Toeren op Bali met scooter – ROADTRIP2ADVENTURE

Bali, Indonesië

22/02/2019 - 08/04/2019

http://www.roadtrip2adventure.com/2019-indonesie-fotos/

Eindelijk weer op reis

Na een lange winter in Spanje, waarin we eigenlijk niet weg konden, zagen we een kansje voorbij komen om toch nog even op reis te gaan. Die kans hebben we uiteraard met vier handen aangepakt. Hoite was voor mijn tijd al een keer op Bali geweest, maar ik nog nooit. Dus het werd toeren op Bali met scooter. We hebben nog even getwijfeld over hoe lang we wilden gaan. Want op Bali krijg je bij aankomst een toeristenvisum voor vier weken, maar je kon ook met een visum verlenging langer gaan. Daar kozen we uiteindelijk voor.

Het werden zes weken BALI! Het zou een iets andere reis worden dan de afgelopen jaren, want onze Landcruiser Bill ging dit keer niet mee. Ons vervoer zou voornamelijk uit vliegtuig, boot en scooter bestaan.

Vertrek thuis

Daar gaan we dan, op naar het vliegtuig, eindelijk weer op reis. Onze laatste keer was in maart 2018 met Bill naar Marokko. Deze reis werd vroegtijdig afgebroken door flinke autopech in de woestijn. En daarna konden we niet meer weg. Bijna een jaar niet reizen is voor ons erg lang. Dus we zijn extra blij, dat we weer een mooie reis voor de boeg hebben.

De backpack is weer ingepakt en klaar voor vertrek. Ik ben al vroeg begonnen met de voorpret. Mijn backpack lag al een week ingepakt voordat we eindelijk konden vertrekken. Op vrijdag 22 februari lopen we om 06:30 uur van huis weg met 14 kilo op de rug en 7 kilo op de buik. Normaal is het een kwartier lopen naar het busstation in Lloret, maar nu doen we er iets langer over. Gelukkig zijn we wel op tijd, voordat de bus om 07:00 uur weg rijdt.

Vlucht naar Singapore

Op de luchthaven gaat ook alles goed, dus voordat we het weten zitten we in het vliegtuig van Singapore Airlines. We hebben goede stoelen met extra beenruimte voor Hoite en we verbazen ons over de enorm goede service van Singapore Airlines. We vliegen normaal met Emirates of Qatar Airways en hebben ook weleens met KLM etc gevlogen, maar het is de eerste keer met Singapore Airline. Hopelijk is dit zeker niet de laatste keer.

De cabin crew is ontzettend vriendelijk en werken het hardst van alle crews, die we tot nu toe hebben gehad. Ze komen continue langs met drinken en snacks van broodjes, KitKats, koekjes, zakjes chips tot vers fruit toe. Daarnaast zijn de maaltijden ook nog eens super lekker. We begrijpen volledig dat Singapore Airlines is uitgeroepen tot de nummer 1 van de vliegtuigmaatschappijen. De vlucht van 13 uur is lang, maar gelukkig landen we dan eindelijk op de luchthaven van Singapore.

Tussenstop in Singapore

In Singapore hebben we een tussenstop van 8 uur. Voordat we gingen hadden we al gelezen over de gratis bus tour door de stad, dus we melden ons aan en we kunnen met de tour van 11:30 uur mee. We proberen nog een uurtje te slapen voordat de bus vertrekt en vervolgens vertrekt de tour.

Als echte toeristen moeten we achter de gids aanlopen die met haar bordje zwaait. We lijken net een groepje Chinese toeristen. Dit is zo niks voor ons, maar ach het is leuk tijdverdrijf. Met de bus rijden we door de stad, terwijl de gids van alles verteld over Singapore en de bezienswaardigheden. We maken twee stops waar we even een half uurtje kunnen uitwaaien. Het uitwaaien hier is wel even wat anders, want ipv dat het verkoelend werkt, werkt het averechts.

Het is zo warm, dat we echt nog even flink moeten wennen aan de enorme hitte van 36 graden en hoge luchtvochtigheid. We zijn 12 jaar geleden al een kleine week in Singapore geweest, dus het is leuk om te zien, dat er flink is bijgebouwd. Het is goed om te zien, dat we toch nog plaatsen zien, die we toen niet hebben gezien.

Voor we het weten is de tour voorbij, zijn we weer terug op de luchthaven en vliegen we alweer de laatste 2 uurtjes door naar onze voorlopige eindbestemming, Bali!

Aankomst op Bali

We moeten eerst ons visum regelen. Als Europeaan, heb je geen visum nodig en krijg je gewoon bij de douane een stempel, die 30 dagen geldig is. Echter hebben wij geboekt voor 45 dagen, dus wij hebben wel een visum nodig. Het staat niet heel erg goed aangegeven, maar we zien gelukkig op tijd, dat we bij een aparte balie het visum (VOA Visa on Arrival) moeten betalen (34€). Waarna we via een speciale rij door de douane kunnen. We zijn zo toch een stuk sneller door de douane, omdat de meeste passagiers van onze vlucht in de normale rij zonder visum staan.

Op de luchthaven is het zoals gewoonlijk een heerlijke chaos, iedereen die je aandacht probeert te trekken voor een taxi. We boeken een taxi via de officiële taxi balie en na een half uur rijden komen we aan bij ons hotel. We zijn inmiddels bekaf na de hele reis en het niet slapen, dus we gaan wat eten en duiken snel ons bed in.

1e Dag Legian

I.v.m het tijdsverschil en dus de jetlag zijn we de volgende dag behoorlijk brak. Ook de hitte helpt niet mee met het vinden van wat energie, dus we doen de eerste dag rustig aan. We gaan de omgeving wat verkennen en lopen door vele smalle straatjes. Hier horen we continue getoeter van alle scooters, die waarschuwen dat ze eraan komen en van de taxis die vragen of we mee willen rijden. Uiteindelijk komen we uit bij het monument welke de slachtoffers van de Bali bom herdenken.

Dit is voor Hoite wel een bizar moment, omdat hij er 17 jaar geleden gewoon bij was. Er komen vele herinneringen terug van die tijd, de uitgaansgelegenheden waar Hoite toen vaak is geweest en die nu niet meer bestaan en de vreselijke beelden die Hoite toen heeft gezien. Gelukkig kan hij alles nog na vertellen, dus met die gedachte gaan we verder. We lopen nog een flink stuk langs alle winkeltjes, restaurants en vele massage salons.

's Avonds na het eten glippen we een massage salon in en laten we onze voeten heerlijk verwennen door een voetmassage van een uur, die omgerekend maar 5€ kost. Wat een genot.

Semiyak & Kuta Square

De dagen erna lopen we naar Semiyak, een wijk verderop waar het een stuk rustiger is, de hotels en restaurants luxer, maar waar alles ook iets duurder is. We nemen een scooter taxi naar Kuta Square waar we wat shoppen bij de bekende surf winkels. De scooter taxi is een nieuwe ervaring voor mij. Ik weet nog niet wat ik ervan moet vinden. Zo zwetend achterop bij iemand, die je niet kent en scheurend door het drukke verkeer van Kuta. Maar het brengt je snel op de plek waar je wilt zijn.

Laatste dag in Legian

We genieten verder van nog een heerlijke voetmassage en van het heerlijke, maar ook extreem goedkope eten. En we zijn natuurlijk ook op het strand geweest voor een drankje, en voor wat zwemmen in de zee. Na alle drukte van Kuta (het Lloret de Mar van Bali) zijn we extra klaar voor wat meer rust, dus op naar de volgende stop...Uluwatu, het surf walhalla van Bali.

Uluwatu I

27.02.19 - 03.03.19

Van Legian / Kuta naar Uluwatu

Als we vertrekken uit het hotel in Legian, bestellen we bij de receptie de taxi die ons naar Uluwatu moet brengen. Deze is er zo want hij staat al voor de deur. Het is ongeveer een uur rijden, niet vanwege de afstand maar vanwege de enorme drukte op de weg. Je kunt hier echt beter op een scooter rijden, want in een auto verlies je enorm veel tijd door stil te staan.

Inchecken in Uluwatu

Bij aankomst in Uluwatu, het zuidelijkste punt van Bali, kunnen we onze accommodatie niet vinden. De kaart geeft aan dat we er zijn, maar we staan voor een tempel achtige muur en zien geen bordje. Na lang zoeken vind Hoite een deur waarvan een toerist zegt, dat dit onze accommodatie zou moeten zijn. Er is echter niemand aanwezig. Toch pakken we onze tassen uit de taxi. De taxi chauffeur wil graag weer gaan en volgens een tuinman moet dit ook echt onze accommodatie zijn. Het is een heel klein tuintje met 4 huisjes.

Ondertussen komt er een Russisch stel aan, die hun bagage alvast bij 1 van de huisjes neer zet en inderdaad bevestigd dat dit toch echt Tropical Santai Villa is en dat zij ook een kamer hebben geboekt direct bij de eigenaar zelf. We moeten nog even wachten tot de 'manager' Rya eraan komt en die schrikt, want ze heeft onze boekingen niet. Gelukkig hebben wij een officiële bevestiging van Booking.com en de Russen niet. Na lang heen en weer gepraat met de toevallig Spaanse eigenaren, mogen wij de kamer in waar de Russen hun bagage neergezet hebben. Zij moeten helaas een andere accommodatie zoeken, omdat zij geen officiële boeking hebben. De kamer erg mooi, dus dat is heel fijn.

Scooter huur

In Uluwatu huren we voor het eerst voor het hele verblijf een scooter. Deze heb je hier wel nodig omdat alles uit elkaar ligt. Je hebt niet echt een dorp en ook voor de stranden moet je een behoorlijk eind lopen. Daarnaast is er nergens een stoep, dus lopen is nog gevaarlijk ook. We krijgen een 125cc mee en dat blijkt later ook wel echt nodig, omdat we zelfs met de 125cc soms een heuvel bijna niet opkomen met zijn tweeën. Een helm is uiteraard verplicht, dus die doen we braaf op.

Gelukkig hebben we onze petjes mee, die zetten we eerst op onder de helm. De helmen zijn namelijk niet al te schoon en erg oud, dus er is al door veel voorgangers flink in gezweet. Maar daar merken we niks van, omdat de helm bij ons op de petjes zit. Echte tankstations zie je hier niet, maar je kan bij elk winkeltje wel wat benzine halen. Er staan rekken buiten met flessen Absolut Vodka die gevuld zijn met benzine. Je koopt dan voor 10.000 rupiah (0,62€) 1 liter benzine die ze dan met een trechter in de scooter gooien.

Balangan strand

Het is een super mooie omgeving met veel groen en veel strandjes. De eerste dag rijden we naar het Balangan strand, bij uitstek de Place to be voor surfers. Er lopen dan ook allemaal mooie mensen met strakke lichamen rond die de hele dag alleen maar op de golven surfen. In een restaurant aan het strand eten we wat en proberen we onze eerste kokosnoot drankje. Ik hou er sowieso niet van, maar Hoite wel, alleen is deze erg vies en smaakt niet eens naar kokos. We horen later dan dit de smaak is, als de kokosnoot nog niet rijp is. Bah het leek net slootwater.

The Art House

´s Avonds zoeken we een leuk restaurantje op bij ons in de buurt, maar dat is nog best moeilijk. Tot we per toeval bij The Art House terecht komen. The Art House is een heel klein restaurantje, welke 3 tafels binnen en 2 tafels buiten heeft. Het is net alsof je bij iemand in de huiskamer zit. Het eten is super lekker en nog goedkoper dan in Legian. We betalen voor een verse fruitsap en een Nasi Goreng 3,13€ in totaal. En het is de beste Nasi die ik ooit heb gegeten.

Omdat het eten zo goed is en het restaurant op 1 minuut van onze accommodatie zit, eten we de avonden erna ook steeds hier. Overdag proberen we de restaurantjes in de omgeving uit als we onderweg zijn naar de strandjes, maar 's avonds in het donker vinden we The Art House helemaal prima. Er schijnt namelijk nergens ligt hier op de wegen en ze zijn erg smal en bochtig, dus we vinden het wel prima zo lekker dichtbij.

Dreamland Beach & Bingin Beach

De dagen erna rijden we in de omgeving rond en gaan we naar alle strandjes in de buurt. Zo gaan we de tweede dag naar Dreamland Beach en Bingin Beach. Dreamland Beach is ook een lang strand met wat restaurantjes, net als Balangan. Dus ook hier zien we weer veel surfers, alleen zijn de golven deze dag er niet.

Wat we helaas ook zien, is dat er ook hier weer ontzettend veel plastic aanspoelt. Ze ruimen het wel op van het strand, maar dumpen het vervolgens tussen de rotsen en laten het daar liggen. Het is dan ook heel dubbel om hier te liggen. Het strand is prachtig als je voor je uit kijkt, maar kijk je naast je kijk je op een vuilnisbelt uit.

Voor het Bingin Beach moeten we behoorlijk wat trappen naar beneden lopen en als we er aankomen, begint het te regenen, dus i.p.v op het strand liggen doen we een drankje bij de strandbar op de rots met uitzicht over de zee.

Tempel bezoek poging

De derde dag willen we in de ochtend een tempel bezoeken, maar als we daar aankomen zijn er net een paar touringcars gestopt vol met Chinezen. Daar zitten we niet echt op de wachten, dus we komen niet verder dan de ingang en gaan door naar het volgende strand. Het is super leuk om in de omgeving op de scooter te rijden, zo zie je heel wat van de omgeving en het is lekker verfrissend, want wat is het warm en vochtig hier. Daar zijn we nog niet aan gewend.

Padang Padang Beach

Eerst rijden we naar Thomas Beach, en lunchen daar bij een super leuk restaurant met lekker eten. We staan wel versteld van de leuke hippe tentjes die ze hier hebben. Zoveel hipper, dan dat we in Spanje zien. Zelfs hier waar de armoede vele malen groter is en het eten heel erg goedkoop, zijn ze hipper, maar ook veel vriendelijker dan bij ons in Spanje. Je wordt er gewoon echt vrolijk van.

Na het eten skippen we Thomas Beach i.v.m de enorm lange trap naar beneden (ruim 300 treden) en gaan door naar Padang Padang. Dit is het mooiste strand in deze omgeving. Wauw wat een plaatje. Er zijn ook veel minder golven, dus perfect om te zwemmen. Er lopen apen rond, die alle losse spullen stelen als je niet op let. Het strand is wit en het water is super helder turkoois. Ik waag hier ook mijn eerste zwem in het water en die is precies op mijn temperatuur. Het duurt dan ook even voordat ik er weer uit kom. Dit komt niet vaak voor, dat ik water lekker vind.

Massage zoektocht

De laatste dag in Uluwatu willen we opnieuw naar Padang Padang beach, maar na het ontbijt begint het te regenen. Onze eerste regen van deze vakantie. En als het hier regent, regent het ook goed, dus het is geen strandweer. Dan maar op zoek naar een massage. Dat wordt een hele onderneming. De massage salons zitten niet echt in de buurt. De salon die ons wordt aangeraden heeft op dat moment geen tijd en we spreken af dat we om 14:00 uur terug komen. Dus we gaan eerst even lunchen.

Nadat we bij het eerste restaurant afgezet worden, komen we bij een heel klein zaakje terecht waar we heerlijk lunchen. Bij terug komst bij de salon hebben ze in 1 keer geen tijd meer voor 2, dus we moeten op zoek naar een andere salon. Als we eenmaal op de tafel liggen, barst de regen los en komt het opnieuw met bakken uit de lucht. Gelukkig liggen we droog.

Op naar de Nusa eilanden

Dan zitten de dagen in Uluwatu er weer op, helaas, deze omgeving beviel ons wel, dus hopelijk komen we nog eens terug. Via de Balinese Uber bestellen we een taxi voor de volgende dag, die ons naar de haven van Sanur moet brengen. Daar zullen we de boot pakken naar Nusa Lembongan. 1 Van de Nusa eilanden waar we de komende week door zullen brengen en waar we ook het Hindu nieuwjaar mee gaan maken. We zijn benieuwd!

Nusa Lembongan & Nusa Cenignan

03.03.19 - 10.03.19

Van Uluwatu naar Nusa Lembongan

Ondanks dat het maar 20 km rijden is naar Sanur Beach waar we de boot naar Nusa pakken, duurt de taxi rit toch een uur. Dit i.v.m de enorme drukte op de weg. Bij aankomst bij de haven gaat Hoite op zoek bij alle ferry bedrijven welke ferry ons voor de beste prijs naar Nusa kan brengen. Daarna hebben we nog even de tijd om snel wat te eten en dan vertrekt de speedboot al. We varen door het turkoois blauwe water en het is maar een half uurtje varen.

Bungalow Sedok Jineng

Onze bungalow bij Sedok Jineng Villas is erg mooi met een buiten badkamer. De buiten badkamer is super leuk. We kunnen lekker in het zonnetje (of soms de regen) douchen met uitzicht op de bananen bomen. Daarnaast brengt het soms ook wat vertier terwijl je staat te douchen of op de wc zit. Want buiten zitten ook alle insecten, die dus ook in de badkamer voorbij komen. Verder lijkt het hier ook een beetje op kamperen, vanwege de niet goed sluitende deuren en de buiten badkamer komen de muggen naar binnen. We liggen dan ook met de klamboe dicht op bed en dan lijkt het net alsof je in een tent ligt. Ik voel me dus helemaal thuis hier.

Bij de accommodatie huren we gelijk weer een scooter voor 3,75€ per dag. Deze heb je hier ook wel echt nodig, want rondom onze accommodatie is niks te doen. En we willen de eilanden Lembongan en Cenignan met de scooter verkennen. De scooter geeft je een boel vrijheid, zo ben je niet afhankelijk van bv taxi, die hier op deze eilanden niet eens rijdt.

Nusa eilanden: Lembongan & Ceningan & Penida

De Nusa eilanden zijn met zijn drieën. Nusa Penida is verreweg de grootste, maar ook de minst toeristische. Daarna komt qua oppervlakte Lembongan en dan Cenignan. De laatste 2 eilanden zijn verbonden met een gele brug. Als je naar Nusa Penida gaat moet je echt met de boot. We wilden eerst ook nog naar Penida, maar we hebben uiteindelijk besloten om alleen de twee kleinste eilanden te doen.

Op Lembongan en Cenignan is alles erg relaxed, geen verkeer, alleen rond rijdende scooters. Er is ook geen politie. Na een dag met helm rondgereden te hebben, hebben we net als verder iedereen op het eiland besloten om de helm niet meer te gebruiken. Je rijdt hier niet harder dan 30km per uur en dat is al hard. Daarnaast is er geen politie op het eiland, dus een bekeuring krijg je ook niet.

De meeste scooters hebben hier niet eens een kenteken plaat. Het is heerlijk om zonder helm te rijden, want het lijkt wel nog warmer en vochtiger te zijn geworden. Een klein windje door je haren is een welkome verkoeling. De mensen zijn hier zo ontzettend vriendelijk en willen je overal mee helpen. Als we dan ook een keer bij een 'garage' stoppen om onze banden op te pompen, is het gratis, want het is nieuwjaar.

Snorkeltripje

Op Hoite's verjaardag hebben we een snorkel tripje geboekt. We hopen Manta Rays (roggen) te gaan zien. Deze mantas lijken op stingrays alleen zijn ze veel groter, wel zo'n 3,5 meter breed. 's Ochtends vertrekken we om 8u, want de roggen schijnen vroege vogels uh vissen te zijn. Eerst varen we naar Manta Bay, maar van de boten die daar al liggen horen we dat er geen Manta roggen te zien zijn. Daarom stelt Captain Blank (onze kapitein) voor om een stuk door te varen naar Manta Point.

Manta Point

Daar hebben we wel geluk, we zien minimaal 5 mantas bij elkaar. Wat zijn die vissen immens groot. Ik vind het best spannend, maar Hoite is helemaal in zijn sas. Hij duikt regelmatig naar beneden om nog dichterbij te kunnen komen, want zelfs aan de oppervlakte zwemmen de roggen al heel dichtbij. Gelukkig hadden we de GoPro mee, dus Hoite heeft een paar mooie filmpjes kunnen maken.

Na een tijdje bij de Mantas te hebben gesnorkeld gaan we verder naar Crystal Bay bij Nusa Penida. Het water is enorm helder, dus het is wel duidelijk waarom dit Crystal Bay heet. Hier snorkelen we vlak voor de kust en we zien wat mooie vissen, maar helaas ook heel wat plastic.

Als laatste varen we naar Mangrove Point, vlakbij de mangrove van Nusa Lembongan. Zodra de boot stil ligt zien we vlakbij dolfijnen boven het water springen. We springen snel in het water en proberen dichterbij te komen. Helaas staat er een hele sterke stroming en kunnen we zwemmen wat we willen, maar we komen niet vooruit. We moeten dus de andere kant op zwemmen en zien de dolfijnen helaas niet meer terug. Het snorkelen hier is wel erg mooi. Helaas zit dan de snorkel trip erop en worden we weer afgezet bij Mushroom Beach waar we meteen wat gaan eten.

Nyepi (Hindu nieuwjaar) & Silent Day

Op 6 maart wordt het nieuwe Hindu jaar gevierd, dit gaat gepaard met een groot feest voor alle bewoners van het eiland. Ze zijn de hele week al bezig met het bouwen van enorme boze geesten (monsters). Deze dragen ze tijdens het nieuwjaar en lopen hiermee door het hele centrum. Uiteindelijk worden alle boze geesten verbrand, zodat het nieuwe jaar veilig kan beginnen.

De dag na het nieuwjaars feest is het Silent Day. Een dag waarop niemand de straat op mag en de stroom overal wordt uitgezet. Dit betekend dat er die dag, geen licht, stroom, water, wifi of airco is. Van tevoren hadden we bedacht lekker bij het zwembad te gaan liggen. Laat het nu net deze dag, de hele dag keihard regenen. Dat hebben we ondanks het regenseizoen nog niet meegemaakt tijdens deze vakantie. Dus het wordt een dagje Netflix, boek en website bijwerken. Alles op de opgeladen batterij tot de apparaten leeg zijn. Het is heerlijk dat het zo regent, want daardoor is het eindelijk een dag niet zo warm. En dat is fijn zo zonder airco.

Omdat ze hier met waterpompen werken om het water in de wc en douche te krijgen, kunnen we dus ook niet douchen deze dag. Daarom hebben we de dagen ervoor onze waterflessen bewaard en deze met kraanwater gevuld, zodat we daarmee het toilet door konden spoelen. Maar ook konden we hiermee een soort van douchen, want dat is met deze temperaturen echt wel elke dag nodig. De dag vliegt voorbij en de volgende dag mogen we weer het eiland rond.

Dagje rondtoeren

Tijd voor een beetje rondtoeren. We gaan naar Devils Tear en bezoeken de meeste strandjes van het eiland. Ook gaan we terug naar Cenignan waar we een leuke gezellige strandbar vinden, Seabreeze. Hier hangen we twee dagen alleen maar bij het zwembad en genieten van het lekkere eten en de relaxte muziek. Toevallig is het vaak Spaanstalige muziek. We vinden de Nusa eilanden echt fantastisch en hopen dan ook dat we hier aan het einde van de vakantie nog een keer terug kunnen komen.

Voor nu pakken we op zondag de boot weer terug naar Bali. In Jimbaran moeten we ons visum gaan verlengen. We zijn benieuwd hoe dat gaat lopen. Voor de tweede keer gaan we in Uluwatu overnachten en vandaar uit met de scooter naar het immigratiekantoor in Jimbaran rijden.

Terug naar Bali

Die zondag worden we om 10:30 uur opgehaald bij de accommodatie en naar de haven gebracht. Daar moeten we een uur wachten tot onze boot vertrekt. In de haven zijn de mannen van de bootmaatschappij een kaartspel domino aan het spelen. Ze spelen met geld en het gaat super snel, dus ik kijk geïnteresseerd met ze mee. Tot ze vragen of ik mee wil spelen, nou dat doen we maar niet, want ik ken alle spelregels nog niet. En je moet gelijk voor geld spelen. Maar als de boot bijna gaat vertrekken moeten ze stoppen met spelen en geven ze mij het kaartspel, zodat ik later zelf het spel kan spelen, echt super lief.

De speedboot tocht gaat weer lekker snel, dus we komen snel aan op Bali waar de taxi ons al op staat te wachten, die ons naar onze accommodatie in Uluwatu brengt. We zullen in dezelfde straat gaan slapen als onze vorige accommodatie hier, dus we zijn benieuwd of het deze keer nog beter is, of misschien wel wat minder. Tot de volgende keer weer met ons verslag uit Uluwatu deel II.

Uluwatu II & Canggu

10.03.19 - 18.03.19

Uluwatu II

We zijn weer terug in Uluwatu. De reden dat we hier terug zijn is, dat we ons visum moeten verlengen. Dit kan op verschillende plaatsen, in de hoofdstad Denpasar, in Mataram de hoofdstad van Lombok of hier in Jimbaran. We dachten dat het in de hoofdstad allemaal langer zou duren vanwege grotere drukte. Onze eerste keus was Mataram, de hoofdstad van Lombok. Maar na wat navraag gedaan te hebben bij locals hier en op internet, dachten we dat we Lombok minder leuk zouden gaan vinden. Waardoor we hebben besloten het in Jimbaran te doen.

We vinden dit stuk van Bali namelijk erg leuk en mooi, dus we vonden het niet erg om nog een keer terug te gaan. Wel moeten we weer even wennen aan de helmen, het is zo warm, dat zonder helm rijden wel erg lekker was. En iedereen zweet natuurlijk in zo'n helm, dus we zijn opnieuw erg blij met onze petjes.

Immigratiekantoor Jimbaran

Op maandag zijn we 's ochtends vroeg opgestaan omdat we om 8u bij het immigratiekantoor wilden zijn. Het wordt namelijk aangeraden om zo vroeg mogelijk er te zijn, zodat je de meeste kans hebt dat je snel aan de beurt bent. Om 8 uur gaan ze open, dus we waren bijna meteen aan de beurt. We kregen wat papieren mee die ingevuld moesten worden en daarna moesten we overal kopieën van laten maken. Dit kon bij het naastliggende restaurantje. We hadden de meeste kopieën al van huis meegenomen. Alleen van de papieren en ons visum moesten we nog een kopie laten maken.

Gelukkig hadden we toen we binnen kwamen al een machine zien staan, die nummertje uitgaf en daar had ik al 2 nummertjes getrokken. Deze bleken we achteraf nodig te hebben, want deze gaven onze beurt aan. Hierdoor waren we als 5e en 6e aan de beurt. Gelukkig maar, want toen er werd gezegd dat we een nummer moesten trekken kwam er al nummer 35 uit. Daarna moesten we tot 9 uur wachten tot ze begonnen met de nummers afroepen. Toen we aan de beurt waren, kregen we een rode map, waarop we onze naam moesten zetten en deze weer in moesten leveren.

Wachten, wachten, wachten

Vervolgens was het wachten, waarop dat wisten we niet, dat werd ons niet verteld. De man achter de balie was niet de meest vriendelijke en had ook geen zin om vragen te beantwoorden. De zaal liep inmiddels vol met toeristen, dus we waren blij dat we op tijd waren gegaan. Na nog een uur gewacht te hebben kregen we een papier mee, waarop de datum van precies een week later stond. We moesten op die datum terug komen om een foto te laten maken. Voor die tijd moesten we het visum bij het postkantoor betalen.

We wisten dat we fotos nodig hadden, dat hadden we ergens gelezen en die hadden we dus ook bij ons. Maar laten ze dit net het afgelopen jaar hebben veranderd in digitale fotos, dus we moesten echt een week later terug komen om de fotos te laten maken. Dit schopt onze planning wel een beetje in de war, want dat betekend dat we niet al te ver weg kunnen, omdat we dus maandag 18 maart weer terug moeten zijn.

We balen wel een beetje, want online werd gezegd dat je inderdaad 3 keer terug moest komen, maar dat je in een week wel alles geregeld kon hebben. Dat valt dus een beetje tegen, omdat we nu ruim een week vast zitten en dan pas stap 2 hebben voltooid. We moeten dus even na gaan denken wat we nu gaan doen.

Pandawa Beach & Zonsondergang Dreamland Beach

Tegen 11 uur stonden we weer buiten en omdat we nu vrij noordelijk zaten in het zuidelijk deel van Bali zijn we langs de verschillende stranden weer naar het zuiden gereden. We merken hier, dat er voornamelijk grote resorts zitten en de stranden zijn bijna overal ontoegankelijk als je niet in 1 van die resorts zit. Dat is niet helemaal ons ding. We rijden dan ook al vrij snel weer meer naar het zuiden. De middag brengen we door op het Pandawa strand.

's Avonds rijden we naar Dreamland Beach, hier hebben we de vorige keer mensen bovenaan de rots gezien, die de zonsondergang aan het kijken waren. Er gaan geen officiële wegen heen, dus het is even zoeken hoe we er moeten komen, maar we hebben het gevonden.

Padang Padang Beach

Op dinsdag hebben we afgesproken met Michael om te lunchen. Michael kennen we van onze tijd bij Sundio. Hij was toen reisleider in Lloret en hij woont momenteel op Bali. Toevallig zit hij deze dagen ook in Uuwatu. Het is gezellig om even bij te kletsen, want we hebben hem al een paar jaar niet gesproken. Daarna gaan we nog even naar het Padang Padang strand. Ons favoriete strand hier met de apen. Helaas betrekt het al snel en liggen we op een gegeven moment in de regen, maar omdat het zo warm is, is dat niet eens zo erg.

Suluban Beach & Padang Padang Beach

De volgende dag nemen we nog een kijkje bij het Suluban strand, waarvan gezegd wordt dat dit het mooiste strand is. Maar het is hoog water, dus er is geen strand en het water is enorm wild. We kunnen daarom ook niet al te dichtbij komen. Suluban staat ook bekend om alle restaurants en clubs op de rotsen, dus we gaan daar nog even een kijkje nemen. Uiteindelijk rijden we weer door naar Padang Padang strand, want dit blijft toch wel echt onze favoriet.

Je moet hier overal wel voor de toegang naar het strand betalen. Bij het ene strand vinden we het niet erg, omdat er dan bijvoorbeeld een douche of toilet aanwezig is, maar bij sommige stranden betaal je voor eigenlijk niks. Op de stranden merken we op, dat de strandmode erg veranderd is, we zien wat badpakken, maar vooral veel strings. Alle meiden lopen in strings rond. En daarnaast worden de beste modellen poses uit de kast gehaald. Je kunt je dus kostelijk vermaken, door alleen al naar alle poserende mensen te kijken.

Canggu

Inmiddels hebben we besloten om nog een paar dagen naar Canggu te gaan. We moeten sowieso tot maandag in deze omgeving blijven voordat we weer verder kunnen en we willen niet langer op dezelfde plek blijven. Omdat we wisselende verhalen over Canggu horen willen we het graag zelf ervaren. Canggu staat bekend om drukte, populaire beachclubs, goede restaurants en surfen, maar ook om de minder mooie stranden.

We boeken voor 4 nachten en deze 4 nachten zijn meer dan lang genoeg voor ons. Dit is niet onze plek. Ook al vinden we de restaurantjes, die er in overvloed zijn erg leuk en lekker. Verder is er voor ons niet zoveel te doen. We zijn namelijk niet echt strandmensen en Hoite vind het strand alleen leuk als er ook gesnorkeld kan worden en dat kan hier niet. Daarnaast is het hier zo mega druk, dat je ook niet echt voor het relaxen komt. Maar we vermaken ons prima, we hebben een lekker hotel en we eten heerlijk.

Immigratie kantoor deel II

Vanuit Canggu rijden we op maandag om 7u weer richting Jimbaran naar het immigratiekantoor. Het is maar 23 km rijden, maar vanwege het verkeer kan je er zo een uur overdoen. We komen mooi op tijd aan, nadat we door het drukke ochtendverkeer hebben gereden, wat een gekkenhuis. Gelukkig hebben we van die mondkapjes gekocht, want je wordt zwart van de uitlaatgassen. We zijn dus net een stelletje locals.

Opnieuw zijn we als eerste bij de balie en krijgen nummer 1 en 2 voor de foto. De vorige keer moesten we tot 9u wachten tot ze überhaupt begonnen, maar vandaag hebben ze er meer zin in en zijn we al na 5 minuten aan de beurt. Snel een foto maken en vingerafdrukken geven en binnen 10 minuten staan we weer buiten en kunnen we weer terug. We hebben dus 1,5 uur op de scooter gereden voor 10 minuutjes. Maar goed, we zijn weer een stap verder. Vanaf 25 maart mogen we onze paspoorten op komen halen. We zullen dus nog een keer terug moeten komen in Uluwatu.

Terug bij het hotel kunnen we nog mooi genieten van ons ontbijt op de kamer en daarna bestellen we via de GoJek app (de Indonesische Uber) een taxi naar Ubud. Daar zullen we de komende dagen door gaan brengen. In Ubud zijn we weg van het strand en kunnen we wat meer ondernemen, dus daar kijken we erg naar uit.

Ubud I

18.03.19 - 23.03.19

Van Canggu naar Ubud

De weg naar Ubud was erg druk, wat een verkeer hier. We zitten gelukkig buiten het centrum in een hele mooie accommodatie. We huren meteen een scooter zodat we wat kunnen gaan eten in het centrum van Ubud. Hoite is hier zo'n 18 jaar geleden geweest en herkend het niet meer terug. Wat toen een heel klein dorpje was lijkt nu meer op een grote stad. We kunnen dan ook niet meteen de juiste straten vinden waar het centrum en dus de restaurantjes zich bevinden.

Op een gegeven moment begint het heel erg hard te regenen, dus we schieten snel het eerste restaurant in die we tegen komen. Gelukkig kunnen we daar goed eten. We moeten nog een hele tijd wachten tot het weer wat droger wordt, gelukkig hebben we de Rummicub bij ons. Het is inmiddels ook alweer tijd voor het avondeten en na wat navraag komen we in de juiste straat uit, waar we heerlijk aan de sushi gaan.

Sacred Monkey Forest Sactuary

De volgende dag willen we naar de rijstvelden, maar de luchten zien er weer niet erg veelbelovend uit, dus we blijven in de buurt en gaan naar het Sacred Monkey Forest Sanctuary. Dit was vroeger een bos waar apen leefden en tegenwoordig is het een commercieel bos waar nog veel meer apen leven. Ze worden gevoed, dus de apen blijven terugkomen. Ze kunnen wel het bos gewoon verlaten, dus het is niet dat ze vast zitten. Het is een mooi bos en er zitten ongelooflijk veel apen. We zien ook heel veel pasgeboren aapjes.

Aan de ene kant negeren de apen je volkomen en gaan ze gewoon lekker hun eigen gang, maar op sommige plekken springen ze op je om te onderzoeken of je wat te eten hebt voor ze. En slim zijn ze, want ze ritsen gewoon je tas open, ze graaien in je broekzakken enz. Heel erg grappig allemaal, gelukkig hebben wij alle ritsen op slot zitten en niks in onze broekzakken. Bij ons valt dus niks te halen. Andere mensen hadden niet alles dicht zitten en raken hun flesje water, telefoon, snoepjes of wat dan ook kwijt.

Ubud Market

's Middags gaan we nog even naar de Ubud market, maar hier zijn we snel uitgekeken. Ze bieden veel hetzelfde aan en kopen kunnen we toch niet echt, want er past niet veel in onze backpack. Daarna bezoeken we nog even de Ubud Tempel, deze bevindt zich tegenover de markt. We mogen met onze korte kleding niet de tempel zelf in, maar we mogen wel in de tuin rondkijken. Hier starten de Hindu's op een gegeven moment met muziek en dat is wel leuk om even naar te kijken.

Tegalalang rijst terras

De volgende dag is het wel mooier weer, dus rijden we eerst naar Tegalalang Rice Terrace. Dit is een super mooi rijstveld in verschillende lagen aangelegd door de boeren. Helaas is het nu zo commercieel, dat je bij aankomst al door heel veel mensen aangesproken wordt en iets moet betalen. Ze zeggen er alleen niet bij waarvoor je moet betalen. Bij het rijstveld zelf wordt om een donatie gevraagd. Er zitten tientallen restaurantjes met uitzicht op het rijstterras en je kunt er meerdere schommels vinden die over de rijstvelden gaan.

Hanging Gardens

Na de rijstvelden willen we nog een kijkje nemen bij de Hanging Gardens. Dit is een groot hotel met een prachtig uitzicht over andere rijstvelden. Onderweg er naar toe komen we in een hele lange file terecht. Met de scooter kun je gelukkig helemaal er langs rijden, maar aan het begin van de file moeten we toch echt stoppen. Omdat de hele weg vol zit met lokale Hindu mensen, die een ceremonie houden midden op de grote doorgaande weg. Ze verontschuldigen zich en vragen iedereen om 20 minuten geduld.

Er zitten echt honderden mensen op de weg en in het grasveld ernaast. Als we vragen waarom dit is, dan wordt er uitgelegd dat ze op Bali in het Hindu geloof niet in een God geloven. Ze geloven in hun samenleving en het verbinden ervan. Op dit kruispunt zitten dan ook vele inwoners van alle dorpen in de omgeving om met elkaar te zijn en zich met elkaar symbolisch te verbinden. Op zich een hele mooie reden, maar waarom dat nu precies midden op de meest drukke doorgaan weg moet gebeuren. Dat blijft voor ons een raadsel.

Als ze klaar zijn, dan mag iedereen weer gaan rijden: Echter is dat nog een kleine uitdaging omdat al die honderden mensen ook van de weg af moeten. Uiteindelijk komen we niet bij de Hanging Gardens terecht, maar krijgen we wel een mooie rondleiding in een ander resort. Prachtig, maar niet ons ding.

Tegenungan Waterval

De volgende dag maken we er een waterval dag van. We gaan eerst naar de Tegenungan waterval. Voordat je bij de waterval aankomt moet je eerst 20k rupiah betalen (1,23€ p.p) en vervolgens loop je langs een heleboel verkopers. Dan kan je de waterval van bovenaf al zien. Er staan allemaal fotoborden waar je foto's doorheen kan maken van de waterval. Daarna moet je flink wat trappen naar beneden lopen om bij de waterval te komen. Bij de waterval zit een grote bar met keiharde muziek aan en er staat een grote schommel waar een wachtrij voor staat om er mee te kunnen schommelen. Dit doet ons zo commercieel aan, dat we alleen van bovenaf even naar de waterval kijken en maken dat we wegkomen. Hopelijk zijn de andere watervallen minder commercieel.

Kanto Lampo Waterfall

De tweede waterval is de Kanto Lampo. Deze heb ik voordat we naar Bali gingen al vaak voorbij zien komen op Instagram en op de foto was ie prachtig. Gelukkig stelt deze waterval in het echt niet teleur. Als we er aankomen doet het allemaal veel minder commercieel aan, we moeten 15k rupiah betalen (0,92€ pp). De trap naar beneden is prima te doen, behalve aan het einde daar zijn de treden echt rotsen die nat zijn. Je moet dus heel goed uitkijken dat je niet uitglijd. De waterval is prachtig, deze valt van een grote trapsgewijze rots af en is vrij breed. De zon schijnt er van bovenaf mooi op, waardoor de waterdruppels net diamantjes lijken, erg mooi.

Tibumana Waterfall

De derde waterval is de Tibumana waterval. De weg er naar toe is al ontzettend mooi langs de rijstvelden. We stoppen er ook even, omdat ze net bezig zijn met de rijst slaan. Wat een werk verzetten ze hier en dat in deze hitte.

Bij de waterval aangekomen valt ons meteen op dat ook deze veel minder commercieel is. De entree kost weer 15k rupiah en alles is mooi aangelegd. Een goede trap naar beneden en dan kom je uit bij een kleine waterval. Je moet wat bruggetjes over het water over en dan kom je uiteindelijk bij de grote waterval uit. Ook deze is weer erg mooi.

De waterval komt van hoog naar beneden en valt in een rotsen kom naar beneden. Ook hier schijnt de zon er van bovenaf op, wat het nog mooier maakt. Het is nog erg rustig als we aankomen, dus daar genieten we dan ook van. Ik ga nog even het water in om dichter bij de waterval te kunnen komen, brr dat water is wel een stuk kouder dan de zee. Je mag niet onder de waterval gaan staan ivm eventuele boomstammen of iets dergelijks wat mee naar beneden kan vallen.

Terug naar Ubud

Door al het water van de watervallen zijn we allebei kletsnat en zo gaan we dan ook terug naar Ubud. Waar we heerlijke Balinese tapas eten en daarna nog een lekkere massage pakken. Omdat het erg warm is, is het niet zo erg om in de natte kleding te blijven rondlopen.

Tijdens het eten hebben we het over wat we hierna gaan doen. Het plan was om naar Amed te gaan om te snorkelen en daarna naar de Gili eilanden. Echter waren we voor Ubud op een gegeven moment wel een beetje uitgekeken op de stranden, we zijn niet echt strandmensen, dus we hoeven ook niet elke dag naar het strand. Als we bij ons plan blijven, dan gaan we na Ubud alleen nog maar strand zien. En we genieten juist zo van het toeren op de scooter door de omgeving en natuur, het bezoeken van mooie plekjes. Hierdoor komt bij ons de vraag op of we wel naar Gili moeten gaan.

Nieuw plan

Uiteindelijk zijn we het erover eens, dat we liever met de scooter doorrijden naar Amed en van daar uit naar het noorden rijden. Zo kunnen we door de bergen rijden, nog veel meer watervallen bezoeken, mooie tempels en nog veel meer. Veel mensen zullen ons voor gek verklaren dat we de Gili eilanden overslaan, maar Hoite is daar 18 jaar geleden geweest en wat we nu over Gili horen, is dat het volgebouwd is met accommodaties en barretjes, dus de echte charme is weg.

De laatste dag moeten we dus voor onze roadtrip een goede scooter regelen, want de scooter waar we nu op rijden is daar niet geschikt voor. We denken eerst aan 2 scooters, dat we allebei kunnen rijden en dus beter zitten, maar dat vinden we minder gezellig en qua navigeren ook niet zo handig. We gaan dus eerst kijken of we een grotere scooter kunnen regelen. Daarnaast moeten we onze kleine rugtassen gaan inpakken voor de komende 11 dagen, omdat we de grote backpacks achter laten bij de accommodatie in Ubud. We kunnen namelijk niet met zoveel bagage gaan rijden. Dat wordt een uitdaging. Of het gelukt is horen jullie de volgende keer.

Amed

23.03.19 - 27.03.19

Vertrek uit Ubud

Zoals we de vorige keer schreven, zijn we klaar voor wat avontuur. In Ubud genoten we wederom van het rondrijden op de scooter door de omgeving en het bezoeken van de rijstvelden en watervallen. We houden namelijk van iets meer actie, dan alleen strand. Zo gezegd zo gedaan, dus op zaterdag ochtend krijgen we een Yamaha NMAX. Een grotere motor scooter met 155cc, zodat we meer power hebben voor in de bergen en zodat we beter kunnen zitten. We gaan nu vele kilometers rijden en dat gaat op de normale scooters, die we tot nu toe hebben gehad, niet echt lukken i.v.m onze rug.

Omdat we nu met maar 1 motor gaan, hebben we nog minder plek voor bagage, dus we moeten echt zo min mogelijk meenemen. We kunnen een klein beetje in de zadelkoffer kwijt, maar de rest moet op de rug mee. Dus we pakken allebei onze kleine rugzak voor 10 dagen en de grote laten we bij de accommodatie in Ubud achter. Hier moeten we uiteindelijk toch terug komen om de motor in te leveren en dus nu ook om onze grote rugtas op te halen.

Van Ubud naar Amed

We hebben 67 km voor de boeg naar Amed. We pakken de route door de bergen, omdat die rustiger is en waarschijnlijk ook veel mooier. Als we eenmaal in de bergen rijden hebben we daar geen spijt van, want de omgeving is prachtig. Heel erg groen en vele rijstvelden, dus we hebben prachtige uitzichten, echt nog ongerepte natuur. We zeggen nog tegen elkaar, dat we blij zijn dat we ons plan hebben veranderd. En dat we i.p.v naar de Gili eilanden gegaan te zijn, nu toeren door het binnenland.

Tot we in de verte een hele donkere lucht aan zien komen. Hoe verder we rijden hoe donkerder het wordt, dus uit voorzorg pakken we onze rugtassen al in de regenhoes. Niet veel later trekken we ook alvast de regenjassen aan. Mooi op tijd, want al vrij snel barst het los.

Regenbui avontuur in de bergen

We rijden inmiddels volop in de bossen in de bergen en het komt met bakken uit de lucht. Navigeren gaat inmiddels moeilijk, want de telefoon waarop de maps.me app staat die ons offline de route wijst, wordt kletsnat en begint al een beetje te haperen. De telefoon moet ik dus onder de regenjas verstoppen.

Inmiddels rijden we ook weer naar beneden en het water stroomt als een rivier met ons mee. Omdat we vrij steil naar beneden rijden stroomt ook het water extra hard mee. We houden onze zonnebril op, want anders komen de harde regendruppels in onze ogen terecht en dan spoelen onze lenzen mee, maar het zicht is mede daardoor ook erg beperkt. Het wordt langzaam ook een stuk kouder. In de bergen is het sowieso frisser, maar nu zijn we ook helemaal nat. Onze jaszakken zijn gevuld met water en ook bij de ellebogen hebben we nu een zak van water hangen.

De regenjassen zijn wel waterdicht, maar met zoveel water wat aan alle kanten onze jassen inloopt hoopt het zich toch in de jas op. Doordat we de navigatie niet steeds kunnen volgen pakken we een verkeerde afslag waardoor we nog eens 20 km langer moeten rijden. Wel komen we nu sneller op de kustweg en dat rijdt een stuk makkelijker.

Regenbui langs de kust

In de bergen met alle gaten in de weg en de dikke plassen water waarvan je niet weet wat eronder ligt rijdt toch lastiger. Echter heb je hier weer veel meer verkeer, dus daar moet je dan goed op letten. Soms rijden de tegemoet komende auto's of vrachtwagens zo hard door de plassen, dat al het water over ons heen giet van onder en boven. Langs de kust blijft het hard regenen en omdat we hier harder door kunnen rijden, snijden de regendruppels ook goed in ons gezicht. Schuilen heeft echter geen zin, omdat we doorweekt zijn en als dit nog uren gaat duren, dan krijgen we het alleen maar koud in onze natte kleding. Dus we besluiten gewoon door te rijden naar de accommodatie in Amed.

Aankomst in Amed

In Amed aangekomen wordt het net droog en gelukkig kunnen we meteen onze kamer in. Daar pakken we onze tassen uit, omdat we snakken naar droge kleding. Hoite zijn rugtas is gelukkig helemaal droog gebleven, maar als we mijn tas openen komt alles er zeiknat uit. Omdat de regen van alle kanten kwam en zelfs van onderen, door de mega plassen waar we doorheen reden, is mijn hele tas doorweekt.

Het enige wat nog droog is zijn mijn onderbroekjes, want die zaten in een plastic zakje. Dus ik kan in ieder geval een droge onderbroek aan en moet van Hoite zijn sarong en een t-shirt lenen. We hangen al mijn kleding op het wasrek en zetten de ventilator op stand turbo en hopen maar dat alles snel droogt.

Als we 's avonds wat gaan eten in het dorpje is nog lang niet alles droog, dus ik trek maar een nat jurkje aan, dat nog het meest droog is. Gelukkig is het niet koud, maar lekker is anders. Toch kunnen we wel lachen om dit hele avontuur, want avontuur was wat we wilden en dat hebben we gekregen, jaja roadtrip2adventure...

Amed

De dagen erna blijven erg bewolkt met af en toe regen. Amed is een beetje uitgestorven qua toerisme en het is een stuk minder ontwikkeld dan wat we tot nu toe van Bali hebben gezien. Wel zien we voor het eerst vrijwilligers, bewoners en kinderen de rommel, afval en plastic langs de weg opruimen.

We nemen een kijkje bij de stranden, die er een stuk minder mooi uitzien dan bv Uluwatu of Nusa, maar dat komt omdat het zand zwart is of alleen maar uit zwarte stenen bestaat. Dit komt door de vulkaan. Daarnaast is de lucht donker, wat het allemaal nog troostelozer maakt. Hoite probeert een paar keer te snorkelen, maar door het weer is de zichtbaarheid onder water niet heel erg goed. Gelukkig klaart het de tweede dag een beetje op en waagt Hoite opnieuw een poging. Helaas zit het water nu vol met kwallen.

Tirta Gangga watertuin

De derde dag begint de dag droog, dus we gaan meteen na het ontbijt naar de Tirta Gangga watertuin. Eén van de bekendste bezienswaardigheden van Bali. Deze tuin is al in 1948 aangelegd met Balinese en Chinese architectuur. Bij de ingang worden zakjes visvoer verkocht, die we ook kopen. Er zwemmen enorme vissen in de vijvers en het is een hele mooie tuin. We hebben ook geluk, dat we de hele watertuin droog hebben kunnen bekijken.

Na de Tirta Gangga willen we naar de Lempuyang tempel. Deze tempel noemen ze ook wel hemelpoort en is samen met de moedertempel van Bali de belangrijkste voor de Balinese Hindu's. Echter als we via de bergen aan komen rijden (de tempel ligt op 1170m hoogte) staan de toeristenbusjes al een kilometer voor de ingang aan de zijkant geparkeerd. Bij de ingang aangekomen worden we gek van alle verkopers, die ons van alles willen verkopen. Omdat we hier niet van houden, laten we de tempel voor wat het is. Het is het ons niet waard om straks in een rij van honderden toeristen een foto te kunnen maken met de tempel. We rijden weer terug naar Amed en genieten voor Amed van de prachtig groene rijstvelden.

Snorkelen in Tulamben & Amed

De laatste dag in Amed begint met een zonnetje. We rijden dan ook na het ontbijt meteen naar Tulamben om te kijken of we daar kunnen snorkelen. Tulamben staat bekend om het US Cargo schip, welke tijdens de WWII hier op de kust is gestrand. Helaas is het zicht slecht en zien we geen schip. Gelukkig hebben we daarna in Amed bij het Jemeluk strand wel geluk. Eindelijk is er goed zicht en zijn er geen kwallen. Het snorkelen is super, alleen niet zo fantastisch als er wordt gezegd, dat je kon snorkelen in Amed. Maar we zijn naar Amed gekomen om te snorkelen en dat is uiteindelijk gelukt, dus missie geslaagd.

Morgen gaan we weer verder. We hebben een paar nachten in Lovina Beach geboekt. Lovina ligt onderaan de bergen dichtbij 2 mooie meren. Vanuit Lovina willen we de bergen in om daar een aantal watervallen te bezoeken. Als we in een ander seizoen hier waren geweest dan hadden we waarschijnlijk in de bergen geslapen. Helaas regent het daarvoor nu teveel en is het te koud, vandaar dat we onderaan de berg gaan slapen.

Lovina Beach & Bedugul

27.03.19 - 30.03.19

Lovina Beach

Als we net zijn aangekomen in Lovina Beach begint het keihard te regenen, dus we kunnen voorlopig nog nergens heen. Gelukkig hebben we altijd nog Rummicub. De uren gaan voorbij en we krijgen inmiddels enorme honger, maar we kunnen pas om 17u, op pad om ergens te gaan eten. Lovina is best groot, maar bij het strand heb je 2 leuke straten in een U-vorm met allemaal restaurantjes. Er is niet veel leven in de brouwerij, maar dat komt waarschijnlijk doordat het zo hard heeft geregend. En waarschijnlijk ook omdat het hier laagseizoen is. Langzaam komt alles weer een beetje op gang.

Lake Tamblingan en Lake Danua Buyan

De volgende dag staan we vroeg op, zodat we op tijd de bergen in kunnen. We willen de meren Tamblingan en Danau Buyan zien. Deze twee meren liggen vlak naast elkaar. De weg naar deze twee meren is het eerste deel goed geasfalteerd, maar een paar kilometer verder op houdt het asfalt op en moeten we verder op keien rijden. Dit hobbelt en trilt enorm, maar het gaat gelukkig goed, ondanks dat de weg redelijk steil omhoog gaat. Na een kilometer gaan de keien over in een kapotte asfaltweg met enorme gaten, dus ook hier is het lastig rijden. Gelukkig na 6 km wordt de weg weer een stuk beter en vlak daarna komen we bij de 2 meren aan.

Rechts van de meren ligt het dorpje Munduk. Vroeger tijdens de Nederlandse bezetting van Indonesie, was Munduk een soort van zomers verblijf voor de Nederlanders om hier wat verkoeling te zoeken. Ze hebben er huizen gebouwd in de Nederlandse bouwstijl. Dit is nog wel te zien aan sommige huisjes, echter door de Balinese invloeden van de afgelopen tientallen jaren, moet je wel goed kijken om ze te spotten. We rijden door het dorpje heen, maar we vinden het niet heel erg boeiend, dus we rijden weer terug naar de 2 meren, waar we genieten van het prachtige uitzicht.

Bhuansari Waterfalls

In deze omgeving zijn ook veel watervallen te vinden. Een aantal bekende, maar ook een paar onbekendere. Wij rijden naar de ingang van de Bhuansari waterfalls, deze zijn we nog nergens op internet tegen gekomen, dus we hopen, dat het daarom ook niet te toeristisch is. Daarnaast zijn het 4 watervallen dicht bij elkaar, dus dan hebben we 4 watervallen in 1 klap.

Nadat we de scooter hebben geparkeerd moeten we nog een heel stuk lopen. Watervallen bezoeken is meestal niet heel erg simpel. Bij de meeste watervallen moet je bijna een km lopen via veel trappen en de trappen hier zijn niet zoals we deze thuis kennen, maar dit kunnen losse stenen zijn, maar ook boomstammen, bamboestokken, modder treden, takken, bakstenen en bedenk nog maar eens iets geks. De treden zijn dan ook nog vaak op Hoite's formaat gemaakt, dus ik moet bij de meeste treden een soort van springen en als het geregend heeft, wat het hier nog weleens doet, dan moet je nog uitkijken dat je niet uitglijd ook.

Maar als je een waterval wilt zien, moet je er iets voor over hebben. Dus zo gezegd, niet zo gedaan. Als je dan eenmaal de honderden treden af bent gelopen, dan heb je ook wel een prachtig uitzicht. Op dat prachtige uitzicht moet je dan ook wel weer teren, als je al die trappen ook weer op moet om terug te komen.

Regen op komst

Als we bij de 4e waterval zijn, zien we de lucht boven ons snel betrekken. We moeten nog een stuk terug over de slechte weg, die we de heenweg ook hebben gereden, dus we willen snel aan de terugweg beginnen. Gelukkig is de terug weg van de watervallen altijd beter te doen, omdat je dan omhoog moet lopen. De treden zijn dan beter te doen, dan wanneer je naar beneden loopt, omdat je op één of andere manier beter grip hebt.

Als we bij de scooter aankomen, een klein uurtje later, regent het al, dus we trekken onze regenjas vast aan. Bij het slechte deel van de weg aangekomen moeten we flink steil naar beneden rijden. Gelukkig regent het al niet meer, maar door de steile helling en het continue moeten remmen, verliezen we op een gegeven moment de remdruk in de rechterrem. Ik stap af en ga verder lopen, zodat de motor lichter is en Hoite minder krachtig hoeft te remmen. Maar als ook de linkerrem bijna niet meer werkt moeten we stoppen. Gelukkig zijn we in de buurt van een beekje en scheppen we daar koud water uit, waarmee we de remmen proberen af te koelen. De rook stoomt er vanaf, dus het is duidelijk dat de remmen overhit zijn. Gelukkig na even te hebben gewacht doen ze het weer en kunnen we weer verder.

Brahma Vihara Arama Tempel

De laatste dag in Lovina hebben we in de ochtend weer mooi weer, dus we gaan naar de enige boeddhistische tempel die er op Bali is. De Brahma Vihara Arama tempel is in 1970 geopend en er staat een replica van de grootste Bhoeddistische tempel ter wereld. Deze tempel staat op 1 hectare grond en is een mix tussen het Bhoeddisme en Hinduïsme.

30.03.19 - 31.03.19

Bedugul

Na Lovina kunnen we kiezen of we naar een ander dorp willen aan het strand of een nachtje in de bergen slapen. We kiezen voor het laatste, omdat we zo van deze omgeving genieten en de stranden aan deze kant toch niet zo mooi zijn. Dus we boeken nog een nachtje in de bergen, halverwege de route van Lovina naar Ubud in Bedugul.

Bedugul ligt aan de andere kant van de berg waar we vanuit Lovina op keken. In de buurt van Bedugul ligt het rijstterras Jatiluwih, Leke Leke waterval en de Pura Ulun Danu Beratan tempel. Als we 's ochtends opstaan, zien we gelukkig dat het mooi weer is in de bergen, dus we kunnen met een gerust en droog hart de berg oversteken. We moeten weer dezelfde slechte stenen weg nemen, die we nu al 2 keer hebben gereden, maar het voordeel is nu dat we weten wat ons te wachten staat.

Handara Gates

Onderweg wil ik graag door de Handara gates rijden. Ik heb op Instagram mooie foto's van deze gates gezien en omdat we er toch langs rijden, kunnen we er ook doorheen rijden. Ik heb me alleen niet zo goed verdiept in deze gates, want uiteindelijk blijkt het de ingangspoort van een luxe golf resort te zijn. En als je een foto wilt met deze gates moet je er nog voor betalen ook. Dat doen we dus niet, we maken wel van een afstandje een foto. Uiteindelijk zijn de poorten ook niet zo mooi als dat ze op Instagram waren.

Pura Ulun Danu Tempel

In deze bergen liggen 3 meren bij elkaar. De andere twee hebben we eerder deze week al gezien, nu komen we langs het meer Bratan. Hier willen we een tussenstop maken, omdat ik graag de tempel Pura Ulun Danu Bratan wil zien. Deze Hindoëistische tempel is gebouwd in 1633 en gewijd aan de Godin Dewi Danu, de Godin van het water, meren en rivieren. Dit meer wordt ook wel heilig bergmeer genoemd, omdat de omgeving heel vruchtbaar is. Dit meer speelt een belangrijke rol in de irrigatie van deze omgeving. Hoite heeft niet zoveel met tempels, dus die blijft achter bij onze bagage en ik ga een kijkje nemen bij de tempel.

Bij de tempel lopen ook heel veel jonge meisjes rond. Dit blijken meisjes van een school op Java te zijn, die met studiereis zijn. Ze hebben van hun Engelse leraar de opdracht gekregen om toeristen aan te spreken en zo een gesprekje in het Engels te voeren. Als bewijs moeten ze dan een foto maken. Ik word dan ook een paar keer aangesproken en sta op meerdere foto's.

Jatiluwih rijstvelden

De omgeving waar we doorheen rijden is echt prachtig. Het is hier ontzettend groen. We rijden langs de Jatiluwih rijstvelden, welke adembenemend mooi zijn, maar helaas ook weer erg commercieel. Elke 50 meter staat er wel een bewaker, die geld wilt vragen. Omdat we alleen langs willen rijden hoeven we niks te betalen. Als je echt door de rijstvelden wilt lopen en foto's wilt maken, dan moet je wel betalen.

Leke Leke Waterfall

Omdat we nog steeds niet waterval moe zijn, gaan we ook nog naar Leke Leke waterval. Nu zijn de wegen naar de watervallen niet altijd de beste wegen, maar deze slaat echt alles. Door de vele regen van de afgelopen tijd is het een enorme modderboel. Omdat de treden hier in Bali standaard 2 keer zo hoog zijn als bij ons, wil je nog weleens weg slippen. We zien een aantal mensen omhoog komen met stokken in de hand. Als ik vraag waar ze die vandaan hebben, dan hoor ik dat ze die bij de ingang mee hebben gekregen. Wij helaas niet. De vorige keer had ik een selfie stick mee, die ik als wandelstok heb gebruikt, maar die was ik vergeten.

Bij deze weg heb ik juist zo'n stok nodig, omdat ik anders gewoon te weinig grip heb. Er zijn geen relingen waar je je aan vast kan houden, ook geen bomen. Dus ik struin de bosjes af en vind een prachtig exemplaar...in de modder, alles zit nu onder de modder, maar ik heb een wandelstok. Dat loopt een stuk beter. Gelukkig is het dit keer ook volledig de moeite waard, want de waterval is weer prachtig.

Terug bij de accommodatie genieten we nog even van het uitzicht, morgen rijden we weer terug naar Ubud. Dan gaat ook gelijk onze laatste week op Bali in.

Ubud II - Uluwatu III

31.03.19 - 08.04.19

Terug naar Ubud

Als we wakker worden in Bedugul hangen er weer wat onheilspellende wolken boven de bergen. Meestal betekent dit dat het gaat regenen. Dus we willen op tijd gaan rijden, zodat we hopelijk droog in Ubud aankomen. Na een uur op het meest smerige ontbijt te hebben gewacht, stappen we weer op onze mooie motorscooter richting Ubud. We pakken uiteraard wel de toeristische route weer. Halverwege moet Hoite in 1 keer uitwijken, omdat er een grote slang over de weg kronkelt.

Opnieuw genieten we van de prachtige groene omgeving en zijn we ontzettend blij, dat we voor hebben gekozen om met de scooter rond te gaan toeren. Zoveel natuur hadden we op de Gili eilanden niet gezien.

Terug in Ubud

Als we in Ubud aankomen, is het een soort van thuiskomen. Deze accommodatie is zo chill. De kamer is top, de mensen zijn super vriendelijk en vinden het leuk dat we weer terug zijn. En ook de huishonden begroeten ons vrolijk. Het beste van alles is nog, dat we onze grote backpack weer terug hebben. Het is altijd fijn om je eigen spulletjes bij je te hebben. Niet dat ik wat gemist heb de afgelopen dagen, behalve dan een dunne trui in de bergen.

De eerste dag terug in Ubud hebben we behoorlijk wat geluidsoverlast van onze nieuwe buren. Een Italiaans stel, die met het zuidelijke temperament tot 's avonds laat de grootste ruzie hebben. We horen de meubels door de kamer gaan, de kletsen van de klappen van haar naar hem en de meerdere deuren die dicht geslagen worden. Het is echt een gênante vertoning. Gelukkig worden ze 's avonds eindelijk verzocht door de accommodatie om stil te zijn en vanaf dat moment is het naast ons gelukkig stil. Als we datzelfde stel de volgende morgen lief lachend naar elkaar bij het ontbijt zien zitten, valt mijn mond wel even open van verbazing, maar goed, ieder zo zijn eigen ding.

Tijdens onze vakantie hebben we per dag bekeken waar we naar toe wilden. Zo zijn er heel wat plaatsten voorbij gekomen waar we heen konden. En naar veel van die plaatsen zijn we ook daadwerkelijk heen gegaan. Sommige plaatsen hebben we helaas moeten skippen bij gebrek aan tijd.

Padang bai

De plaats Padang Bai was er één van. Omdat we rondom Ubud eigenlijk alles wel een beetje gezien hebben en we zin hadden om te snorkelen zijn we vanuit Ubud een dagje naar Padang Bai gereden. Dat is een tochtje van ruim 70km met de scooter. Omdat we van het rijden nooit genoeg krijgen vonden we dat niet erg.

Helaas viel Padang Bai heel erg tegen. Toen we er aan kwamen, dachten we nog even dat het er wel mooi en gezellig uitzag. Ons doel was het Blue Lagoon strand, omdat je daar het beste schijnt te snorkelen. Als je naar beneden loopt vanaf de parking heb je een prachtig uitzicht op de zee, dus we hadden er ontzettend veel zin in. We huurden een strandbedje en Hoite ging meteen met zijn snorkel de onder waterwereld verkennen.

Plastic vervuiling in het water

Al snel was Hoite terug, want onder water zwom er meer plastic dan vis. Zo zonde, want zonder dat plastic is het er echt heel erg mooi. De laatste tijd gaat het in het nieuws vaak over het wereldwijde plastic probleem. Pas nu, nu we het de afgelopen weken op Bali echt gezien hebben, beseffen we pas echt hoe enorm groot het plastic probleem is. De stranden, de zee, maar ook de straten, natuur alles, ligt hier vol met plastic. En vanuit de overheid wordt er wel wat gedaan, zoals een verbod op plastic zakjes en rietjes, maar dat is bij lange na niet genoeg. Je ziet namelijk niemand op Bali, de troep opruimen. Dus alles blijft liggen en bij hoog water spoelt al het aangespoelde plastic gewoon weer terug de zee in. Daarnaast zien we nog steeds vele mensen hun afval gewoon op straat gooien.

Omdat er dus niet echt gesnorkeld kon worden, zijn we wat gaan eten. Tijdens het eten zagen we alle boten terug komen vanaf de Gili eilanden met allemaal jongeren. Opnieuw was dit een bevestiging dat we er goed aan hadden gedaan om rond te gaan toeren met de scooter.

Van Ubud naar Uluwatu

Helaas kwam het moment dat we Ubud moesten verlaten op woensdag ochtend. We hebben hier genoten van de accommodatie, de rijstvelden, de watervallen, het heerlijke eten, de gezellige restaurantjes etc. Maar het einde van onze vakantie komt eraan en we moeten terug naar Uluwatu waar ons paspoort nog steeds ligt.

We wilden op tijd vertrekken, want elke dag tussen 14:00 en 15:00 kan je bij het immigratie kantoor je paspoort ophalen. We hadden daarom bedacht dat meteen op woensdag te doen, nadat we uit Ubud kwamen. Die dag ben je toch een beetje kwijt door het heen en weer reizen. En zo houden we nog een extra dag voor het strand over.

Immigratie kantoor deel I

Bij aankomst bij het hotel in Uluwatu willen we meteen een scooter huren. Dit kan, echter hebben ze nog maar 1 scooter beschikbaar en dat is een heel kleintje. We hebben alleen geen tijd om op zoek te gaan naar een ander scooterhuur bedrijf, omdat we om 14:00 in Jimbaran moeten zijn. Dus we huren deze kleine scooter voor een halve dag en rijden daarmee naar Jimbaran. Een zeer oncomfortabel ritje op zo'n klein ding en de scooter heeft ook nog eens heel erg slecht werkende remmen. In dit verkeer zijn goed werkende remmen wel echt een must.

Na veel gehobbel komen we veilig aan bij het immigratiekantoor. We vinden het vreemd dat het in de straat zo rustig is en er verder geen andere scooters geparkeerd staan. En als we zien dat de hekken ook dicht zijn, vrezen we dat het kantoor dicht is. En inderdaad, de bewaker geeft aan dat het een Public Holiday is. Heel vreemd dat niemand ons daarvoor gewaarschuwd heeft. Later blijkt dat dat ook wel weer logisch is, want het is een Islamitische feestdag. En op Bali is bijna iedereen Hindu. Alleen hoort Bali natuurlijk bij Indonesië en Indonesië is wel voornamelijk Islamitisch. Alle haast van deze dag is dus voor niks geweest, de volgende dag maar opnieuw een poging wagen.

Als we weer terug zijn gaan we op zoek naar een andere scooter, want dit ding is echt gevaarlijk. Het is een hele zoektocht, want de meeste verhuurders zijn maar klein en hebben alle scooters al verhuurd, maar uiteindelijk lukt het toch. De scooter die we nu hebben is niet groter, maar de remmen werken wel en dat is het belangrijkste.

Immigratie kantoor deel II

De volgende dag gaan we opnieuw naar het immigratie kantoor. Als we nu aankomen, zien we weer een hoop bedrijvigheid in de straat, dus hij is open. We moeten even wachten, maar dan worden onze namen omgeroepen en kunnen we ons paspoort weer in ontvangst nemen. Dat is toch wel een hele opluchting, want we kunnen nu in ieder geval zondag naar huis. Wel verbazen we ons opnieuw over de gang van zaken. Het heeft ons 4 ritjes naar het kantoor gekost, veel wachten in het kantoor, 2 keer geld voor hetzelfde visum, 4 weken lang ben je je paspoort kwijt en dat allemaal voor 1 simpel stempeltje in je paspoort. Waarom dit niet gewoon op het vliegveld bij aankomst kan, is echt een grote vraag met een dik vraagteken erachter.

Strand

We wilden onze vakantie afsluiten met nog wat stranddagen, zodat we ons kleurtje nog even bij konden werken. We hebben namelijk wel een kleurtje gekregen, maar dat is een scooter kleurtje, zoals voeten met de slippers erin gegraveerd, bruine nek en schouders. De rest heeft nog steeds een winterkleurtje. Helaas zit het weer niet echt mee. Nu mogen we niet klagen over het weer, want we zijn in het regenseizoen op vakantie gegaan. Normaal gesproken regent het hier dan ook dagen achter elkaar. Nu hebben we echt wel wat regen gehad, hebben we onze regenjassen vaak gebruikt en zijn we meerdere keren doorweekt geweest, maar we hebben voornamelijk prachtig weer gehad.

Op vrijdag is het 's ochtends zo bewolkt, dat we regen verwachten. En wat kan je het beste doen bij regen? Daarom pak ik de scooter en ga verderop in de straat een massage pakken. Van al die harde bedden en het gehobbel op de steenharde zadels heeft mijn rug het zwaar, dus die mag wel even verwend worden. Zodra ik op de tafel lig, barst de bui los. De rest van de dag blijft het af en aan regenen en zwaar bewolkt, dus ons stranddagje valt in het water.

Lekke band

's Avonds hebben we een zachte band. Omdat we niet weten of deze lek is, willen we hem eerst oppompen. Gelukkig vinden we naast het restaurant waar we gegeten hebben een zaakje waar ze de band op kunnen pompen. De volgende dag is de band weer leeg, dus moeten we op zoek naar een garage om de band te laten plakken. Gelukkig hoeven we niet ver te lopen. Voor nog geen 2€ wordt de band netjes geplakt en kunnen we weer verder rijden.

Als we zaterdag wakker worden, ziet het er iets minder onheilspellend uit. Wel zwaar bewolkt, maar omdat het de laatste dag is wagen we het er gewoon op. We gaan nog 1 keer naar ons lieveling strand hier, Padang Padang strand. Op het strand aangekomen laat de zon zich af en toe even stiekem zien, dus het wordt een prima dagje. Voor het kleurtje moeten we in Spanje maar weer aan de slag.

's Avonds brengen we de scooter terug en lopen we naar een Warung (Indonesich restaurant) voor onze laatste Balinese maaltijd. En dan zitten onze 6 weken Bali erop.

Bye Bye Bali

We gaan het hier erg missen, maar we vinden het ook wel lekker om weer naar huis te gaan. Thuis wacht ons, ons heerlijke zachte bedje, onze comfortabele eigen scooter, het heerlijke broodje kaas en natuurlijk ons eigen huisje.

Bali is ontzettend goed bevallen, mede door de vrijheid van het rondreizen met de scooter, waardoor je niet afhankelijk bent van lokaal transport, maar ook de hele lieve en vriendelijke mensen. Het heerlijke eten mogen we ook zeker niet vergeten, de bananenpannenkoek als ontbijt, de nasi Goreng of curry als lunch/diner, de prachtige groene natuur en de mooie kamers.

Wat we niet van Bali gaan missen, dat is al dat plastic op de stranden en in de zee, de rook van alle afval die overal verbrand wordt, het hectische verkeer, maar ook hilarische verkeer, en daarmee alle uitlaatgassen, de schooiende straathonden naast je tafel in het restaurant.

Morgen vertrekken we weer met Singapore Airlines terug naar Spanje, waar we maandagochtend aankomen.

https://www.facebook.com/roadtrip2adventure/

https://www.instagram.com/roadtrip2adventure/