Op reis in Zuidelijk Afrika

Zambia Botswana Namibië & Zuid-Afrika

13/12/2008 - 29/01/2009

http://www.roadtrip2adventure.com/fotos/2008-2009-afrika-zambia-botswana-namibie-zuid-afrika-fotos/

Eindelijk op reis in Zuidelijk Afrika!

05/12/2008

We gaan op reis in Zuidelijk Afrika! Het heeft even geduurd, maar dat komt omdat Afrika toch wel wat ingewikkelder is dan Azië, waar Hoite al zo vaak was geweest. Nu gaan we voor beide naar onbekend terrein, Zuidelijk Afrika. Het was best een hele klus, omdat we allebei niet van georganiseerd reizen houden. Dus we hebben het hele internet afgezocht naar de mogelijkheden. Omdat we voor ons werk altijd alles moeten organiseren, willen we dat niet ook nog op vakantie moeten doen. Laat nu net Afrika een bestemming zijn waar dat wat lastiger is.

In Afrika kom je er bijna niet onderuit om georganiseerd te reizen, mits je niet met een eigen voertuig erheen gaat. Het openbaar vervoer tussen de verschillende landen is er namelijk gewoon (bijna) niet. Dit betekend dus, dat je toch een georganiseerde trip moet boeken en dan zit je dus een aantal weken aan dezelfde groep vast. En dat is wat we dus eigenlijk niet willen.

Omdat we er nog steeds niet uit zijn, maar toch een keer de knoop door moesten hakken, hebben we nu gewoon geboekt. We zien we wel waar we terecht komen en nog belangrijker hoe we er terecht komen. Ter plaatse zullen we gaan kijken of we op onze manier en dus lekker op eigen houtje gaan reizen. Maar misschien kiezen we toch voor een georganiseerde tour. Op eigen houtje betekend vrijheid en openbaar vervoer. Met een georganiseerde tour betekend met een vreemde groep mensen reizen en slapen in een tent.

Éen ding is een feit, we gaan weer een super reis tegemoet vol met AVONTUUR en SAFARI'S. Heel wat anders dan onze geweldige reis door Azië vorig jaar, maar we zijn er van overtuigd dat we ook dit jaar weer terug komen met geweldige herinneringen.

Voorbereidingen voor de reis

11/12/2008

We zijn druk bezig met alles inpakken. Inpakken voor een weekje Nederland is toch wel een stuk makkelijker. Een backpack inpakken voor 6 weken Afrika is heel wat lastiger. Je moet zo ontzettend op de kilo's letten, want elke kilo meer betekent ook een pijntje in de rug meer. Gelukkig ligt alles nu klaar en zijn de tassen bijna ingepakt. Alleen de laatste dingen ontbreken nog, deze kunnen er pas zaterdag in.

De afgelopen week zijn we nog druk geweest met het scoren van een slaapzak voor mij en bergschoenen voor beiden. De kans is serieus aanwezig dat we in een tent gaan slapen, dan is de slaapzak nodig. En mochten we veel moeten gaan lopen, dan zijn goede schoenen ook geen overbodige luxe.

Reisschema

Morgen is onze laatste dag in Spanje, dat wordt een hele dag poetsen en opruimen, zodat we zaterdag echt kunnen gaan en onze reis in Zuidelijk Afrika kan beginnen. Sylvia brengt ons gelukkig naar de luchthaven en daar vertrekt ons vliegtuig om 19.45u naar Zurich. In Zurich hebben we een uur om over te stappen op onze vlucht naar Johannesburg. Inmiddels hebben we wat mensen gesproken, die vaker met Swissair hebben gevlogen en die hebben ons lekker gemaakt. Het schijnt dat je bij Swiss een eigen tv toestel hebt in de stoel voor je. Hiermee zou je spelletjes kunnen spelen en zelfs verschillende films uit kunnen kiezen om te kijken. Hopelijk hebben we dat ook echt, want dat heb ik nog nooit gezien. Hierdoor zou de vlucht zeker sneller voorbij gaan, het duurt toch weer 10,5 uur.

Onze accommodatie in Johannesburg hebben we al geboekt. Deze ligt 2 km van de luchthaven af. Dat is makkelijk want maandag vliegen we gelijk door naar Zambia. Ook in Livingstone, Zambia hebben we alvast een accommodatie geboekt voor 2 nachten. En dan begint het Afrikaanse avontuur. 

 Johannesburg, Zuid-Afrika

14/12/2008

Gistermiddag zijn we vertrokken en vanmorgen om 10.15 uur (09:15 uur) zijn we geland. We hadden een heel mooi toestel met inderdaad per persoon een eigen beeldscherm waarop je naar eigen keuze een film kon bekijken, muziek kon luisteren of een spelletje kon doen. Nu hebben we daar uiteindelijk bijna geen gebruik van gemaakt. Hoite had niet zoveel beenruimte en is dus veel gaan staan om zijn benen te strekken. Ik zat klem tussen mijn 2 buren, de 1 gooide zijn stoel meteen naar achteren en de andere zette zijn knie meteen tegen mijn rugleuning zodat mijn stoel niet naar achteren kon.

Net voordat we weggingen kregen we van Britisch Airways een bericht dat onze vlucht morgen gecancelled is en dat ze ons op een ander toestel geboekt hebben. In eerste instantie vonden we dat niet zo erg want het scheelde maar een uurtje. Later zagen we dat we er een uur langer over zouden doen. Hoite heeft het hele internet afgezocht hoe dat kon en uiteindelijk heeft hij de reden gevonden. In plaats van een rechtstreekse vlucht naar Livingstone, Zambia maken we nu een tussenlanding in Zimbabwe bij de Victoria Falls. Om daarna 10 km verder te vliegen naar Livingstone.

Vlucht naar de Victoria Falls

We zitten nu in ons hostel net naast de luchthaven. Het hostel is een groot heel erg oud huis met een aantal kamers, op zich wel ok, maar de laatste schoonmaakbeurt lijkt alweer lang geleden. Gelukkig heb ik mijn eigen slaapzak bij me, dus schoon slapen kunnen we. Het hostel heeft een erg grote tuin met een zwembad, het water ziet er niet aantrekkelijk uit dus een duik nemen doen we maar niet. Het weer is super, lekker warm zo'n 25 graden en we hebben vanmiddag onze eerste Afrikaanse onweersbui gehad! Wat een kabaal en er kwam geen regen mee, maar enorme hagelstenen. De mensen zijn wel allemaal heel erg vriendelijk. Persoonlijk vind ik ze vriendelijker dan in Azië.

Welke taal ze hier spreken daar zijn we nog niet uit, maar met het Engels kom je al erg ver. De mensen van het hostel hebben ons met hun auto even naar het winkelcentrum gebracht 10 min. rijden hier vandaan. Zo konden we wat water halen. Vanavond staat er pizza bestellen op de planning, omdat in de buurt geen restaurant is. En hier 's avonds de straat op gaan doen we liever niet, omdat Johannesburg niet de veiligste stad is.

15/12/2008

Vlucht naar Victoria Falls, Zimbabwe

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan en hebben we onszelf op zijn Afrikaans gewassen, volgens mij deden ze het zo vroeger ook. Tobbe vol laten lopen en badderen maar, want een douche hadden we niet. Toen ze ons weg wilden brengen naar de luchthaven stonden we in een keer met een lekke band, dus de auto moest omgewisseld worden. Gelukkig waren we op tijd vertrokken waardoor we toch nog op tijd op de luchthaven aankwamen.

Bij de incheckbalie heeft Hoite nog gecheckt of we bij de nooduitgang zaten en volgens de incheckbalie medewerker zaten we dat. In het vliegtuig bleek dat we toch niet bij de nooduitgang zaten. Dat is voor Hoite altijd wel een onhandige domper, vanwege zijn lengte past hij gewoon niet op een normale stoel. daarom checken we het altijd even. Gelukkig konden we tot aan de Victoria Falls wel op de eerste rij zitten.

Tijdens de vlucht kregen we een overheerlijke Afrikaanse kipschotel. Bij aankomst bij de Victoria Falls moesten we even in de lucht rondjes blijven vliegen, omdat het behoorlijk hard regende. Gisteren hadden we ook al enorme onweer met de meest grote hagelstenen die we ooit gezien hadden. Nu in Zimbabwe dus weer regen. Uiteindelijk konden we landen. Helaas konden we door het slechte weer de Victoria Falls vanuit de lucht niet zien.

Vlucht naar Livingstone, Zambia

Na een tijdje stegen we weer op en vlogen we verder naar Livingstone, onze eindbestemming. Dit keer zagen we wel de Victoria Falls vanuit de lucht, prachtig!!! Ik heb er ook een hele mooie foto van kunnen maken. Het mooie is, dat je hier in Livingstone voor 150 USD een vlucht boven de Victoria Falls kunt boeken. Dat hoeft niet meer, want die vlucht hebben we nu gratis bij onze vliegreis gekregen.

Ook hier zijn de mensen echt ontzettend vriendelijk. Iedereen begroet je op straat en heet je welkom in Zambia. En dat zonder dat ze iets aan je willen verkopen, echt super. Onze eerste indruk van Afrika is dan ook erg goed. er goede eerste indruk van Afrika. Onderweg zagen we vanuit de lucht dat het allemaal heel erg groen is hier, dus we hebben gevraagd hoe dat kon en dat komt dus omdat we midden in het regenseizoen zitten.

Tijdens het regenseizoen schijnt het binnen een paar dagen helemaal groen te zijn hier. Nu zijn de wegen wel zanderig, omdat ze bijna geen asfalt hebben. Morgen gaan we naar de Victoria Falls en informatie inwinnen over hoe we terug in Zuid Afrika gaan komen.

16/12/2008

Livingstone, Zambia

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om informatie in te winnen over hoe we nu verder gaan met onze reis. De wekker ging al om 07.15u vanochtend. Maar we zijn eruit, tenminste voor de helft! We hebben in Spanje wekenlang op het internet gezocht over wat we wilden gaan doen en wat de mogelijkheden waren. Nu wilden we niet graag georganiseerd gaan, maar zoals al gezegd, is dit nu net vrij moeilijk in Afrika. De openbaar vervoer verbindingen zijn er bijna niet of helemaal niet. Alles vliegen is ook een optie, maar dan sla je ook weer veel over. Het zijn 4.000 km die we af moeten leggen terug naar ZuidAfrika.

Vanochtend hebben we de eerste 1.000 km geregeld. We hebben namelijk een camping safari tour geboekt. Deze tocht is eigenlijk een 19 daagse tour van Zambia, via Botswana en Namibië naar Kaapstad. Omdat wij dit echt te lang vonden hebben we gevraagd of we tot aan Windhoek, Namibie mee konden en dat kon. Botswana lijkt ons het moeilijkste om zelf te doen, dus dat doen we dan nu georganiseerd. Dit houdt in dat we 8 dagen met een truck en een groep van max. 20 personen van Zambia door Botswana naar Namibië reizen.

Victoria Falls

Nadat we de tour geregeld hadden zijn we natuurlijk ook nog naar de Victoria Falls geweest en daar kan ik heel kort over zijn, het was PRACHTIG! Wat een water, de zon scheen maar er kwam zoveel water naar beneden gestort van de waterval, dat we onze regen poncho's aan moesten om niet zeiknat te worden. We hebben hele mooie foto's kunnen maken. Hopelijk komen we ooit nog eens terug, zodat we de Victoria Falls ook vanaf de Zimbabwe kant kunnen zien.

Morgen is onze eerste dag met de groep. We blijven dan in Livingstone, maar we verhuizen wel van ons hostel naar de camping. Morgenavond slapen we dan dus voor het eerst in een tent. Donderdag begint de tour dan echt. Dan gaan we naar Botswana waar we 2 nachten in het Chobe National Park zullen overnachten. Hopelijk gaan we hier de Big Five voor het eerst zien (Big Five= Olifant, Leeuw, Luipaard, Buffel en Neushoorn).

22/12/2008

Maun, Botswana

Op dit moment zitten we in de bush van Maun, Botswana. We hebben even een tijdje zonder bereik en internet gezeten. Nu hebben we even een uurtje internet, dus ik praat jullie even bij. Als eerste wil ik zeggen dat ik steeds meer van Afrika ga houden, wat een ongelooflijk mooi continent, met een prachtige natuur en geweldige mensen. Het is hier veel schoner dan in Azië en de mensen zijn zo ongelooflijk puur, lief en vriendelijk.

Kamperen

Afgelopen woensdag zijn we verhuisd naar de camping. Hiermee begon ook gelijk ons kampeer avontuur. De eerste nacht was even wennen. Het naar de wc moeten met een rolletje onder je arm, zodat iedereen weet wat je gaat doen. En het slapen op een dun luchtbedje in een bloedhete tent is ook niet wat we gewend zijn. Maar we zijn nu een paar dagen verder en we hebben een geweldige tijd, en ze zeggen toch altijd alles went...en dat is nog waar ook.

Na de eerste nacht moest de tent afgebroken worden, in de truck gepakt worden en kon de tour beginnen. De eerste bestemming was Kasane, Botswana. Bij de grens van Botswana moesten we allemaal de truck uit en met al onze schoenen door een voetenbad, dit om te voorkomen, dat we mond en klauwzeer mee zouden nemen. 's Middags kwamen we aan op onze nieuwe camping in Kasane, Botswana. Net op het moment dat we uit wilden stappen om de tenten weer op te zetten begon het noodweer. Dus in de stromende regen en in een enorme modderpoel moesten we voor het eerst onze tent opzetten. Een betere kampeer vuurdoop was er niet.

Chobe National Park

De volgende ochtend moesten we om 04.30u op. We gingen op safari door het Chobe National Park. Helaas hebben we niet zo heel veel dieren gezien, alleen wat nijlpaarden, herten, apen en veel vogels. ' s Middags zijn we met een boot over de Chobe rivier gevaren en dat was echt een fantastische ervaring. We zaten in een klein bootje, dus die kon overal heel erg dichtbij komen. Zo hebben we dus naast de olifanten in het water gezeten. Wij zaten muisstil in het bootje en de olifanten stonden op nog geen 2 meter naast ons lekker te badderen. Ook zijn we op nog geen meter van de krokodillen geweest en van de nijlpaarden.

Nijlpaarden zijn de gevaarlijkste dieren ter wereld. Ze zijn namelijk erg territoriaal, dus kom je in hun territoria dan vallen ze vrijwel altijd aan. Dit wetende schrokken we behoorlijk toen we met het bootje langs de wal lagen om naar de nijlpaarden te kijken. In 1 keer kreeg 1 nijlpaard ons in de gaten en rende met een noodgang naar het water, sprong in het water en kwam met een enorme vaart richting onze boot. Onze bootgids probeerde snel de motor van de boot weer aan te zetten, wat niet meteen lukte, maar gelukkig stonden we op tijd in de achteruit en waren we net op tijd weg. Dat was wel even een spannend momentje. Nooit verwacht dat zo'n log groot dier zo'n vaart kon hebben.

Controleposten

Ook de volgende dag stonden we om 04.30u op om in de stromende regen de tent af te breken. Met de enkels in de modder pakten we alles in, dit omdat we een rit van 650 km voor de boeg hadden die dag. Onderweg kwamen we een paar controleposten tegen. De gids drukte dan 2 keer op de toeter en dan moesten we met een noodgang al het vlees, wat in een vuilniszak in de vriezer lag, onderin de vuilnisbak leggen. Je hebt namelijk een paar punten in Botswana waar een gezondheidsgrens is. Bij die grens moeten alle schoenen en voertuig wielen door een desinfecterende plas en vlees mag niet over de grens. Dit om verplaatsing van bacteriën en eventuele ziektes als mond&klauwzeer te voorkomen.

Okavango Delta

Het gaat een gewoonte worden, want opnieuw stond de wekker voor zonsopgang. Het doel van vandaag was de Okavango Delta. De Okavango Delta is de grootste binnenlandse delta ter wereld. In die delta liggen kleine eilandjes, daar wonen gene mensen alleen dieren en naar 1 van die eilandjes zouden we vandaag gaan. Om de nacht in de delta door te brengen. We mochten maar 1 kleine tas meenemen en de tent. Alles ging in de vrachtwagen en met de vrachtwagen hebben we 1,5u door de bush bush gereden. 

In de 'haven' lagen een aantal Mokoros (Afrikaanse kano's). In elke Mokoro stond een mannetje met een lange stok, daarmee bewegen ze de kano voort. We moesten met zijn tweeën in de Mokoro gaan zitten samen met onze bagage. En het mannetje duwde ons vervolgens door het riet en lage water naar het eiland. De lucht was blauw, de zon scheen op zijn felst, dus het was snikheet, maar de ervaring was leuk. De tocht in de Mokoro duurde 1,5 uur.

Aangekomen op het eiland moest de tent weer opgezet worden en er werd ons het toilet getoond. Het toilet bestond uit 1 gat in de grond die net uitgegraven was en waar je elke keer nadat je geweest was een beetje zand in moest gooien. Ik denk dat het niet primitiever kan. Als douche hadden we een klein stukje open water tussen het riet waar je in kon badderen. Ook het drinkwater en kookwater werd uit de delta gehaald. Wat een primitieve maar geweldige ervaring. Het kamperen gaan we beiden toch wel erg waarderen.

Overnachten in de Okavango Delta

Er waren ook een paar lokale mensen bij. Deze mensen waren zo vriendelijk en vrolijk. En dat terwijl ze helemaal niks hebben. Ze maken allemaal dingen, zoals houten beeldjes en sieraden en vragen dan of je dat wilt ruilen. Het maakt niet uit voor wat, een beetje geld, een kledingstuk wat je zelf niet meer gebruikt of iets te eten. Als het maar iets is om te ruilen, omdat ze niet willen bedelen. En ze blijven zo ongelooflijk vriendelijk zonder opdringerig te zijn, dat was op veel plaatsen in Azië wel anders.

Bush wandeling

's Middags hebben we 2,5 uur door de bush bush gewandeld. We liepen in de brandende zon, door de echte bush. Het was een mooie wandeltocht, maar helaas hebben we geen wilde dieren gezien, die hadden het waarschijnlijk ook te warm. s' Avonds hebben we bij het kampvuur rijst met kudoe gegeten. Kudoe is een veel voorkomende antilope soort in Afrika. De lokale mensen hebben na het eten voor ons prachtig gezongen in het Afrikaans.

De volgende morgen zijn we weer met alle spullen terug gevaren naar het vaste land. De rest is nu aan het vliegen boven de Okavango Delta, maar Hoite en ik hadden daar geen zin in, dus wij zitten nu in de stad Maun te internetten en onze watervoorraad aan te vullen. Morgen morgen gaan we weer verder, richting Ghanzi. Daar gaan we weer een bushwalk doen en op bezoek bij een stam die in de bosjes woont.

Tussen de regels door kunnen jullie wel merken, dat we het ontzettend naar onze zin hebben en dat we fantastische dingen meemaken. Als we op eigen houtje waren gaan reizen, hadden we dit allemaal niet gedaan. Ook het reizen met de truck, het kamperen en het reizen in een groep bevalt ons uitstekend.

Wat een ervaring

Het is nu regenseizoen, maar we hebben prachtig weer en het is hier snikheet, 40 graden. Maar het is helemaal niet vochtig. Dat is wel een groot verschil met Azië vorig jaar. We hebben elke dag wel een flinke regenbui, maar deze duren nooit langer dan 15 min. De rest van de dag is het dus heet en prachtig weer. En wat nog nooit is gebeurd is dat ik zelfs al een beetje bruin aan het worden ben.

29/12/2008

Kamperen met een groep

De afgelopen dagen hebben we geen internet gehad, dus we lopen een beetje achter met de reisverhalen. Voordat ik verder ga wil ik nog even vertellen hoe we het kamperen met de groep in Afrika ervaren. Dit kamperen is namelijk niet hetzelfde als kamperen in Europa. Vaak is het een kampeerplaats midden in de bush, modder of woestijn. Als we aankomen op een camping, dan is het met 11 tenten vechten om het beste plaatsje. Deze beste plaats staat zo min mogelijk in de blubber, niet in de zon, zoveel mogelijk schaduw en niet middenin de struiken.

Zodra je de juiste plek hebt gevonden moet snel je tent opzetten, want dan begint 1 van je taken weer. Je hebt namelijk elke dag een andere taak. Je zit in het kook team, het afwasteam of het truck schoonmaak team. Het blijkt wederom weer, dat reizen niet hetzelfde is als vakantie vieren, het is soms echt hard werken. Toch vinden wij reizen veel leuker, dan vakantie.werken. We staan elke dag tussen 4 uur en 6 uur in de ochtend op. Dan moeten we de tent afbreken om vervolgens kilometers e rijden. Zodra we aankomen zetten we de tent weer op en gaan we iets actiefs doen, zoals iets bezichtigen, een safari of een bushwalk.

Verlenging

Naast het kamperen en het vele rijden ben je natuurlijk ook bijna 24 uur per dag met een groep mensen, die we hiervoor nog nooit hadden gezien. Omdat we hier het meest tegenop zagen, hadden we in Livingstone ook besloten om maar tot Windhoek mee te gaan. De bedoeling was om vanaf Windhoek weer met zijn tweeën verder te gaan. Maar toen kwam kerstavond in de buurt en vonden we het eigenlijk helemaal niet leuk om de groep al te verlaten, want de groep is best leuk en er zijn nog geen irritaties of iets dergelijks.

Vandaar dat we gevraagd hebben of we toch nog mee konden naar Swakopmund. Dit was geen probleem. Nu we in Swakopmund zijn hebben we er nog steeds geen genoeg van en staat ook oud&nieuw voor de deur, dus we hebben gevraagd of we toch nog mee kunnen naar het eindpunt, Kaapstad. En ook dat was geen probleem, dus we gaan ipv 7 dagen nu 21 dagen mee met de tour.

Ghanzi, Botswana

Het laatste echte bericht kwam vanuit Maun, Botswana. Na Maun zijn we naar Ghanzi vertrokken. Toen we daar aankwamen was het ongelooflijk warm, warmer dan waar ook waar we geweest waren. Dat kwam omdat het een stukje woestijn in de bush is. Toen we uit de truck stapten wilde iedereen natuurlijk zijn tent opzetten onder een boom, vanwege de schaduw, maar er stond geen enkele boom.

Gelukkig bestond er de mogelijkheid om te upgraden. Voor 5 USD per persoon kon je een echte Afrikaanse hut boeken. Zo'n Afrikaanse hut wordt rondaval genoemd en is een rond rieten hutje. Dit klinkt niet heel erg luxe, Maar de voordelen van het hutje waren, dat je in deze hitte de tent niet op hoefde te zetten, er stond en lampje in en we konden op een stretcher slapen ipv op een dun plastic matras. Daarnaast was het ook wel een bijzondere ervaring om een nacht in een Afrikaans huisje door te brengen.

Voor ons was het een geweldige ervaring wetende dat dit eenmalig is, de Afrikanen wonen hier natuurlijk elke dag in. Nadat we aangekomen waren moesten we eerst wennen aan de hitte. Daarna was er de gelegenheid om een handwas te doen. Dat hebben we ook maar meteen gedaan. Door de droogte en hitte was de was in 15 minuten alweer kurkdroog.

Bushmen

Om 18 uur werden we opgehaald door een paar bosjes mensen. Dit was een groepje Afrikanen, die in de bush van Botswana wonen. Zij halen hun eten, water en medicijnen zelf uit de bush en komen dus eigenlijk nooit in een supermarkt of apotheek. Zij hebben ons laten zien, hoe ze leven en hoe ze aan eten, water en medicijnen komen. Erg interessant en bijzonder om te zien dat er mensen zo leven. 's Avonds konden hierover gezellig na praten tijdens het eten bij het kampvuur.

Windhoek, Namibië

De volgende dag was het kerstavond, maar ook was het de dag dat we helaas Botswana gingen verlaten. Wat een mooi land met vriendelijke mensen en prachtige natuur. De grensovergang van Botswana naar Namibië duurde ongelooflijk lang. Hoe vriendelijk de mensen hier ook zijn, snel zijn ze niet. Toch is het gelukt en stonden we na lange tijd wachten in Namibië. Het landschap was in het begin nog niet veel anders, maar als we in de dorpen waren, dan zag je toch wel veel Europese invloeden.

Kerstavond hebben we in Windhoek doorgebracht. Dit keer sliepen we niet in de tent, want in Windhoek zijn geen campings. Dus Acacia (onze reisorganisatie) had een hostel geboekt voor iedereen. Normaal als we in een hostel slapen dan boeken we een 2persoons kamer, maar vanwege het budget moesten we de kamer delen met nog een ander stel. Zij komt uit Australië en en hij uit Italië.

's Middags zijn we even de stad ingegaan, omdat we lootjes hadden getrokken voor de kerst. We moesten dus allemaal een klein cadeautje kopen voor iemand anders. De stad zelf is niet veel bijzonders, dus we zijn alleen naar een shoppingmall gegaan voor het cadeautje. 's Avonds zijn we met zijn allen naar Joe's Beerhouse gegaan voor het kerstdiner. Joe's Beerhouse is een Duits restaurant. Als maaltijd hadden we een vlees spies besteld, deze bestond uit vlees van een struisvogel, krokodil, kudu, zebra en kip. Het was echt heerlijk met name de zebra en struisvogel.

Etosha National Park

Na kerstavond zijn we naar Etosha National Park gereden, helemaal in het noorden van Namibië. Gelijk na aankomst op de camping binnen het Nationaal Park zijn we met de truck op gamedrive gegaan. Tijdens de gamedrive hebben we veel dieren gezien, zoals veel giraffen, zebra's, impala's, springbokken, elanden e.d. En net toen we terug wilden rijden naar de camping kwamen we nog 2 cheeta's tegen! Echt heel bijzonder, want je rijdt er gewoon vlak langs.

In Etosha hebben we eerste kerstdag gevierd. In Ghanzi hadden we lootjes getrokken en in Windhoek had iedereen en cadeautje gekocht. Daardoor was het een hele gezellige avond. De tweede dag in Etosha hebben we opnieuw een gamedrive met de truck gedaan. Het park is 22.000 hectare groot, maar de dieren waren ver te zoeken. Tussen de middag was het zo heet, dat we bij het zwembad zijn gaan liggen. Dat was een welkome afwisseling van al het stof en de warmte. Dat voelde even als vakantie. Dat gevoel hebben we niet vaak, omdat we meestal wel iets aan het doen zijn en als je even vrije tijd hebt, dan moet je even een wasje doen of je reisdagboek bijhouden.

Spitzkoppe

Na Etosha was het tijd voor Spitzkoppe. In eerste instantie had ik een idee van Spitzkoppe, dat dit niet zo boeiend zou zijn. Het was tenslotte maar een rots was ons verteld. Nu kan ik alleen maar zeggen, dat Spitzkoppe een prachtige plek is en dat het één van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien. En het is de mooiste ervaring die ik ooit heb meegemaakt. Het is niet met woorden of foto's uit te leggen hoe mooi deze plek is. Spitzkoppe is een granieten eilandberg in de Namib woestijn. Het zijn een heleboel rotsen met de meest prachtige kleuren. Ik ben ook nooit ergens geweest waar de stilte oorverdovend is, prachtig!

Omdat er geen camping of faciliteiten zijn zouden we hier in de buitenlucht slapen, bovenop een rots met als deken de sterrenhemel. Gelukkig hadden we onze slaapzak mee, want 's nachts koelde het behoorlijk af. Wat een gigantisch mooie ervaring en zonder deze tour waren we hier nooit geweest. De volgende morgen zijn we met zonsopgang opgestaan en zijn we met zijn tweeën de rotsen opgeklommen, dat was een heel karwei maar zo de moeite waard. Ik zou hier absoluut nog een keer terug willen komen, echt jammer dat we maar een dagje blijven.

Cape Cross

Na het klimmen op de rots stapten we weer in de truck en reden we naar Cape Cross. Cape Cross is een reservaat waar een enorme kolonie ca. 250.000 Kaapse pelsrobben verblijft. Het is bijzonder om zoveel robben bij elkaar te zien en je ruikt al die robben natuurlijk ook. Al die robben bij elkaar maken natuurlijk ook een enorm kabaal wanneer ze tegen elkaar schreeuwen.

Swakopmund

Inmiddels zijn we in Swakopmund aangekomen waar wederom geen camping voor onze truck is. Dus moesten we weer in een hostel slapen in dezelfde kamer als nog 2 stelletjes. Ik geloofde mezelf bijna niet toen ik gisteren tegen Hoite zei, dat ik eigenlijk liever in de tent wilde slapen. Hoe veranderlijk kan een mens zijn. We zijn echte camping mensen geworden, ondanks de vieze toiletten, geen toiletten (bushstops), grote en vele insecten, de vliegende torren die enorm groot zijn en blind tegen je aanvliegen genieten we nog steeds enorm.

Swakopmund is de plaats om allerlei activiteiten te doen! Daarom gingen de meesten van onze groep gistermiddag skydiven. Omdat wij liever in het water duiken dan in de lucht hebben wij ervoor gekozen om een relaxmiddagje te houden. Onze rugzakken moesten nodig eens uitgepakt worden en opnieuw ingepakt worden. We wilden een hoop wassen en ik moest mijn reisdagboekje weer bijwerken, want ik lag alweer heel wat dagen achter.

Sandboarden

Vanmorgen zijn wij op activiteit geweest. We hadden ons ingeschreven voor het zandboarden en zand gliden. Hoite wilde gaan zanboarden, dan ga je met een snowboard van de zandduin af. En ik zou gaan sandgliden, dan ga je met een platteflexibele plank de zandduin af glijden. Nadat we geboekt hadden kregen we een video te zien van het sandgliding en daar zagen w de mensen alleen maar vallen en zandhappen, dat beloofde wat. Dus toen we vanmorgen in een busje naar de zandduin reden hadden we wel onze bedenkingen.

Bij de zandduin aangekomen hadden we een prachtig uitzicht, wat zijn die zandduinen indrukwekkend en mooi. En dat terwijl het alleen maar zand is wat je ziet. Om van een duin af te kunnen glijden moet je natuurlijk eerst naar de top, lopend. Omdat het los zand is en je omhoog moet lopen is dat best wel zwaar. Als we eindelijk bovenaan zijn worden we in twee groepen verdeeld. Hoite moet zijn snowboard schoenen en plank aantrekken en kan vast naar beneden glijden.

Sandgliden

Het sandgliden was aan de andere kant en één voor één kon je naar beneden op de plank. Je moet dan gaan liggen en de voorkant van de plank omhoog trekken, dan glij je. Vind je dat je te hard gaat kun je afremmen door je voeten in het zand te zetten. Toen ik bovenaan stond en naar beneden keek, durfde ik niet meer. Wat een hoogte, en de duin ziet er een stuk steiler uit van bovenaf. Daarnaast ga je toch al snel met 50-60 km per uur naar beneden. Ik ging achteraan staan en zag de één na de ander naar beneden glijden en iedereen kwam weer enthousiast terug naar boven.

Toen ik aan de beurt was durfde ik nog steeds niet. Maar omdat ik toch weer naar beneden moest zien te komen en de gidsen van het sandgliden zeiden dat ik het gewoon moest proberen, ben ik uiteindelijk toch op de plank naar beneden gegaan. De gids die erbij is zegt dat ik het toch echt moest proberen omdat ik er anders spijt van krijg. Dus omdat ik eigenlijk toch geen mietje wil zijn en mijn angsten wil overwinnen, zet ik mijn verstand op nul en glijden maar.

En.........FANTASTISCH!!!!Echt super super gaaf. Uiteindelijk neem ik alle 5 verschillende afdalingen, ook die met heuveltjes en ik glij met zo'n 60km per uur naar beneden, ik kon er geen genoeg van krijgen. Hoite probeerde het glijden ook een keer en ook hij vond het super, leuker dan het boarden. Het enige nadeel is, dat je heel snel beneden bent en dan de hele duin weer omhoog moet lopen in de brandende zon. Mijn gezicht is dan ook enorm verbrand, tenminste delen van mijn gezicht. Veel was bedekt door de zonnebril en helm.

05/01/2009

Namibië Desert

De dag na het sandboarden zijn we weer in de truck gestapt. We hadden die dag een hoop mooie kilometers te rijden helemaal door de Namib woestijn. Tot nu toe is Namibië het mooiste land wat ik gezien heb. Het heeft alles, aardige mensen, mooie natuur, veel groen, wilde dieren, woestijn, zee, strand en nog veel meer. Dus Namibië staat zeker op ons lijstje om ooit weer eens terug te gaan.

Voordat we in Sesriem aankwamen, waar we 's nachts zouden overnachten, hebben we 3 stops gemaakt. De eerste stop was bij de Tropic of Capricorn. Dit is de Steenbokskeerkring in het Nederlands. Deze kring markeert de hoogste breedtegraad op het zuidelijk halfrond waarop de zon in het zenit kan staan, recht boven het aardoppervlak.

De volgende stop was in Solitaire. Een klein 'dorpje' in de woestijn. Hier staat een tankstation, een supermarkt en een bakkertje. De eigenaar van Solitaire is Peter, hj woont hier moederziel alleen met zijn zwager Moose. Solitaire staat bekend om de appeltaart die hier verkocht wordt, middenin de woestijn. Het tankstation is lange tijd het enigste tankstation geweest in de Nambiwoestijn tussen Sesriem en Windhoek. De Namibië woestijn is de oudste en droogste woestijn ter wereld. De laatste stop was bij een kleine canyon waar we even naar beneden zijn gelopen om in de canyon te kunnen lopen. Deze canyon is de droge rivier Kuiseb.

Sesriem

Aan het einde van de middag kwamen we in Sesriem aan. De camping in Sesriem heeft het mooiste toiletgebouw wat we tot nu toe hebben gezien, dat is dus een mooie meevaller. 's Avonds hebben we vroeg gegeten, want de volgende dag zou een zware dag worden. Een zware dag omdat we vroeg op moesten om de zonsopgang bij Dune 45 te halen, daarna een wandeling door Sossusvlei en Deadvlei. Vervolgens moeten we nog rijden naar onze volgende camping om oud jaars avond te vieren.

Dune 45

De volgende morgen zijn we dus inderdaad vroeg opgestaan om 03:45 uur. Onze gids is een beetje competitief en probeert altijd als eerste voor de poort te staan van de camping, zodat ze als eerste bij Dune 45 aankomen. Er zijn namelijk elke dag meerdere groepen die allemaal de zonsopgang bij Dune 45 gaan kijken. Dus we hadden de opdracht gekregen om echt op tijd in de truck te zitten. We hebben het gehaald, als eerste stonden we voor de poort, dus toen de poort open ging konden we meteen gaan rijden. Het was nog 45 minuten rijden naar Duin 45 aan te komen.

Waarom iedereen naar dezelfde duin wil om de zonsopgang te kijken, komt omdat dit de enige duin is waar het is toegelaten om te klimmen. Als je eenmaal boven bent kun je een geweldige zonsopkomst bewonderen. Dus bij aankomst bij de Duin vloog iedereen de truck uit en begon aan de klim naar boven. Als je voor de duin staat ziet het er niet heel moeilijk uit, maar zodra je de eerste stappen zet is het zo gezegd maar niet meer zo gedaan. Wat viel de tocht naar boven tegen. Het is best wel zwaar om om 05.00 uur 's ochtends na maar een paar uurtjes geslapen te hebben een zandduin 300 meter omhoog te lopen. Daarbij optellend de helaas niet zo'n goede conditie.

Wat een hel

We waren als eerste bij de duin, maar lopend naar boven moest ik heel wat mensen voor laten gaan. Met Hoite ging het een stuk beter, dus die liep vast door. Wachten op elkaar heeft dan niet zoveel zin, je moet het op je eigen tempo doen en ruimte om samen te wachten is er niet. Het is namelijk maar een smal richeltje waar je kan lopen. Op een gegeven moment wilde ik zelfs opgeven, want ik had het echt zwaar. Maar opgeven was natuurlijk niet echt een optie. Je bent hier maar één keer, je kunt mar één keer hier de zonsopgang bekijken.

Met heel veel moeite is het me toch gelukt om op de top te komen, waar Hoite al zat te wachten. En wat was het prachtig. Tijdens de zonsopgang kon ik weer op adem komen en werd de zware tocht naar boven dubbel en dwars beloond. Gelukkig was de tocht naar beneden een stuk makkelijker. Dan glij je gewoon in het zand naar beneden.

Sossusvlei

Onderaan Dune 45 hebben we met de hele groep ontbeten en daarna zijn we met een Japans vrouwtje meegegaan naar de Sossusvlei. De Sossusvlei is een klei-vallei in het midden van de Namibwoestijn. De vallei is onderdeel van het Namib-Naukluft National Park. Gevoed door de rivier de Tsauchab, staat het gebied bekend om de hoge, rode zandduinen die het omringen en het tot een grote zee van zand maken. Vegetatie, zoals de bekende acacia boom, wordt van water voorzien door zeldzame overstromingen van de Tsauchab, waarbij de bodem zich langzaam volzuigt. De rode kleur van het zand ontstaat door de hoge concentratie ijzer. Vlak bij de Sossusvlei liggen de Dodevlei en de Hidden Vlei. 

In de Sossusvlei hebben we een 2,5 uur durende wandeling door de duinen gemaakt onder begeleiding van het Japanse vrouwtje, een ervaren gids die ons allerlei interessante details vertelde. Het vrouwtje is echt heel schattig en grappig. Aan het einde van de wandeling kwamen we bij Dead Vlei aan, dat is een gedeelte achter de duinen waar al jaren lang geen water meer bij komt. Hierdoor zijn alle bomen die er staan dood. Maar door de enorme droogte vergaan de bomen niet en blijven ze dus staan.

Oud & Nieuw

Om 12.00 uur zijn we weer in de truck gestapt voor een lange rit naar de camping waar we oud en nieuw gaan vieren. Deze camping ligt in de middle of nowhere tussen de bergen en rotsen bij een oude boerderij. Speciaal voor oud&nieuw hebben we onze accommodatie een upgrade gegeven, dus we hoefden geen tent op te zetten. We hadden een heel klein hutje, maar wel echte bedden en een lampje!

's Avonds werden we door de boerin uitgenodigd om bij hun een speciaal oud & nieuw diner te eten. Het was erg lekker, echt Afrikaans met lam. Na het eten zijn we naar de truck gegaan, daar hebben we de muziek aan gezet en zo zijn we buiten al dansend het nieuwe jaar in gegaan. Het was een uur eerder nieuw jaar dan bij jullie en precies op jullie nieuwjaar zijn wij in slaap gevallen!

Fish River Canyon

De volgende dag brak onze laatste dag in Namibië alweer vroeg aan. Gelukkig hoefden we dit keer geen tent af te breken, dus we konden uitslapen tot 08.00u. We kwamen aan het begin van de middag aan op de camping voor die nacht, dus we hadden een middagje 'vrij'. Op het grasveld hebben we ons matrasje neergelegd en de hele middag lekker gelezen en geslapen. Net voor zonsondergang gingen we naar Fish River Canyon.

De Fish River Canyon of Visrivierkloof in Namibië is de op een na langste canyon ter wereld, na de Grand Canyon in de Verenigde Staten. De kloof is circa 160 km lang, tot 27 km breed en is op sommige plaatsen tot 550 meter diep. De canyon ligt aan de benedenloop van de Visrivier. Wederom hebben we genoten van deze prachtige plek. We hebben de zon onder zien gaan in de canyon en daarna hebben we aan de Canyon wat gegeten.

Grensovergang Zuid-Afrika

De volgende dag gingen we de grens over naar Zuid-Afrika. Hier begon onze reis drie weken geleden. Drie weken geleden pas, het lijkt zoveel langer, want wat hebben we de afgelopen weken veel gedaan en gezien. We vinden het jammer dat we uit Namibië weg zijn, maar we vinden het ook wel erg leuk om weer in een nieuw land te zijn. Toen we aankwamen in Zuid-Afrika hebben we natuurlijk nog maar weinig van Zuid Afrika gezien. Meteen na de grens zijn we op een camping gaan staan aan de Orange river. Ook hier hadden we de hele middag vrij. Een aantal zijn gaan kanoën op de Oranje rivier, wij zijn met een paar andere op de camping gebleven om te relaxen aan de rivier.

De volgende dag zijn doorgereden naar de Western Cape. Op de camping in de Western Cape stonden we op een prachtig grasveld in een mooie wijnvelden omgeving. Het was lang geleden, dat we groen hebben gezien. De camping was van een wijnboerderij, dus 's middags hadden we een wijnproeverij. Hoite heeft een Afrikaanse port gekocht om mee te nemen naar huis. Aansluitend aan de wijproeverij konden we voor 8 euro genieten van een heerlijke massage.

's Avonds werd er voor ons gekookt en daarna brak de laatste nacht in de tent aan! Ondanks dat we genoten hebben van het hele kampeer avontuur, vinden we het ook wel lekker dat we hierna weer in echte bedden en kamers slapen. De afgelopen nachten was het namelijk erg koud in de tent.

Kaapstad

Gisteren kwamen we eindelijk in Kaapstad aan. We hadden via de gidsen een kamer geboekt in een super de luxe hostel, waar vele van onze groep ook slapen. Het is op dit moment hoogseizoen en net als bij ons wil dat weleens voor problemen zorgen. We waren overboekt. Omdat we natuurlijk heel goed weten hoe het allemaal werkt hebben we er uiteindelijk voor kunnen zorgen dat we toch een kamer hadden met hulp van onze gidsen.

Township tour

Voordat we aankwamen bij het hostel hebben we eerst nog met 2 gidsen een tour gemaakt door een township (sloppenwijk). Het is echt triest om te zien hoe ze leven. We zijn niet door het township gereden, maar we ook uitgestapt en hebben een paar krotten bezocht. Deze krotten bestaan meestal uit maar 1 ruimte en hier wonen dan meerdere families of één grote familie. Het zijn meestal 4 stenen muurtjes met een golfplaten dak. Schrijnend dat er zoveel miljoenen mensen hierin moeten wonen. De Zuid-Afrikaanse regering is wel bezig met in deze krottenwijken betere huizen te bouwen, maar voordat iedereen daar in kan wonen, daar gaan nog jaren overheen.

De lunch hebben we gegeten in een restaurant in de krottenwijk. Dit is geen plek waar je in je eentje naar toe moet gaan. Omdat we met de twee gidsen mee zijn, zijn we veilig. Dit komt, omdat het geld wat wij voor deze tour betalen deze gemeenschap in gaat, dus de mensen die hier wonen willen geen negativiteit.

Einde tour Acacia

Gistermiddag na de lunch, nadat we ingecheckt waren, was de tour afgelopen! Vanaf nu moeten we alles weer helemaal zelf doen. Aan de ene kant zijn we een beetje treurig, want we hebben een geweldige tijd gehad en ongelooflijk veel gezien. We hebben ook heel erg veel mazzel gehad met onze gidsen, Leticia en Herman. Wat zijn zij professioneel en tegelijkertijd erg aardig en enthousiast zijn. Leticia kan daarnaast ontzettend goed koken, dus we hebben goed gegeten.

Ook hadden we geluk met de leuke groep mensen. Het ritme beviel ons wel. Ondanks dat we vroeg op moesten had het zijn voordeel dat je daardoor ook heel veel kon doen en zien. Echter vinden we het ook wel fijn dat het is afgelopen, want de laatste paar dagen begonnen sommige mensen vervelend te doen waardoor de sfeer met heel wat graden daalde. Het slapen in de tent werd minder door de nachtkou en we vinden het ook wel weer lekker om met zijn tweetjes te zijn. 

08/01/2009

Kaapstad

De eerste dag in Kaapstad zonder tour zijn we lekker gaan winkelen bij het Waterfront Victoria Wharf. In het winkelcentrum was een grote Esprit, dus ik ben goed geslaagd. Daarna hebben we iets gegeten aan het waterfront. De volgende dag zijn we om 18:00 uur naar de Tafelberg gegaan voor de zonsondergang. Om 18:15 uur ging de kabelbaan naar boven.

Tafelberg

De Tafelberg is een tafelberg op de westelijke kaap die uitkijkt over Kaapstad en omgeving. De berg heeft een kenmerkende platte bovenkant, en is ongeveer drie kilometer breed. De Tafelberg is vanuit de wijde omgeving te zien en is beeldbepalend voor de omgeving. Om die reden komt een afbeelding van de berg voor op de vlag van Kaapstad en op stad logo's. Het is tevens een belangrijke toeristische attractie.

Inwoners van de stad die naar het zuiden (naar de berg toe) kijken, zien links Duivelspiek (1000 m) en aan de rechterkant wordt de Tafelberg geflankeerd door Lions Head (669 m) en Signal Hill (350 m). De bovenkant van de berg is geregeld door wolken bedekt. Het hoogste punt op de Tafelberg is McLear's Beacon met 1086 meter. 

Bovenop de Tafelberg hebben we rondgewandeld en van het uitzicht genoten. Genietend van de zonsondergang, zagen we langzaam alle lampjes aangaan in Kaapstad. Wat is dit een prachtig uitzicht.

Duiken in het aquarium

Op 7 januari gingen we al vroeg naar het Waterfront gegaan. Hoite zou gaan duiken met haaien in het aquarium van Kaapstad. In dit aquarium zwemmen niet alleen haaien, maar ook reuzen schildpadden, mega grote tonijnen en Stingrays. Ik hou niet zo van water en vissen, dus ik ben op het droge gebleven en heb van buiten het aquarium alles kunnen volgen. Hoite vond het een geweldige ervaring.

's middags konden we onze huurauto ophalen. We kregen een spierwitte Hyundai Getz mee. Het was wel even wennen, want ze rijden hier links, dus alles in de auto zit aan de andere kant van wat we gewend zijn. Toen we de garage uitreden moest het knipperlicht aangezet worden. In plaats van dat het knipperlicht aanging werden de ruiten gesproeid. Toen er geschakeld moest worden, ging de deur in een keer open. En toen we eenmaal op de weg zaten kwamen alle auto's op ons af. Maar alle gekheid op een stokje, Hoite was al snel gewend en daarom zijn we inmiddels veilig aan gekomen in Hermanus.

Kaap de Goede Hoop & Simons Town

Voordat we naar Hermanus reden zijn we eerst naar Kaap de Goede Hoop gegaan. Kaap de Goede Hoop wordt altijd gezien als het punt waar de Atlantische Oceaan overgaat in de Indische Oceaan. Vaak wordt er gezegd dat dit het meest zuidelijke puntje van Afrika is, maar dat klopt niet. Kaap Agulhas is namelijk het meest zuidelijke punt. Die kaap ligt ongeveer 200 km oostelijker. Toch zie je vaker een foto van Kaap de Goede Hoop bij reisfoto's, vandaar dat dit punt bekender is.

Na Kaap de Goede Hoop zijn we op de terugweg naar Kaapstad bij Boulders Beach gestopt. Boulders Beach is een beschut strand, bestaande uit inhammen tussen granieten rotsblokken. Hieraan heeft het dan ook zijn naam te danken. Het strand is gelegen op het Kaapse Schiereiland in de buurt van Simons Town. Het is een populaire toeristische locatie als gevolg van een kolonie van zwartvoet pinguïns, die zich hier in 1982 vestigden.

16/01/2009

Hermanus

Na Kaapstad zijn we naar Hermanus gereden. Hermanus was meer een tussenstop. In Hermanus zelf is niet heel veel te doen. We hadden een heel oud hostel geboekt, De Zoete Inval. De volgende dag zijn we doorgereden naar Mosselbay. Voordat we vertrokken moesten we nog even langs het tankstation omdat we een lege band hadden. Of hij lek was dat wisten we nog niet. We hebben hem opgepompt en onderweg de band in de gaten gehouden en hij bleef hard. Er is wel iets met de band, want langzaamaan loopt ie leeg, dus elke keer als we tanken moeten we ook de band op pompen.

Mosselbay

In Mosselbay hadden we alvast 2 nachten geboekt in het hostel Park House Lodge. Toen we daar aankwamen keken we wel even onze ogen uit, wat een verschil met Hermanus. We hadden een super mooie kamer met een groene tuin en het huis wat er bij hoort was ook erg mooi. Je kon in het huis als je gebruik maken van de grote keuken, tv kijken of spelletjes doen. De eerste dag in Mosselbay hebben we wat rondgereden om het dorp te verkennen. De tweede dag hebben we voor het eerst op het strand gelegen. Het leek wel of pas op dat moment de vakantie was begonnen.

Daarom hebben we nog een nacht bijgeboekt, zodat we nog een extra dag naar het strand konden. Maar de volgende dag kwam de zon niet voor bij de wolken, het was die dag voor het eerst in al die tijd dat we in Afrika zijn een bewolkte dag. Geen strandweer dus, dus we hebben de dag rond gelummeld in de tuin van het hostel en heel veel spelletjes Rummicub gespeeld. Helaas was het niet mijn spelletjes dag, want ik heb ze allemaal verloren. Vandaar dat we daarna maar maar Yahtzee zijn gaan spelen en toen won ik eindelijk.

Plettenberg Bay

Na drie dagen waren we wel uitgekeken op Mosselbay en was het weer tijd om door te gaan. In Plettenberg Bay hadden we voor 1 nacht een hostel geboekt waarvan we dachten dat deze in het centrum lag. Maar toen we aankwamen in het centrum van Plettenberg Bay konden we het hostel niet vinden. Deze bleek 7km van het centrum af te liggen. Het was een luxe groot huis in een afgesloten woonwijk.

De eigenaar die voor ons de deur opendeed was absoluut niet de vriendelijkste man die we tegen zijn gekomen in Afrika, dus we hadden meteen zo iets 1 nacht en niet langer. Nadat hij ons de accommodatie had laten zien begonnen we te twijfelen, want de kamer was groot en lekker licht, het woongedeelte met keuken was supermooi en modern en het uitzicht was fantastisch! Daarnaast had het huis op nog geen minuut lopen toegang tot een privé strand. Maar toch voelden we ons niet op ons gemak bij deze huiseigenaar.

Aguadreams

Ondertussen hadden we van vrienden een tip gekregen van een accommodatie in Plettenberg Bay, Agua Dreams, en daar zijn we een kijkje gaan nemen. Toen wisten we het zeker, hier moesten we naar toe. De huishoudster deed namelijk heel erg vriendelijk de deur open en ze liet ons heel trots een kamer zien. Het was een supergrote kamer met een mega grote badkamer met aparte douche en een enorm ligbad. In de kamer was ook nog een klein keukentje met koelkast en tv met dvd. Aan de kamer zat ook nog een privé terras vast en een trapje lager was een zwembad en jacuzzi. Vanuit de kamer hadden we ook nog eens uitzicht op zee. Toen ze ook nog een speciale prijs noemde voor ons, hebben we meteen besloten om ook echt een paar dagen te blijven vanaf de volgende dag.

Weer terug bij de andere accommodatie hebben we snel onze strandkleding aangetrokken en zijn we naar het privé strand gelopen. Op een gegeven moment waren we niet helemaal alleen meer, want opeens zwom er een groep dolfijnen voor onze neus! 's Avonds hebben we er nog veel meer gezien, toen we bij een geweldig Italiaans restaurant zaten aan zee.

De volgende dag zijn we naar Aqua Dreams gegaan voor een paar dagen niks doen. Na een paar dagen wilden we verlengen, maar dat kon alleen als we verhuisden naar het Penthouse, omdat er familie van de eigenaar in onze kamer zou komen. Dat was natuurlijk geen probleem, want het Penthouse was nog mooier en had een eigen Jacuzzi op het terras en meer privacy.

26/01/2009

Oudsthoorn

Afgelopen donderdag verlieten we Plettenberg Bay en zijn terug richting Kaapstad gereden via de route 62. Op de heenweg hebben we de Strandroute genomen en we zijn terug via de Garden Route gereden. Aan de Gardenroute ligt Oudsthoorn. Oudsthoorn staat bekend als het centrum van de struisvogelteelt. Er zijn dan ook veel struisvogelboerderijen en je ziet weilanden vol met struisvogels. In Oudsthoorn hadden we een kamer geboekt in het Lavender House en de naam werd ook wel meteen duidelijk, want alles was ingericht in de lavendel kleur. Omdat we de enige gasten waren konden we de mooiste kamer krijgen. Een kamer waar het bad en toilet gewoon in de kamer zit.

Cango Wildlife Range

Nadat we ingecheckt hadden zijn we meteen doorgereden naar de Cango Wildlife Range. Dit is zoals de naam al zegt een ranch met wilde dieren. Deze zijn vroeger hier opgevangen, omdat ze ziek of gewond waren. Nu leven ze daar omdat ze niet meer in het wild terug gezet kunnen worden. De jonkies die ze krijgen worden na een paar maanden wel in het wild teruggezet.

Ze hebben de ranch ontzettend mooi opgezet, zodanig dat je over een brug liep over de leeuwen, tijgers en cheeta's heen. Vorig jaar hebben we de tijgers in Thailand kunnen aaien en dit jaar konden we bij de cheeta's. Het waren 2 Cheeta baby's. Het zijn net echte katten, alleen dan een beetje uit de kluiten gewassen. Het was echt grappig, de cubs waren namelijk nog lekker speels. We hebben ook nog witte leeuwen en witte tijgers gezien, krokodillen, vogels, een mini nijlpaard, slangen en nog een heleboel dieren meer.

Stellenbosch

De volgende dag zijn we verder op de route 62 gegaan richting Stellenbosch. Onderweg kwamen we nog een horde struisvogels tegen en natuurlijk weer een hoop baboons (apen). De route naar Stellenbosch is heel erg mooi, het landschap veranderd van groen, naar dor en droog naar rood. En als je in de buurt van Stellenbosch komt, dan zie je alleen nog maar wijnvelden. Stellenbosch staat daarom ook voornamelijk bekend om de wijnboerderijen.

We kwamen vrij laat in Stellenbosch aan, omdat we een lange route moesten rijden en tussen de middag hebben we nog een stop gemaakt in Montagu om te lunchen. Dus die dag hebben we niet veel gedaan in Stellenbosch, behalve eten in een Cubaans restaurant. In dat restaurant hebben we de lekkerste Nachos met kaas gegeten. We zijn er dan ook de volgende dag weer naar toe gegaan voor nog een portie nachos.

De volgende dag hebben we de omgeving verkend en geluncht in Franschhoek. Franschhoek ligt ook midden in de wijnvelden. In de middag hebben we bij de wijnboerderij Zevenwacht een tour door de wijnkelder gehad met aansluitend een wijnproeverij voor Hoite en voor mij een kaasproeverij.

Kaapstad

Toen was het helaas tijd om terug naar Kaapstad te gaan. Nu is Kaapstad natuurlijk geen straf, maar dit betekende ook bijna het einde van ons Afrikaanse avontuur. Dit zal niet de laatste keer zijn, dat we hier geweest zijn. Afrika heeft ons hart gestolen, dus we komen hier zeker nog een keer terug.

In Kaapstad hebben we dit keer meer gedaan dan toen we terug kwamen van de tour. We waren nu een stuk uitgerust. We hebben het Kasteel de Goede Hoop bezocht. Dit kasteel is tussen 1664-1679 gebouwd in opdracht van de VOC. Het is daarnaast het op één na oudste nog bestaande Europese bouwwerk in Zuid-Afrika. We zijn in de botanische tuinen Kirstenbosch geweest, dit is een prachtige tuin met een enorm oppervlakte. In de zomer worden hier elke zondag openlucht concerten gegeven of kan je er in de openlucht naar de bioscoop.

Robbeneiland

Voor de laatste dag hadden we kaartjes voor Robbeneiland gekocht. Robbeneiland is een eiland wat voor Kaapstad in zee ligt. Dit was vroeger 400 jaar lang een gevangenis en een plek waar bannelingen naar toe gebracht werden. In deze gevangenis heeft ook Nelson Mandela jaren vast gezeten. De gidsen op Robbeneiland zijn allemaal oud-gevangenen. In de stromende regen zaten we op de boot naar het eiland, maar gelukkig toen we aankwamen stopte het met regenen.

Onze tour met de bus over het eiland begon met een gids die onverstaanbaar Engels sprak. Gelukkig sprak de gids tijdens de rondleiding in de gevangenis wel verstaanbaar Engels. Deze gids was een oud politieke gevangene en zijn verhaal was erg indrukwekkend en interessant. Na de tour was het tijd om alles in te pakken voor de terugreis naar huis!

https://www.instagram.com/roadtrip2adventure/

https://www.facebook.com/Roadtrip2adventure/