiele ondergrond van zout.

Toen we ’s ochtends vertrokken naar het park was het erg koud en zeer bewolkt. Dit was de eerste dag voor ons zonder zon, dus klagen deden we niet. We hebben gewoon onze winterjassen aangetrokken. Tot dan toe hadden we gewoon heel veel mazzel met het weer gehad. Vol verwachting gingen we het park in. Ook dit park voldeed volledig aan de verwachting dat we weer iets moois zouden gaan zien. Er zijn veel wandelpaden aangelegd langs de meest indrukwekkende bogen en formaties.

’s Voordat we vertrokken naar het park had ik mijn betaalpassen uit mijn jaszak moeten halen, maar helaas was ik dat vergeten. Ergens in het park zijn ze uit mijn jas gevallen, dus bij terugkomst in het hotel bleek dat ik alles kwijt was. Gelukkig had Hoite zijn passen wel goed opgeborgen, dus we zaten niet zonder betaalmiddelen. Nadat ik alle passen had geblokkeerd konden we weer verder.

23/03/2013

Page, slotcanyons en indianen

Na al het moois rondom Moab zijn we de volgende dag weer vroeg in de auto gestapt richting Page. We verlieten de staat Utah en reden de staat Arizona in. Ook dit was weer een hele lange rit van vele kilometers, maar we werden door de omgeving weer flink in beslag genomen. Dus voordat we het wisten waren we alweer op de bestemming aangekomen. Toen we Page binnenreden waren we verrast. Ondanks dat het maar een klein dorp is moesten we toch eerst zeven kerken voorbij en ongeveer vijftien benzinestations. Page zelf stelt niet voor, maar daar slapen de toeristen wanneer ze hier naar de Canyons komen kijken.

Deze canyons zijn geen normale canyons, maar slot canyons ook wel gleufcanyons genoemd. Een slotcanon is een hele smalle gleuf in een rotswand, uitgesleten door water of modder. Vaak kun je er nauwelijks doorheen lopen. De slot canyons komen voornamelijk voor in hele droge gebieden. Dit gebied behoort tot de de indianen, dus we kregen voor het eerst te maken met de indianen. Nu waren we daar niet heel erg van gecharmeerd. Voor het eerst vonden we mensen in Amerika onvriendelijk en zelfs onbeschoft. Bij alle nationale parken moet je een fee van zo’n 20 á 25 dollar betalen.

Van dit entreegeld worden de parken netjes onderhouden en worden er toiletgebouwen neergezet en goede wegen aangelegd. Bij de indianen moesten we het dubbele betalen en vervolgens konden we gebruik maken van een overvolle smerige Dixie, aangelegde wegen zijn er niet en de vriendelijkheid vergeten ze ook. Het enige wat ze van de toeristen wilden was geld. Dat was een beetje jammer, want we hadden ons enorm op deze canyons verheugd en dit verpest dat dan een beetje.

Antelope Canyons

Bij de eerste 2 Upper Antelope Canyons werden we zo onbeschoft behandeld dat we daar weg zijn gegaan. Dus we zijn doorgereden naar de Lower Antelope Canyon. Daar waren de Indianen tenminste nog een beetje vriendelijk. Je mag niet zonder begeleiding de canyon in, dus we zijn met een tour meegegaan. Het verschil tussen de upper en lower canyon is, dat je bij de lower dieper de canyon in gaat. Om deze canyon in te komen moet je via hele steile trappen naar beneden.

De trap zie je van buiten niet, omdat deze in een hele smalle gleuf staat. Ben je claustrofobisch zoals ik, is dat best nog wel een uitdaging. Maar ik kan niet anders zeggen, dan dat je echt moet proberen dit aan de kant te zetten, want zodra je beneden bent is het zo prachtig. Wat je in de canyon ziet is zo magisch mooi. Het is niet uit te leggen wat je ziet, zelfs foto's kunnen dit niet uitleggen. Doordat er zon naar binnen schijnt op sommige plekken, krijg je de meest mooie lichtinvallen.

Horseshoe Bend

In de buurt van de Antelope Canyon en Page ligt ook Horse shoe Bend. Dit is een hoefijzervormige meander van de Colorado rivier. Vanaf een hoge rots heb je een mooi uitzicht over de 'paardenhoef'. Als je naar beneden kijkt zie je dat de Colorado rivier een bocht maakt van graden. Het water van de Colorado River hebben we ook in Moab gezien, waar het daar heel erg bruin was van al het zand was de rivier in Horse Shoe Bend prachtig groen.

Grand Canyon

De volgende dag gingen we alweer verder. We leken deze drie weken net een stel zigeuners. Heel Amerika doortrekkend met al onze bezittingen in de auto en elke dag ergens anders slapend. Opnieuw hadden we weer een hele rit voor de boeg, die ons naar de Grand Canyon zou brengen. De rit was zelfs nog langer dan gepland, omdat er een wegomleiding was, die ons 65 mijl (ruim 100km) terug liet rijden over de weg, die we de dag daarvoor al hadden afgelegd.

De Grand Canyon is één van de oudste NP van Amerika. De rand Canyon is een diepe en steile kloof uitgesneden door watererosie van de Colorado rivier en zijrivieren. De Grand Canyon wordt beschouwd als één van de grootste natuurlijke wereldwonderen. In de Grand Canyon aangekomen leek het heel erg mooi weer. Het zonnetje scheen en de lucht was blauw. Maar zodra we de auto uitstapten sloeg de koude wind ons om de oren. Omdat we geen wandeling gingen maken in de canyon zijn wij met de auto van uitzichtpunt naar uitzichtpunt gereden. Deze canyon is zo immens groot, bijna 5000km2. Bij elk uitzichtpunt leek het alsof we nog bij de vorige stonden, omdat het uitzicht niet veel veranderde.

Williams

Vanaf de Grand Canyon reden we naar Williams, een klein dorpje aan de Route 66. In Williams hadden we bij de accommodatie een jacuzzi in de tuin. Ook daar was het ontzettend koud, dus we hebben de zwemkleding aangetrokken en zijn in de heerlijk warme jacuzzi gaan zitten bubbelen. Williams was voor ons alleen een stopplaats om te overnachten tussen de Grand Canyon en Palm Springs in. Toen we de volgende ochtend wegreden gaf de temperatuur -2 aan.

30/03/2013

Palm Springs

Naarmate de rit ons verder weg van Williams bracht en richting Palm Spring ging stegen de temperaturen van -2 naar 30 graden. Op een gegeven moment moesten we dan ook stoppen om onze outfit van de dag te veranderen in zomerkleding. Onze vakantiestemming zat er dan ook goed in toen we Palm Springs binnenreden. Palm Springs staat bekend om het luxe toerisme van de rijke Amerikanen. Het is hier meestal erg warm, de zon schijnt vaak en het plaatsje is omgeven door woestijn.

We kwamen er tijdens ons verblijf in Palm Springs ook achter dat dit plaatsje ook erg in trek is bij de homoscene. Het was bijna uniek als je als hetero stel over straat liep. Ons verblijf in Palm Springs voelde als een echte vakantie. We konden even bijkomen van al het moois wat we gezien hadden, de vele Nationale Parken en de vele gereden kilometers.

De meeste tijd hebben we doorgebracht aan het zwembad van ons hotel. En 's avonds zijn we het centrum ingegaan om wat te eten in één van de vele leuke restaurantjes. De eerste avond was er een bruiloft in ons complex en hebben we mee mogen genieten van de feestvierders, aangezien het feest in het zwembad was en onze kamer aan het zwembad grensde. De tweede avond hebben we nadat we lekker hadden gegeten nog even een bezoekje gebracht aan een Chinese massagesalon. Het was echt een Chinese massage, zo één dat de masseuse op je rug klimt en zo een massage geeft. De dagen in Pam Springs vlogen om.

Los Angeles

Na de rust van Palm Springs gingen we naar de drukte van los Angeles. Wat een bizarre stad is dat, geweldig! We reden de stad binnen via een vijf-baans weg en verwachtte in een typisch grote stad te komen. Maar in plaats van veel hoogbouw zagen we voornamelijk gewoon huizen en laagbouw. Dus de stad deed niet zo groot aan. Wel waren er veel auto's en veel mensen, maar er heerste gene chaos wat in veel grote steden wel het geval is. De stad zag er een stuk mooier uit dan we verwacht hadden. Uiteraard hebben we geen bezoek gebracht aan de ghetto’s, dus ons beeld kan vertekend zijn.

Ons hotel lag aan Melrose Ave dichtbij de Paramount Studios. Het hotel heette Hollywood Historic. Overal hingen foto’s van bekende filmsterren van vroeger en ook de inrichting was uit vroegere tijden. Dit hotel is vroeger gebouwd door Paramount studios en het hotel werd gebruikt om de acteurs en actrices te laten overnachten.

Achteraf hadden we veel meer tijd in moeten plannen voor deze megastad, Want we hebben veel gezien maar we hadden nog veel meer willen zien.

Hollywood, Beverly Hills en Bel Air

Uiteraard zijn we naar de meest bekende bezienswaardigheden geweest. We hebben foto's gemaakt voor de Hollywood letters geweest, gelopen over Rodeo Drive en bekende sterren op de Walk of Fame gezocht. Ook hebben we rondjes gereden langs de mega villa's in Hollywood, Beverly Hills en Bel Air. En uiteraard zijn we ook op Santa Monica Beach geweest en hebben we over de Santa Monica Pier gelopen.

Venice Beach

Ook wilden we natuurlijk naar Venice Beach, dit strand is erg bekend en komt vaak voor in films en series. Venice Beach was erg hectisch, alle lagen van de samenleving zie je hier, de straatschoffies, de zakenmensen, de toeristen, jongeren etc. Dit is ook wel logisch want op Venice Beach is voor ieder wat wils. Voor allerlei type sporters is een gedeelte ingericht. Er is een bodybuild zone, een basketbal veld inclusief tribune, een skateboard park en noem maar op. Het gaat hier echt om zien en gezien worden.

Op het strand waren ze bezig met opnames voor een nieuwe serie van Warner Bros genaamd West Site. We konden de opnames zien van een reddingsactie van een soort Baywatch zien. Drie Baywatch auto’s en lifeguards kwamen in actie. Dit was super leuk om een keer te zien.

Na de eerste avond op Hollywood Boulevard gegeten te hebben hebben we de tweede avond bij Venice Beach gegeten. Onze twee dagen in LA waren zo snel om, dat we lang nog niet alles gezien hebben. We moeten dan ook zeker nog een keer terug komen.

Malibu Beach

Na LA zouden we een nacht overnachten in Santa Barbara. Achteraf hadden we nog wel een nacht extra in LA willen blijven. We hadden het echt nog niet gezien in deze stad. Maar thuis hadden we de hele reis vooruit gepland en onze accommodaties al geboekt, dus we moesten verder. 's Ochtends zijn we weer in de auto gestapt en richting Santa Barbara gereden. Onderweg hebben we een stop gemaakt in Malibu Beach. Malibu Beach staat bekend om zijn mooie stranden en dure luxe huizen. Vele beroemdheden worden hier, zoals Cher, Richard Gere, Sting, Barbra Streisand en noem maar op. Het is er dan ook erg mooi.

Santa Barbara

We hadden van Santa Barbara niet veel verwacht, maar beschouwden het als een tussenstop in een lange reis. Maar Santa Barbara viel ons reuze mee. Het is een hele leuke plaats, modern met leuke winkels en restaurants, netjes en met prachtige huizen. Dit zou wel een stad kunnen zijn waar we zouden kunnen wonen en het is ook beter betaalbaar dan bijvoorbeeld LA.

In Santa Barbara hadden we een hotelkamer met een lekker zwembad en jacuzzi. Het was onverwacht nog zo’n mooi weer, dat we lekker bij het zwembad zijn gaan liggen en in de jacuzzi hebben gezeten. In de jacuzzi zat ook een Amerikaans gezin met 3 kinderen van 9, 11 en 13. Alle drie de kinderen waren acteurs/actrices en zo hebben ze ons een beetje verteld hoe dat allemaal werkt hier. Ze hadden al veel gedaan, maar alles voor commercials en series die we in Europa niet zien. Behalve Modern Family waarin de 11 jarige zoon heeft gespeeld.

De dag in Santa Barbara was weer zo voorbij, helaas want het is echt een mooi stadje. Toen we die ochtend de straat uitreden moesten we langs een hele politiecolonne en langs een stel journalisten. Achteraf bleek dat er een inbraak gaande was in de lokale wapenwinkel. De hele straat en omgeving was 6 uur lang afgesloten geweest en net weer open gegaan toen wij langs kwamen.

Monterey & Carmel

Vanaf Santa Barbara reden we over de bekende scenery route Highway 1 naar. De Highway 1 staat bekend als één van de mooiste wegen in Amerika. En dit is volledig terecht. We hebben 7 uur lang van een prachtige weg genoten langs de zee door de bergen, bomen en prachtige groene natuur. Wat hebben we hier van genoten. Onderweg zijn we nog gestopt om aan zee te picknicken en de eekhoorntjes te voeren. 

Eenmaal in Monterey aangekomen checkte we in in ons motel en zijn we naar de Fisherman’s Wharf gereden. Vergeleken bij die van San Francisco is deze Wharf maar klein, logisch natuurlijk. De volgende dag zijn we naar het Monterey Aquarium gegaan. Dit aquarium is in 1984 geopend en op dat moment was het het grootste aquarium van Amerika. Eén van de belangrijkste investeerders van de bouw van het aquarium is medeoprichter David Packard van Hewlett-Packard. De bedoeling was dat het aquarium jaarlijks 350.000 bezoekers zou krijgen, maar alleen in het eerste jaar al kwamen er 2,4 miljoen bezoekers. Het aquarium toont voornamelijk het leven uit de baai van Monterey en is vooral gericht op een ecologische aanpak.

Na het aquarium zijn we nog even in het schattige dorpje Carmel geweest. Dit dorp wordt ook vaak Carmel by the Sea genoemd en staat vol met huizen die rechtstreeks uit het sprookje Hans & Grietje zouden kunnen komen.

Terug naar San Francisco

Monterey was onze laatste stop, want de volgende dag moesten we helaas weer terug naar huis. Dit deel van Amerika heeft onze mooiste dromen over Amerika overtroffen. Wat hebben wij genoten van al het moois wat Amerika te bieden heeft, maar ook van de ontzettend vriendelijke Amerikanen. We vlogen vanaf de luchthaven in San Francisco ook weer terug naar huis, dus de volgende dag moesten we nog 2 uurtjes rijden en toen was het tijd om onze toerauto in te leveren.

https://www.facebook.com/roadtrip2adventure

https://www.instagram.com/roadtrip2adventure/